Gelijk bij binnenkomst zag ik het al, deze moeder was erg moe.
Ze had donkere kringen onder haar ogen, het haar hing futloos langs haar gezicht en vooral haar ogen stonden dof.
Ze had eigenlijk haar dochter aangemeld omdat deze regelmatig onhandelbaar gedrag vertoonde. Omdat het met deze klacht soms lastig is dit samen met ouder en kind te bespreken, had ik moeder uitgenodigd om het probleem van haar dochter eerst samen te verkennen.
De situatie doornemen
Om wat meer zicht te krijgen op het gedrag en de moeilijkheden van de dochter, vroeg ik moeder om de situaties te beschrijven waarin ze last had van het gedrag van haar dochter.
Wanneer speelde het wel, maar vooral ook wanneer niet.
In welke situaties ging het heel goed en wanneer ging het standaard mis.
Welke aanpak werkte wel en hoe wist moeder dat het goed zou gaan.
Op het bord tekende ik voor moeder de vicieuze cirkel waarin ze zich bevonden en daarnaast hoe moeder het graag wilde hebben. Door de antwoorden op de vragen, ontstond er al een beeld waar de verschillen zich voordeden tussen goed en niet goed. Ook kregen we al een beeld waar en wanneer de vicieuze cirkel weer in werking trad. Het was duidelijke informatie die op het bord stond en de situatie drong langzaam tot moeder door.
Wat is er meer
Tijdens het verkennen van de situatie was me al gebleken dat deze moeder behoorlijk wat op haar bordje had. Ze had werk waar ze eigenlijk niet gemist kon worden, haar man was door zijn werk alleen in het weekend thuis, er waren nog familieleden die een beroep op haar deden en dan waren er natuurlijk nog het huishouden en de kinderen.
In die volgorde leek het zich ook een beetje af te spelen.
Om hier wat meer zicht en grip op te krijgen, gaf ik moeder de taartblokken en vroeg haar een cirkel te vullen met de taken en eisen die dagelijks een beroep op haar deden. Ze puzzelde wat met de blokken en kwam er niet goed uit. Eigenlijk had ze meer blokken nodig om een grotere cirkel te kunnen maken.
En die waren er niet………
Ik vroeg haar naar de kleur van de blokken te kijken.
Welke kleur moest zichtbaar zijn in deze cirkel. De groene, helpende kleur of de rode, niet helpende kleur.
Ze keek me kort aan en toen weer naar de blokken. De cirkel kleurde na enige tijd bijna helemaal rood.
We keken er een poosje in stilte naar. Zacht vroeg ik haar waar haar eigen groene deel was. “Daar is geen plek meer voor” antwoordde ze met een stem die brak.
Hoe verder
De cirkel gaf heel duidelijk haar situatie weer en het was precies datgene wat haar de laatste tijd zo had uitgeput.
“Stel dat er een blokje uit de cirkel alleen van jou is en groen wordt” vroeg ik haar terwijl ik een rood blokje omdraaide naar groen, “wat zou dat blokje doen in jouw dagelijkse leven?”
Ze slaakte een diepe zucht en zei dat ze zo verlangde naar wat rust en tijd voor haarzelf, maar dat ze zo klem zat. En daarbij keek ze verdrietig naar de cirkel die voor haar lag.
Ik vroeg haar naar de tijd dat er in haar leven wel tijd was geweest voor rust en tijd voor haar zelf en wat ze toen had gedaan. Ze keek op en vertelde me een aantal zaken over lezen, sport en tijd met vrienden.
Haar stem won aan kracht tijdens het vertellen over deze onderwerpen.
“Stel je voor”, vroeg ik haar “dat je dat in de toekomst weer zal hebben, wat moet je dan nu veranderen?”
Dit was nog best een lastige vraag omdat haar omstandigheden veel van haar vroegen en ze dacht dat er niets te veranderen viel. Op het bord noteerde ik voor haar een aantal zaken die ze had genoemd en stap voor stap, spraken we door welke zaken haalbaar zouden kunnen zijn binnen haar huidige omstandigheden.
Het plan
We hadden een paar alternatieven op een rij gezet die ze de komende weken op haalbaarheid zou onderzoeken. Wat in ieder geval zou moeten lukken was dat ze iedere avond heel bewust een aantal bladzijden zou lezen van de stapel boeken die steeds groter werd.
Ze wilde ook met haar man afspreken dat ze in het weekend als hij thuis was, regelmatig alleen met een goede vriendin tijd wilde doorbrengen.
Een aantal andere acties zou wellicht nog even moeten wachten, maar ze keek vastberaden naar het groene blokje wat een beetje los geschoven uit de rode cirkel stak.
Dit was haar blokje, de eerste kleine stap, en ze wilde ervoor zorgen dat ze dat deel goed verzorgde. Verder zou ze in de gaten houden of ze er in de loop van de tijd wat groene deeltjes bij zou kunnen knibbelen.
In ieder geval zou ze de komende weken het “rode dochterdeel” ook eens aan een nader inspectie onderwerpen en haar best doen om ook dat deel naar groen te wijzigen. Ook dat zou haar zeker helpen.
Voorlopig dacht ze dat het niet nodig zou zijn om haar dochter naar mij te sturen. Misschien zou ze nog eens komen en misschien ook niet……..
Hoe ga je het best in gesprek met ouders over hun kind? Hoe maak je het eerste gesprek direct effectief en succesvol zodat ouders met hoop en verwachting op verbetering verder kunnen?
De eerste klap is een daalder waard
In de online opleiding: “Het eerste (intake) gesprek ” leer je het klappen van de zweep hoe je een effectief gesprek met ouders voert.
Start direct met deze online opleiding: “het eerste (intake) gesprek ” en ontdek alle geheimen hoe je impact en verschil maakt!
Lees ook: Ouders op dezelfde golflengte?
Lees ook: Samen opvoeden een illusie?
Lees ook: Misvatting: belonen is goed, straffen is fout
Lees ook: Het kind helpen of de ouder helpen?
Lees ook: Complimenten voor je kind
