Eindelijk, ik ben aan de twitter…..
Mijn nichtje van 11 was druk aan het twitteren en bijna dagelijks werd ik ermee geconfronteerd. Veel mensen om mij heen twitteren. Tijdens de laatste opleiding die ik volgde, dacht ik eerst nog dat sommige mensen wel erg veel sms-jes kregen, en was ik bang dat er iets aan de hand was.
Het bleek echter te gaan om tweets die aandacht vroegen tijdens de lessen en het ging om vast belangrijke mededelingen. Op die momenten voelde ik me zo nu en dan als een dom provinciaaltje die op de verkeerde school was geweest.
Hoe te twitteren
Al jaren heb ik een twitteraccount. En dat ik niet twitterde had alles te maken met dommigheid van mijn kant. Toen het twittergebeuren ontstond, las ik in de krant dat je in de toekomst niet mee zou tellen als je niet als de wiedeweerga een account ging vastleggen. Braaf als ik ben, heb ik dat dus direct gedaan. Helaas stond daar niet bij vermeld (of ik begreep het niet wat misschien meer voor de hand ligt :-)) hoe je de wereld kunt vertellen van je meest belangrijke dagelijkse wedervaren.
Als ik het durfde, vroeg ik wel eens iemand hoe je nu een tweet zou moeten produceren. Helaas kreeg ik daar nooit een goed antwoord op.
Dus met dank aan mijn nichtje die hoogst verbaasd was dat ik het nog niet deed, kan ik nu meedoen in de vaart der volkeren. En had ik geweten dat het zo ongelooflijk simpel was, dan had je al eerder van me gehoord. De eerlijkheid gebied me echter te zeggen dat ik het alleen nog kan vanaf mijn laptop.
Ik heb al twee maanden een nieuwe telefoon met belangrijke zaken er op. Mijn kinderen en mijn nichtje vonden het verstandig dat ik nog even niet twitter vanaf mijn telefoon. Die heb ik namelijk nog niet helemaal doorgrond en meerdere technische zaken op dezelfde dag leren, leek hen niet helemaal een goede zaak.
Twitteren vanaf de telefoon wordt dus een volgend leerdoel.
Wat te twitteren
Een andere reden dat ik nog niet aan de tweet was, was mijn bedenking waar ik het over zou moeten hebben. Ik denk niet dat mensen geïnteresseerd zullen zijn in mijn dagelijkse gewoonten. Bovendien houd ik mijn rituelen graag voor mijzelf en wil ik niemand vervelen met mijn bijna 50 jarige verhouding met mijn gewicht. Mijn gezin, familie, vrienden en mijn werk zijn mij ongelooflijk dierbaar zodat daar ook niets spannends over is te melden.
En wat heeft een mens dan verder nog te vertellen.
Over de inhoud van mijn werk is trouwens wel genoeg te zeggen, maar zoals je al uit mijn blogs kunt opmaken, ben ik zo nu en dan lang van stof. Vat dat maar eens samen in 140 tekens.
Men maakt me af.
Zonder de gelegenheid tot nuancering vrees ik oneliners. Nou, daar wordt vast niemand blij van en het kost me dan nog meer woorden om het weer recht te breien… :-).
De kikker en de haan
En… ik heb eens een zen verhaaltje gelezen wat me altijd is bijgebleven. Het gaat als volgt:
- Een leerling vroeg aan zijn leraar: ‘ Meester is het goed om veel te praten?’
De leraar gaf als antwoord:’ hoor de kikkers en de haan. Kikkers kwaken dag en nacht. Niemand luistert naar hen. De haan kraait ’s ochtends maar drie keer. En dan weet iedereen dat het weer ochtend is. Het is dus belangrijk om op het juiste moment iets te zeggen’.
De leerling knikte en zweeg.
Met dank aan zinnige verhalen.nl.
Ik twitter dus. Ik zal mijn uiterste best doen om te twitteren als een haan zodat je het misschien leuk gaat vinden om een tweet te lezen.
O ja en als je me wilt volgen dan heet ik ……. kindercoaching.
Geen idee hoe je dat kunt zoeken, maar dat weet de echte twitteraar vast al veel beter dan ik.
Lees ook: Gevolgen van game verslaving
Lees ook: De gebruiksaanwijzing van je puber
Lees ook: Wie is probleemeigenaar
Lees ook: Koffie met patat
Lees ook: Telefoonterreur
Wil je eens overleggen over opvoeden in de moderne tijd, neem dan contact op voor een afspraak met de praktijk voor kindercoaching. Werken als kindercoach leer je bij de opleiding tot kindercoach.
Wil je regelmatig op de hoogte blijven van nieuwe artikelen, vraag dan de nieuwsbrief aan.
