Mijn imago is van mij

Regelmatig komt er weer één in de praktijk. Zo’n lekker luchtig joch, soms losjes lopend vanuit de heupen met verwarde bos haar of gewoon een kind die goed in z’n vel zit. Kenmerkend is de blik die je recht en open aankijkt en ogen die rustig door de ruimte bewegen.
Het contact wordt snel en gemakkelijk gelegd en een wederzijdse glimlacht is er al snel.
De afspraak is meestal op initiatief van de ouders en gaat vrijwel altijd over school en de resultaten die daar (niet) worden gehaald.

Het probleem

Deze jongens ervaren zelden zelf een probleem, nou ja…. op school is de juf of meester niet altijd tevreden, dat dan weer wel. Het probleem heeft meestal te maken met concentratie en resultaten. De jongen vindt heel veel zaken belangrijk, behalve lezen, schrijven, rekenen of topo. Meestal heeft hij wel de mazzel dat hij veel opsteekt tussen de regels door, maar echt leren, nou nee… daar houdt hij niet zo van. Hij gaat veel liever een balletje trappen of zo, in plaats van stil in de banken zitten.

Om zijn moeder, die meestal mee is, en mij een plezier te doen, wil hij heus graag meewerken om te ontdekken hoe hij zijn schoolresultaten kunnen verbeteren. We komen ook al snel tot de ontdekking wat er speelt en wat hij zou moeten doen om beter uit de verf te komen in de klas. Ook hoe hij het moet aanpakken is geen heikel punt, hij weet het precies. We kunnen het actieplan makkelijk invullen en hij kan er zo mee aan de slag.

Maar dan……

Als we al zover zijn gekomen, vind ik het leuk om alles weer overhoop te gooien. Meestal had ik vanuit mijn ooghoek al de bloeddruk van moeder zien stijgen vanuit een ja-maar. Had moeder (of vader) steeds instemmend zitten knikken, dan krijgt nu haar bloeddruk zeker een nieuwe impuls.
Ik ga nu een beetje zitten porren: “Zeg ehhhh…. vertel eens.. als ik zo naar je kijk dan denk ik dat jij vast wel populair bent op school…..” Vrijwel altijd wordt dit meer dan wel minder bescheiden beaamd. “Hmmmmm…. ” is dan mijn antwoord, “dat dacht ik wel…, dat kan ik zo wel merken, zo’n leuke vlotte knul die zo sportief is en zo aardig en vlot. Maarrre… wat betekent het dan voor jou… als jij dan vanaf morgen braaf je werk gaat zitten doen in de klas. Wat vinden de anderen daarvan, zou je denken?”

Nu kantelt het actieplan weer 180 graden, want ja, het is natuurlijk niet de bedoeling dat er wordt ingeleverd aan populariteit van een populaire jongen. Dat ga je als kind of puber echt niet opgeven voor een hoger cijfer.
Stel je voor. …
En dan maakt het helemaal niet veel uit wat je thuis over je heen krijgt en die kindercoach wind je heus ook wel om je vinger.
Maar laat nu net die kindercoach doorhebben dat je dit niet met opzet doet, maar dat het gewoon een simpele winst en verlies rekening is. Een rekening die je wel moet meenemen en waar ouders en kinderen niet zo maar bij stil staan.

Het optimale actieplan

En zo komen we opnieuw bij het actieplan. We zetten nog eens even heel goed op een rij waar de sterke punten zitten en wat de leerpunten zijn. De nieuwe inzichten zetten we ernaast:

• Want wat betekent het nu werkelijk voor een populaire jongen die de bink van de klas is en die vanaf de volgende dag serieus met zijn schooltaken bezig gaat?
• Die gaat stoppen met grapjes maken onder de les en zich vanaf nu gaat concentreren?
• Die bij iedereen goed in de markt ligt omdat hij ook bij de mindere goden respect krijgt omdat hij zich uit zijn problemen kletst en het altijd weet te plooien?

Tsjaa, met het antwoord op dat soort vragen krijgt de gemakkelijke oplossing van het probleem er wel even een ander kleurtje door, want aan zijn imago mag niet gesleuteld worden.
Nu we de kaarten op tafel hebben stemmen we met ouder en kind af wat de meest haalbare doelen zijn en waar de rek ligt. En dan wordt het pas echt leuk. Want sommige jongens weigeren concessies te doen aan hun rol en anderen willen het heus in alle eerlijkheid onderzoeken.

In alle gevallen is er echter een kleine stap voorwaarts geboekt, waarbij zowel de ouder als het kind zich geconfronteerd zien met de vele facetten die leren met zich mee kan brengen. Ze kunnen daar ten alle tijde hun eigen keus in maken. En dat levert soms verrassende resultaten op. De ene keer is het de jongen die besluit meer serieus werk te maken van zijn schoolcarrière. Een ander keer is het een telefoontje of mail van een ouder die met andere ogen de resultaten van zoonlief kijkt.
Voor mij maakt het eindresultaat geen enkel verschil. Ik heb weer ongehoord kunnen genieten van een populaire knul die meer of minder stoer en opgewekt mijn praktijk in en uitstapt.

De illustratie is van Bianca Snip

Lees ook: De make-over van een onderpresteerder
Lees ook: Bange kinderen, bange ouders?
Lees ook: Zelfbewustzijn tegen pesten
Lees ook: De smalle schoudertjes van een flinke meid
Lees ook: Broers als het grote voorbeeld
Lees ook: Wat als leren niet leuk is