Samen opvoeden een illusie?

Samen je kinderen opvoeden is voor veel ouders het ideaal. Vaak al voor de zwangerschap een feit is, zijn deze idealen diepgaand besproken.
De taken zullen zo eerlijk mogelijk worden verdeeld en  bij jullie geen toestanden zoals bij vrienden en de buren.
Jullie zullen het wel rooien want inmiddels is ruimschoots bewezen dat jullie liefde voor elkaar bestendig is en bovendien hebben jullie inmiddels al veel ervaring met het oplossen van problemen die nu eenmaal iedere relatie met zich meebrengt.

Een paar jaar later……

Gelukkig gaat het goed in de meeste gezinnen nadat er kinderen zijn gekomen, maar hier en daar moet er flink aan getrokken worden om de sfeer iedere dag gezellig te houden.
Hoe kan dat?

• Het dagelijkse leven eist zijn tol, de kinderen vragen 24 uur per dag aandacht en verzorging . Even lekker bijtanken en doen wat je wilt is er niet meer bij.
• Voor de meeste mensen is de continudienst een grote opgaaf die niet zo bevorderlijk is voor de leuke kanten van iemands karakter. Het is nu eenmaal een feit dat onder stress en vermoeidheid de minder aantrekkelijke karaktertrekken  wat duidelijker op de voorgrond komen.
• Kinderen hebben de neiging op hun ouders te lijken, zowel in goede zin als in kwade zin. Je loopt dus een groot risico op een dag geconfronteerd te worden met de scherpe en ongewenste kanten van je partner en meerdere personen in huis.
• Kinderen hebben eveneens de neiging als spiegel te fungeren. Dit betekent dat je regelmatig jezelf op de meest ongelegen momenten tegenkomt en dan vaak tot de conclusie komt dat het niet jouw spiegel is.
• Iedere ouder neemt zijn eigen achtergrond mee in de relatie. In deze achtergrond zijn vele normen en waarden verborgen die iedere ouder aan zijn kind wil meegeven. Dit begint al bij de eerste zichtbare snottebel of de keuze van de kleertjes.

Familiecultuur

Vooral het laatste punt is in de meeste gezinnen een groot struikelblok. Ieder mens neemt van uit zijn achtergrond allerlei, meest ongeschreven, regels mee. Het gaat hier over schijnbaar onnozele zaken die ook nog vaak een praktische aard hebben. Zolang je nog een stel was, kwam dit niet zo naar voren, maar o wee, aan je kinderen wil je juist wel, of juist niet meegeven wat je zelf hebt ervaren.

Op die manier vinden de meest liefdevolle stellen zich op een dag als kemphanen tegen over elkaar.
Jullie bestrijden elkaar tot op het bot over de afscheidskus van oma en opa of over het bordje leeg eten. En je komt er niet uit. De argumenten vliegen heen en weer en uitgeput vallen jullie ‘s avonds in slaap om diezelfde week er nog een paar keer op terug te komen. De snottebel en het schattige eten met de handjes komen er vervolgens ook nog even bij, nu jullie toch bezig zijn.

Barsten in het gezinslaklaagje

En zo ontstaan meestal al vrij snel de eerste deuken in het gezinsgeluk. Normaal gesproken geen enkel punt. Als de basis goed is komen de verse ouders hier samen wel uit. Als je echter als ouders nog erg gehecht bent aan je eigen nest waar je uit voort komt, wordt het al een beetje lastiger.

De klus die verse ouders moeten zien te klaren is het vormen van een eigen nieuwe gezinscultuur die meestal een mix gaat worden van datgene wat de moeite waard is voor beide ouders.

Hoe nieuwe laklagen aan te brengen

Wil je een nieuwe gezinscultuur opbouwen dan is het nodig om je allereerst bewust te worden van je eigen nest.

• Denk je er met liefde aan terug of ook met enige boosheid?
• Wat wil je je eigen kinderen heel graag meegeven en wat niet?
• Hoe voorkom je dat datgene wat je niet wilt, je over een aantal jaren toch is aangekleefd?
• Wat wil je wel en vooral; wat wil je lief?

Ik verzeker je uit ervaring dat dit proces van afstemming je de nodige jaren kan kosten. En neem van mij aan: Hoe meer je bekvecht over in wezen onzinnige praktische zaken, hoe belangrijker dit is.
Los daarvan zal je vaak merken dat je daarnaast gewoon gewikkeld bent in een ordinaire machtsstrijd over de hoofden van je kinderen.

Want wie heeft het voor het zeggen?

Gaat het gevecht over wel of niet eten aan tafel daar uiteindelijk niet over?
Tsjaaaa en dan blijft er niets anders over dan geven en nemen, waarbij geven de meeste punten oplevert en je daarmee ook gelijk het goede voorbeeld geeft aan je kinderen…. :-)

Lees ook: Waarom opvoeden zo leuk is
Lees ook: Opvoedingscontract
Lees ook: Ouders op dezelfde lijn
Lees ook:  Opvoeden: Schipperen tussen je principes
Lees ook: Loslaten…..