Goh…., ik kan rekenen….

Rekenen was het probleem en niet zuinig ook. Ze lag al een paar niveaus achter op wat het zou moeten zijn en nu de breuken aan de beurt kwamen, werd het toch wel erg problematisch.
We hadden er wel even een flinke speurtocht voor nodig om erachter te komen wat er nu precies aan de hand was. Ze was gewoon een hele slimme meid en het was erg vreemd dat het rekenen haar zo slecht af ging.

En helaas was het niet alleen het rekenen wat haar dwars zat, maar het had ook nogal wat impact op haar gevoelens van competentie en zelfvertrouwen.

De speurtocht

Ik ontdekte al snel dat ze een enorme beelddenker was. Een prachtige kwaliteit, maar mijn inschatting was dat ze hier ook wel eens flink last van had met het leren. Ik noemde daarom de cijfers 1 tot en met 10 op. Ze vertelde mij desgevraagd dat ze deze cijfers in woorden voor zich zag. Dat is niet zo helpend als je moet rekenen.

We hebben dus in haar verbeelding alle cijfers van woorden omgedraaid in cijfers die ze op deze manier kon onthouden. Bij elk tiental hoorde ze een “kling” in haar hoofd dat het werd opgeslagen.

Omdat ik het gevoel had dat dit niet voldoende zou zijn, liet ik haar een paar sommen op het bord maken en uit haar hoofd. Dit ging perfect tot er nullen aan te pas kwamen. Eerst begreep ik er niets van. Wat deed ze toch? Haar moeder wist het ook niet en na enig doorvragen, vertelde ze me dat juf had gezegd dat ze nullen niet hoefde te gebruiken met rekenen.

Arrrggggghhhhhh……. Dat was het rekenprobleem…………………

Ze wilde me geloven dat nullen met rekenen wel degelijk meedoen en we maakten een aantal sommen met de rekenmachine als controle factor. Ze ontdekte en passant welke manier van rekenen het beste bij haar paste. Door een verhuizing en verschillende scholen met een verschillende rekenmethodiek was ze nog meer in de war geraakt.

Hoe ging het verder

Na een week of vier bij de volgende afspraak wist ze te vertellen dat het rekenen flink was verbeterd. Een vriend hielp haar nu met breuken en dus was ook dat in stijgende lijn. Wat echter nog een echt probleem was, bleek haar faalangst en zelfvertrouwen. Ze had de stellige indruk dat juf haar niet zag zitten, haar dom vond en dat ze daarom op school niet goed kon rekenen.
Tijd voor een overzicht dus:

.                                School                                                In de praktijk bij mij

• Het probleem rekenen
• Gedachte:             Ik kan het niet                                 Ik kan het wel
• Gevoel:                  Verdrietig, vervelend                       Trots, blij
• Gedrag:                 Fouten maken, terugtrekken           Foutloos en snel rekenen
• Gevolg:                  Meer fouten, naar gevoel                Meer rekenen, blij

Ik nam haar bij de hand en samen hebben we een poosje stilzwijgend van afstand gekeken naar het bord en wat daar op stond. Ik keek haar tenslotte aan en zei: ” Dat is toch raar?, Jij kan heel goed rekenen, vind je zelf, maar op school lukt het niet”.

De plek in de klas

Ik liet haar plaatsnemen op de stoel en vroeg haar de ogen te sluiten. Ik vroeg haar plaats te nemen in de klas en in de toekomst te kijken. Direct begon ze te lachen en zei dat ze nu allemaal oude mannetjes en vrouwtjes zag :-).

Een prachtig signaal voor mij dat ik de verkeerde woorden had gebruikt.

We lachten even om al die rare kinderen die binnen een minuut kunnen verouderen en ik vroeg haar om in gedachten morgenochtend in de klas te zitten. Ze zag zichzelf ineengedoken zitten en ik gaf haar de opdracht om rechtop te gaan zitten, rond te kijken en de vinger op te steken om juf iets te vragen. Ik vroeg haar goed te letten op de gezichtsuitdrukking van juf. Verbaasd vertelde ze dat juf haar vriendelijk aankeek. Dit was haar niet eerder opgevallen, maar het voelde wel alsof dit gewoon waar was.

Ik liet haar even in gedachten door de klas dwalen en opmerken wat er allemaal gebeurde. Ze merkte dat ze angstige gedachten had. Ze dacht dat ze niet aardig genoeg was en haar werk niet goed deed. Als ze rondkeek in de klas zag ze hier echter geen bewijzen voor. We lieten de gedachten even stopzetten om ze te bedanken voor hun hulp in bange dagen en besloten samen dat het goed was dat ze er waren. Ze geloofde namelijk heilig dat de angst nooit over zou gaan. Deze gedachten vragen om zich rustig samen ergens rond te zweven was een goede optie.

Na een poosje kwam er een diepe zucht en gaf ze aan dat het wel klaar was. Ze voelde zich opgelucht, keek nog eens even verwonderd naar het bord en besloot dat ze dan op school toch ook wel zou kunnen rekenen.
Omdat ik er vertrouwen in had dat ze nu zeker wel verder kon op school, namen we goedgemutst afscheid van elkaar en heb ik haar nooit weer gezien.
Toch wel jammer……., want het was een fantastisch kind met een ongelooflijk talent om in beelden te denken. En dat is een feest voor mij als kindercoach.

Lees ook: Nadruk op rekenen en taal helpt niet
Lees ook: Ik geloof: ieder kind kan leren
Lees ook: Leren rekenen met bingo
Lees ook: De tafels automatiseren
Lees ook: Geheugenkampioen op school
Lees ook: Er is meer dan beelddenken