Heb jij het wel eens gezegd?
- Mijn kind daagt me uit
- Hij wil niet doen wat ik zeg
- Ze doet gewoon wat ze zelf wil
En de uitspraak die mij elke keer weer in elkaar doet krimpen:
Mijn kind pest me.
De eerste drie uitspraken zijn gezond en ik durf wedden dat iedere ouder dit ook ooit zijn eigen ouders heeft aangedaan.
Tenminste dat mag ik hopen.
Het is gewoon normaal kindgedrag en sterker nog, je kind hoort dit regelmatig te doen.
Daar groeit ie van want het is het vinden en oprekken van grenzen.
Wat jij als ouder hoort te doen is gewoon een beetje terugduwen.
Je grens aangeven en in alle rust blijven staan waar je staat en innerlijk een beetje glimlachten om jullie territoriumdrift.
Waarom vinden ouders tegenstribbelende kinderen zo lastig?
Waar het is misgaat is wanneer ouders het gevoel krijgen dat het persoonlijk is.
Dat ze denken dat hun kind hen pest of met opzet dwars en boos doet.
Dat weiger ik te geloven omdat kinderen niets liever willen dan een goede relatie met hun ouders.
Zij weten nog niet hoe ze op een andere manier moeten protesteren en hoe ze hun ouders duidelijk moeten maken wat ze willen.
Ouders steken terecht en noodzakelijk een stokje voor al teveel buiten de lijntjes kleuren van het kind, maar hebben niet altijd in de gaten dat hun kind nog niet weet wat zij weten en verwachten teveel van hun kind
Als je het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven of wanneer je het zielig vinden om streng te zijn, is het lastig om je kind tot de orde te brengen.
Je vervalt gemakkelijk in onmacht en neigt soms tot straffen als je het gevoel hebt dat je je kind niet daar krijgt waar jij wilt.
En…. weet je: Geen enkele ouder voelt zich op zo’n moment de grote en verstandige ouder en gedraagt zich net als zijn kind.
Als buitenstaander zie je door je oogharen twee kinderen strijden.
Vanuit de theorie gezien: Je handelt beide vanuit je reptielenbrein door overweldigende emoties en dat levert alleen meer ellende op.
De gewetensvraag aan ouders is: Wil je je gedragen als een reptiel of hetzelfde doen als je kind of wil je een ouder zijn?
Ouders ervaren hun kind dus als lastig omdat ze nog geen adequaat antwoord hebben op het gedrag van hun kind.
Je mist als kind en als ouder de juiste vaardigheden
Voor ouders zijn de helpende vaardigheden om hun kind DOOR moeilijke situaties heen te helpen:
- Weten wat je wel en niet van je kind kunt verwachten op elke leeftijd
- Standvastig en duidelijk je regels vaststellen en handhaven
- Je kind ondertitelen als het moeilijk is
- Woorden geven aan de situatie en daarmee je kind erkennen
- Uitzoomen en je kind zien struggelen
- De wereld voor je kind overzichtelijk maken
- Je verplaatsen in de wereld van je kind
Kinderen moeten onder andere nog leren:
- Woorden gebruiken om zichzelf te uiten
- Zich voegen naar degene die het voor het zeggen heeft
- De wereld en haar (ongeschreven) regels begrijpen
- Omgaan met teleurstellingen en een Nee
- En nog minstens 150 andere vaardigheden waarvan ouders denken dat het kind deze al heeft, maar die allemaal nog ontwikkeld moeten worden
Samen opgroeien valt niet altijd mee
Sterker nog, het is zo nu en dan een heidens karwei waarbij je graag even op de pauze knop wilt drukken.
Helaas, als jij pauze wilt, heeft je kind je ongelooflijk hard nodig en eigenlijk is dat ook een prachtige eer voor je ouderschap.
Want uiteindelijk: Wat voor ouder wil je zijn is het enige wat er toe doet
En mocht je het even niet weten…. Zoom uit en bedenk je wat je graag wilt wat je kind over 30 jaar gaat zeggen over jullie gekrakeel.
Zo houd je je opvoedpad voor ogen en een uitglijder hoort erbij.
Lees ook: Hij moet gewoon doen wat ik zeg!
Lees ook: Boosheid aan, hersenen uit
Wil jij je kind helpen bij boosheid: Volg het 5-stappenplan om jezelf en je kind uit de cirkel van boosheid te halen.
Ben je professional en wil je ouders én hun kind helpen bij boze buien, volg dan de online opleiding: kinderen helpen bij boosheid waarin je alle tools en handvatten vindt om kinderen en hun ouders een blijvende oplossing te vinden voor ongewenste geuite boosheid!
Geef een reactie