Je stem en je woorden maken verschil.
Natuurlijk weet je dat, maar wat als je daar eens een dag bewust bij stilstaat?
Let dan vooral op je kleine ergernissen en wat er dan gebeurt:
- je vraagt je kind op te ruimen
- je zegt dat ze moeten stoppen met het geklier en geruzie
- je merkt dat het huiswerk weer niet is gemaakt
Gewoon die alledaagse dingen en als je er dan wat van zegt, gebeurt er niets.
Waardoor jij uit je slof schiet.
Wat gebeurt er eigenlijk als je wat wilt van je kind?
Het valt ook niet mee.
Je vraagt, adviseert en vertelt wat je van je kind verwacht en je krijgt een weerwoord, wordt straal genegeerd of je krijgt misschien zelfs een brutale mond.
Dan verzand je zomaar in een boze negatieve cirkel met je kind.
Als ik met ouders analyseer wat er gebeurt tijdens die momenten, komen we vrijwel altijd op het gebrek aan duidelijkheid van ouders zelf waardoor de sfeer zomaar explodeert.
Want:
- je vraagt om op te ruimen terwijl je naar de keuken loopt
- je zucht en steunt en geeft niet duidelijk aan wat je met het geklier wilt
- je verwijt je kind in je ondertoon dat hij niet gemotiveerd is voor zijn huiswerk
En ja, laten we wel wezen, dat helpt allemaal niet als je wilt dat je kind luistert.
En vervolgens doet wat jij wilt.
Hoe je taal en toon de sfeer bepalen
Wat je soms niet doorhebt, is dat niet alleen de woorden die je gebruikt, maar vooral de toon waarop je het zegt, een enorme impact heeft op hoe je kind reageert.
Je kind voelt haarscherp aan hoe je iets zegt.
Een kortaf “Doe dat niet!” klinkt heel anders dan een rustig “Probeer het eens anders op te lossen.”
Wanneer je stem geïrriteerd of boos klinkt, schiet je kind sneller in de verdediging.
Als je op een kalme en vriendelijke toon praat, is de kans veel groter dat je kind je kan horen.
- Als jij geïrriteerd zegt: “Wat doe je nou weer? houd ermee op!” is de kans groot dat je kind zich schaamt of boos reageert.
- Als je je kind eerst erkenning en dan een instructie geeft zoals “ah jaaa, dat is niet leuk EN als je nu even je zusje uitlegt hoe het moet” voelt je kind zich meer serieus genomen en leert meteen verantwoordelijkheid nemen.
De impact van woorden en je lichaamstaal
Naast je toon, maken de woorden die je kiest en hoe je erbij kijkt en aanwezig bent in het hier en nu verschil.
De combinatie kan je kind opbouwen of juist onzeker maken.
We zijn gewend om te praten op identiteitsniveau in plaats van het gedrag aan de orde te stellen, zoals:
- Je bent boos
- Wat ben je slordig of gemakzuchtig met je huiswerk
- Je bent altijd zo traag
Wanneer je er een gewoonte van maakt om bij het tot de orde roepen van je kind de woordjes “je bent” te vervangen door “je doet” maak je een enorm verschil.
Dit merk je direct in de sfeer in huis, vooral als je ook je lichaamstaal en de blik in je ogen laat verzachten.
Positieve en bevestigende taal maakt echt een enorm verschil.
Door te focussen op wat wél goed gaat in plaats van wat fout is, bouw je aan het zelfvertrouwen van je kind.
Hoe ik dit ontdek met ouders?
Misschien heb je even een diepe zucht geslaakt en gedacht…. Duhh… vertel iets nieuws want deze manier van praten met je kind is al zooo bekend.
En toch.
Bijna iedere keer als ik met ouders in gesprek ben over wat er moeizaam gaat met hun kind en als we inventariseren wat zich voordoet én wat ouders graag willen dat er verandert, komen we al snel op wat ouders zélf doen.
We kijken natuurlijk vooral wat er werkt voor dit specifieke gezin en wat zij meer kunnen ontwikkelen en doen voor een positieve sfeer in huis.
Dan komen we erachter wat ouders vinden over zaken als complimenten geven, irritant gedrag van hun kind, waar ze zelf op stuk lopen, welke ouder ze willen zijn en wat ze meenemen van huis uit.
Die mix komt iedere seconde uit hun taal, toon en houding richting hun kind.
Al die overtuigingen, meningen, oud zeer, onzekerheden en irritaties van ouders zelf krijgen dan een plek en kunnen we onderzoeken.
Daarna wordt het eenvoudig en ontdekken ouders zelf dat zij er zijn om hun kind te helpen en dat ze meestal alleen maar duidelijk hoeven zijn in vriendelijke verzoeken in taal, woord en gebaar.
En dat dan hun kind het grootste deel van de tijd vriendelijk en een soort van “gehoorzaam” luisterend terug reageert.
Waarbij het natuurlijk wel de bedoeling is dat jullie zo nu en dan even de degens flink kruisen want zonder wrijving geen glans en het is de bedoeling dat jij in iedere leeftijdsfase van je kind ook weer wat bijleert.
Want word alsjeblieft geen perfecte ouder.
Dat is vreselijk voor jullie allemaal. (Zie blog hieronder)
PS: Ik vroeg mijn volwassen kinderen via de app waar ik vroeger de mist mee inging met mopperen op hen.
Antwoord dochter: “eehhhmmmm.. Je zal vroeger ontoereikend gemopperd hebben, maar het is me niet echt bijgebleven.”
Ze bedoelde “ongetwijfeld”, maar de autocorrectie maakte er “ontoereikend” van.
Daar ga ik de hele avond van genieten!
Kun je wel wat concrete handvatten gebruiken in de communicatie met je kind?
In de workshop “Voer een goed gesprek met je puber” komen vele praktische zaken aan de orden en ontdek je welke triggers je allemaal tegenkomt als je probeert je puber een beetje bij de les te houden.
Ben je een professional en wil je van mij leren hoe je effectief en snel ouders in de juiste mood krijgt om te kijken naar hun opvoedrol en waar je samen op een plezierige manier ontdekt wat voor ieder gezin het beste werkt?
Volg dan de opleiding “Het oudergesprek” voor vele praktische handvatten en mooie inzichten.
Wil je meer lezen en kijken?
Klik door voor de volgende artikelen:
We voeden niet op in de vakantie
Vijf redenen waarom je kind niet naar je luistert
Eerst luisteren en dan gehoord worden
Je luistert niet naar me!
Waarom een perfecte ouder vreselijk is voor een kind
En de video’s:
Waarom je kind niet luistert en hoe je dit wel voor elkaar krijgt
Hoe benader je negatief gedrag op een positieve manier?
Wat is de bedoeling van lastig gedrag?
Geef een reactie