Agressief gedrag, een grote mond, spijbelen, stelen: allemaal gedrag wat kinderen kunnen laten zien en wat naar buiten gericht is. Meer naar binnen gericht is angst, depressie, verlegenheid en klagen.
Gedrag waar we liever niet mee worden geconfronteerd en wat soms lastig is te hanteren, met name het naar buiten gerichte gedrag. Mede omdat de buitenwereld een mening heeft over wangedrag en we de neiging hebben ons te schamen. Echter het naar binnen gerichte gedrag is niet minder ernstig. Juist omdat we als ouders hier in de regel minder direct last van hebben lijkt dat minder erg, maar vergis je niet!!!
Waarom vertonen kinderen wangedrag, terwijl ze wel weten dat het niet kan of mag?
In les 3 is beschreven dat kinderen gedrag laten zien om een behoefte te vervullen. Op een onbewust niveau willen kinderen iets bewerkstelligen met hun gedrag. En overigens niet alleen kinderen maar volwassen doen precies hetzelfde. Succes in het verleden is in dit geval vaak een garantie voor de toekomst omdat we herhalen waarmee we winst hebben behaald.
Als we ervan uitgaan dat gedrag altijd een goede bedoeling heeft, wat is deze dan?
Heb je je ooit afgevraagd waarom kinderen van ouders die voornemens zijn, of inmiddels zijn gescheiden, zo vaak moeilijk gedrag vertonen?
Regelmatig heb ik gezien dat door het ontoelaatbare gedrag van kinderen de ouders werden gedwongen samen te werken om het kind weer in het gareel te krijgen. Een kind kan en wil extreem ver gaan om het de ouders naar de zin te maken.
Dit heeft te maken met de loyaliteit waarin ouders en kinderen zijn gebonden. Een kind heeft het er voor over om zwaar gestraft te worden als hij zijn ouders daarmee kan helpen.
Helaas is wangedrag niet de goede keuze al heeft het altijd effect, ook al is dat niet altijd het juiste effect.
Omdat dit te maken heeft met onbewuste processen wordt er gereageerd op het gedrag en zo komen de onderliggende oorzaken niet boven tafel. Hierdoor is het risico van escalatie en ontwrichting van onderlinge relaties aanwezig.
Een ander effect wat kinderen met wangedrag soms willen bereiken is dat we in de spiegel kijken. Dit heeft te maken met het verschijnsel projectie, oftewel: “wat je zegt, ben jezelf”.
Je kind laat haarfijn zien welk gedrag jij vertoont en geeft je als het ware een koekje van eigen deeg met de bedoeling dat jij ervan kan leren.
Ouders maken zich dan zorgen over het gedrag, maar kunnen veel leren van hun kind.
Schrijf maar eens op waar je je zorgen over maakt en wat je ziet bij je kind. Als je klaar bent vul je “ik” in waar je de naam van je kind hebt opgeschreven. En lees dan het verhaal opnieuw en vrijwel altijd herken je uiteindelijk jezelf!
En dan hoeft het niet letterlijk over jou te gaan, maar als je even verder kijkt dan zie je het verband, bijvoorbeeld als je kind altijd zeurt over zijn huiswerk en eist dat jij hem moet helpen. Dan kan het heel goed zijn dat jij ook moeite hebt met de eisen die dagelijks aan je worden gesteld en dat je een beroep doet op je omgeving om voor jou de kastanjes uit het vuur te halen.
Op deze wijze daagt je kind je uit om zelf anders met je problemen om te gaan.
En dat is een vorm van liefde van je kind voor jou!!
Dus kijk jij voortaan recht in de spiegel of draai je hem naar een ander?
Lees meer: Lessen voor ouders
Lees ook: Tip 1: Je kind is uniek
Lees ook: Tip 2: Je kind is… en je kind doet…
Lees ook: Tip 3: Goedbedoeld gedrag van kinderen
Lees ook: Tip 3A: Wangedrag van kinderen?
Lees ook: Tip 4:Roze wolk of achter het behang
Lees ook: Tip 5: Complimenten voor je kind
Lees ook: Tip 6: Leer wat je nu nog niet kunt
Lees ook: Tip 7: Wees 100% betrouwbaar voor je kind
Lees ook: Tip 8: Negeer negatief gedrag en waardeer positief gedrag
Lees ook: Tip 9: Stop met vergelijken
Lees ook: Tip 10: Zorg voor structuur
Wil je een aantal keer per jaar artikelen ontvangen? Vraag de nieuwsbrief aan van de praktijk voor kindercoaching en de opleiding tot kindercoach.
Geef een reactie