De afgelopen jaren is er een grote hype ontstaan over het coachen van mensen. Men zegt wel eens dat inmiddels de ene helft van de bevolking de andere helft aan het coachen is. Het vak van kindercoach komt hier achteraan met als centraal gegeven dat veel mensen graag hun steentje willen bijdragen aan een gezonde ontwikkeling van kinderen. Ik zeg met opzet het “vak van kindercoach” omdat ik van mening ben dat wanneer iemand op professionele en vakkundige wijze wil werken met kinderen, dit behoort tot een vakgebied. En dat betekent logischerwijs dat een vak geleerd moet worden.
Ken u zelve
Er zijn een aantal stromingen in hulpverleningsland, die zeggen dat je eerst jezelf goed moet kennen voordat je met kinderen mag werken. Ik zou dit willen omdraaien, namelijk: “Door het werken met kinderen word je gedwongen naar jezelf te kijken, omdat een kind je een spiegel voorhoudt”. En dit geldt niet alleen voor kinderen, maar zeker voor hun ouders en ieder ander die betekenisvol voor je is.
Als het jezelf goed kennen een voorwaarde is voor het werken met kinderen, dan worden alle pedagogisch medewerkers en leraren die hun opleiding afronden gediskwalificeerd. Want wie mag en kan verwachten dat pas afgestudeerden zichzelf kennen, zoals 40-ers daar pas een beetje mee beginnen? En dan ken je jezelf goed, maar wat doe je concreet met het kind wat je hulp vraagt? Welke kennis en vaardigheden heb je te bieden?
Wat heb je te brengen in de wereld
Uit alle hoeken van de maatschappij komen mensen die willen werken als kindercoach. De meeste mensen met deze wens hebben al een relatie met werken met kinderen of komen vanuit de hulpverlening. Zij beschikken al over een bepaalde basisattitude of basiskennis. Anderen die een carrière switch willen maken hebben soms een iets langer traject nodig om te komen tot waar men wil.
Wat alle mensen gemeen hebben die zich melden bij een opleiding tot kindercoach is dat ze een droom, een wens of een passie hebben:
- Soms ontstaan vanuit de eigen kinderen
- Vaak uit onvrede met de beperkingen in het huidige onderwijs
- Meestal vanuit de behoefte tot verdieping binnen in het eigen vakgebied van de pedagogisch werker, psycholoog of orthopedagoog
- Soms omdat kinderen in de praktijk van de logopedist, diëtist, fysiotherapeut of orthodontist komen en men vanuit het eigen specialisme nog weinig ervaring met het coachen van kinderen heeft
Al deze mensen hebben het gevoel dat ze worden “geroepen” om iets te betekenen voor kinderen. Ik vind het een uitdaging om samen te ontdekken welk talent zijzelf in de wereld kunnen brengen om kinderen te helpen op hun ontwikkelingsweg. En deze persoonlijke ontwikkeling is meestal aangetikt door een kind in de eigen omgeving of werkveld. Dit kind of deze kinderen hebben hen uitgedaagd om verder te kijken.
In de opleiding tot kindercoach die is ontstaan vanuit mijn praktijk voor kindercoaching vind ik het dan ook het meest belangrijk om deze toekomstige kindercoaches gereedschap aan te bieden, zodat ze vakmanschap kunnen ontwikkelen. Want dat is waar ze behoefte aan hebben: “Hoe kan ik omgaan met dit kind en deze ouders die met dit probleem een beroep op mij doen?”
Wat betekent dit voor de opleiding tot kindercoach?
Allereerst heeft een kindercoach vakmanschap en inzicht in hulpverleningsprocessen nodig. En met vakmanschap bedoel ik kennis van de pedagogiek, van ontwikkelingspsychologie, van communicatie, van methodieken en misschien het meest belangrijk: kennis over gezinnen en systemen als school, de zogenaamde contextuele psychologie. En naast kennis en inzicht natuurlijk vakmanschap op het gebied van vaardigheden en methodieken om te coachen.
Een kindercoach heeft gereedschap nodig om leiding te geven aan verandering, dat wil zeggen: Het helpen van kinderen en ouders zichzelf te helpen in hun ontwikkeling. En het activeren van hun mogelijkheden zodat ze hun probleemoplossend vermogen vergroten.
Als een kindercoach onvoldoende zicht heeft op de ontwikkeling, de psychologie van kinderen en gezinnen, dan zal de kindercoach onvoldoende aansluiten bij wat het kind óf ouder op een specifiek moment nodig heeft.
Het is niet voor niets dat er vierjarige beroepsopleidingen bestaan die opleiden tot specialist op een bepaald gebied voor het werken met kinderen. Kindercoaching is ook een specialisme, waarbij het vooral belangrijk is om een onderscheid met therapie te maken en de grenzen van therapie en coaching in acht te nemen.
Voor iedere cursist van een opleiding tot kindercoach is het daarom van belang te beoordelen welke kennis en vaardigheden al aanwezig zijn en welke nodig en/of aanvullend nodig zijn om te werken als kindercoach.
Ik vind het belangrijk om cursisten gedurende de opleiding te laten ontdekken waar hun specialiteit ligt en motiveer hen om zich daar zo nodig verder in te specialiseren. Zodat ze de expert worden op hun gebied en specialiteit.
En persoonlijke ontwikkeling en ken u zelve? Wat mij betreft is de moed tot zelfreflectie voldoende. Kinderen en hun ouders dwingen je jezelf verder te ontwikkelen opdat je jezelf steeds beter leert kennen.
Dus: De kindercoach is toegerust met doelgericht vakmanschap én durft in de spiegel naast de vrolijke en mooie kanten ook de donkere schaduwzijde onder ogen te komen. Deze kindercoach heeft door het leren áán kinderen de moed om te leren ván kinderen. En dan hoeft hij naast vakmanschap alleen maar mens te zijn, gewoon een authentiek mens met hart voor kinderen en hun ouders…
Lees ook: In vijf dagen kindercoach worden. Kan dat?
Lees ook: De kindercoach voegt iets toe
Lees ook: De kindercoach driehoek
Lees ook: De kindercoach is een stoplichtdenker
Lees ook: Het kind helpen of de ouders helpen?
Lees ook: Het onzichtbare voordeel van het probleem
Lees ook: De taal in het land van de kindercoach
Lees ook: De inhoud van de opleiding tot kindercoach
Lees ook: De reis van de kindercoach
Lees ook: Kindercoach opleiding: problemen oplossen!
Lees ook: Wie komt er naar de opleiding tot kindercoach
Lees ook: Wat is het verschil tussen een kindertherapeut en een kindercoach?
Lees ook: Opleiding tot kindercoach: de vragen en antwoorden.
Ik ontmoet je graag op De Opleiding tot Kindercoach
Bekijk het materiaal voor de kindercoach in de webwinkel.
“En dan hoeft hij naast vakmanschap alleen maar mens te zijn, gewoon een authenthiek mens…”
Weer mooi geformuleerd, Tea.
Wat ik hier niet lees: in je coach-gereedschapkist hoort ook een diep vertrouwen in de oer-goedheid van elk mens te zitten, als je het mij vraagt. Dat je soms flink in de war kunt zijn, maar dat daaronder alles nog pico bello is. Maar wellicht is dat vanzelfsprekend als je kindercoach wilt worden, want dat doe je toch omdat je hart geraakt is…
Met hartelijke groet, Tura
Dank je voor je prachtige toevoeging Tura. Hoe belangrijk en wat mooi om het vanzelfsprekende juist WEL te noemen.