De moeder vertelde me dat ze voor het eerst in ruim twee jaar een gesprek met haar ex had kunnen voeren zonder dat dit in ruzie eindigde. Weliswaar op de stoep van haar huis, maar toch….
De aanleiding was een trieste gebeurtenis van iemand die ze kenden uit hun gezamenlijke geschiedenis.
Ze waren ooit best lang gelukkig geweest en het was langzamerhand geëindigd in veel strijd. Ruzie die dagelijkse kost was geworden. Toen haar ex haar uiteindelijk had opgebiecht dat er een ander was en er vandoor ging, was het over en uit.
Maar toen begon de ellende pas goed, ze bleef alleen achter met hun zoon en dochter die volledig het spoor kwijt waren. Bittere verwijten over de telefoon en boze sms berichten vlogen in hoog tempo over en weer. Net als voorheen maar nu niet meer life en soms ook nog via anderen. De kinderen werden meer en meer onhandelbaar. De nieuwe school maakte zich al direct zorgen om hun gedrag.
De ex hield van een goed feestend leven en nam het er goed van zodat de kinderen na een weekend bij hem bleek, smal en verwaarloosd terug kwamen. Hij zei er geen enkele last van te hebben dat ze onhandelbaar waren. De betaling van de alimentatie werd ook minder en minder.
Een aantal keren hadden we gesproken over loyaliteit van kinderen naar beide ouders en hoe ze zelf afscheid zou kunnen nemen van haar ex en de pijn die soms zo scherp was. En hoe ze als alleenstaande ouder er wél kon zijn voor haar kinderen die haar nu zo hard nodig hadden. Langzamerhand veranderde ze en werd ze vriendelijker in haar uitstraling.
En nu hadden ze sinds twee jaar bijna een uur met elkaar gesproken…..
Wat haar was opgevallen was hoe uitbundig de kinderen hadden gespeeld en hoe lief ze waren en hen geen enkele keer hadden gestoord door te vragen om aandacht.
Maar vooral had ze gezien hoe haar kinderen konden stralen en ’s avonds waren het nog steeds twee paar kinderogen die haar blij en onbevangen aankeken. En dat was zó lang geleden, het was haar vreemd te moede…..
Dit opende haar eigen ogen en ze was vast van plan om alles te doen wat in haar vermogen lag om de stralende kinderogen weer dagelijks terug te laten komen.
Lees ook: Je ouders missen na echtscheiding
Lees ook: De wensen en verlangens van kinderen na echtscheiding
Lees ook: Hoe is jouw kind loyaal
Lees ook: Halve kinderen na echtscheiding
Lees ook: Gedeelde vakantie
Lees ook: Kinderarbeid?
Lees ook: De vechtscheiding en de gevolgen
Lees ook: Opvoedingscontract
Lees ook: Ouders denk aan je kinderen als je gaat scheiden
Lees ook: Ontspoorde puber na echtscheiding
Lees ook: Over tegoedbonnen
Lees ook: Kinderen voelen zich schuldig na echtscheiding
Ken je Ik leer leren al?
Wil je een aantal keer per jaar artikelen ontvangen? Vraag de nieuwsbrief aan van de praktijk voor kindercoaching en de opleiding tot kindercoach.
Materialen voor kindercoaching koop je bij Ninico
Eigen foto.
Ik kan het alleen maar bevestigen en andere gescheiden ouders er met klém op wijzen:
Maak geen ruzie waar de kinderen bij zijn. Praat niet slecht over je ex, noch mét je kinderen, noch met anderen in aanwezigheid van je kinderen.
Ik ben zelf nu 2 jaar gescheiden. het verdriet en de woede waren verscheurend en ontregelend. Maar er is nog nooit een slecht woord over mijn ex over mijn lippen gekomen naar mijn kind toe. We hebben geprobeerd vrienden te blijven, maar dat was teveel gevraagd. Er is een periode geweest dat we nauwelijks met elkaar spraken en het contact afstandelijk en kil was. Ook al stonden we allebei langs de lijn bij het voetballen, gingen we samen naar de spreekavonden op school. Ik merkte aan mijn kind hoe pijnlijk dat was. Dat moest anders.
Langzaam maar gestaag probeer ik meer ontspanning te brengen. Nodigde mijn ex uit voor een kopje koffie.
En morgen breng ik mijn kind naar het weekend bij zijn vader. En dan stap ik daar het huis binnen waar hij nu woont met zijn nieuwe vriendin. De stiefmoeder van mijn zoon! En háár kind. En dan blijf ik ook koffie drinken. Om, na twee jaar, eindelijk kennis te maken met haar. Om straks, als mijn kind jarig is, zijn héle familie te kunnen uitnodigen, dus ook zijn stieffamilie.
Ja, het doet pijn. En ja, ik ben doodnerveus, de hele week al en ik zie er als een berg tegen op.
Maar:
‘Gaat het nu weer een beetje beter tussen jou en papa? ‘
Er klonk zoveel hoop door in dat zinnetje, toen ik hem vertelde dat ik kennis ging maken met zijn stiefmoeder.
En dáár gaat het om. Zijn vader en ik zijn volwassen mensen en bovendien nog steeds de ouders van ons prachtige kind. Verantwoordelijk voor hem ook. We moeten er alles aan doen om het hem zo gemakkelijk mogelijk te maken. En dús spring ik over die enorme sloot. Misschien krijg ik natte voeten, misschien zit ik onder de modder na de sprong. Maar dat kan weer gewassen worden. De beloning is, dat wanneer ik die sprong gewaagd heb en de overkant bereikt, ik mijn kind recht in de ogen kan kijken en hem weer kan zien stralen!
PS
Ik raad overigens alle gescheiden ouders aan om eens te kijken op villapinedo.nl Een site voor en door kinderen van gescheiden ouders, maar ook voor de ouders zelf. Door de brieven, reacties te lezen en de filmpjes te kijken ben ik gaan beseffen hoe belangrijk het is om het belang van je kinderen altijd voorop te stellen!
Misschien is het ook iets voor jou om gescheiden ouders én kinderen van gescheiden ouders te wijzen op Villa Pinedo (www. villapinedo.nl). Voor kinderen is het herkenbaar en kan het een uitlaatklep zijn,voor ouders een geweldige eye-opener! Ik zou bijna zeggen: verplichte kost voor alle gescheiden ouders!
Dank je voor de mooie toevoeging Astrid !
Onlangs waren de vader van mn kinderen en ik samen aan het klussen in t huis van mijn jongste zoon (wij zijn 22 jaar geleden gescheiden). In de avond kreeg ik een appje van hem : ‘zo fijn jullie samen aan de klus en koffie te zien. Word ik blij van mam’.
Dat was een veelzeggend appje. De jaren dat we elkaar negeerden en druk waren met ons gekwetste ego had veel van onze kinderen gevraagd. Erg blij dat we nu met respect met elkaar omgaan. En de jongens (en wij)… genieten en lachen als we met zn 4en zijn. We zijn al heel.lang geen partners meer… maar we zijn al 28 jaar ouder van deze 2 prachtige jongens.
WOW !!