Ik weet het nog best.
Voordat ik kinderen had, wist ik precies hoe het moest: opvoeden!.
Ik had strakke ideeën en nog meer principes.
Mijn kinderen zouden niet dit, en niet dat.
Toen wist ik nog niet dat datgene wat je niet wilt, juist op je af komt.
Grappig is dat, wat ik wel wilde, redelijk uit de verf is gekomen.
Zo werkt het dus dan weer wel :-)
Bezint eer gij begint
Een studievriendin gaven wij ooit het advies “bezint eer gij bemint” en in het kader van het krijgen van kinderen is deze helemaal nog niet zo gek. Want van beminnen komen vaak kinderen en eerlijk: de meeste mensen hebben géén idéé waar ze aan beginnen.
Kijk, de vieze luiers en gebroken nachten kun je je nog wel voorstellen. Daar kun je licht overheen stappen omdat het te overzien is. Lastiger wordt het al met de kinderziektes, zeker als je voor het eerst te maken krijgt met koorts en enge vlekjes. En dan het gedrag…..: te verlegen, te druk, te afwezig, te grote mond, enz, enz.
Dan komt er eens een juf of meester klagen, of er gebeuren zaken door toedoen van andere kinderen, of er sneuvelt iets, of iemand doet je kind iets vervelends aan.
Dus, gelukkig maar dat de mens is gezegend met een natuurlijke aandrift tot voortplanten. Dit komt de wereldbevolking ten goede en houdt ons bezig én menselijk.
Want hoe zit het nu met principes
Tegen de tijd dat de biologische klok tikt en overuren maakt, heb je meestal wel ideeën over hoe je toekomstige gezin eruit gaat zien.
Sterker, de ideeën zijn vaak vastomlijnd en gebaseerd op allerlei overtuigingen en principes. Je ziet bij neefjes, nichtjes en de kinderen van de buren en vrienden waar het giga mis kan gaan. De meesten bakken er weinig van in jouw ogen en hier en daar zie je een voorbeeld waarvan je denkt: “dat lijkt me nu een fijn gezin”.
Wat je voor het gemak vergeet is dat niets is wat het lijkt. De buitenkant kan er behoorlijk anders uitzien dan wat er werkelijk aan de hand is binnen de muren van het gezin.
Edoch…. tegen de tijd dat je zwanger bent, is er meestal een hele riedel zaken waarvan je zeker weet dat jij ze al dan niet gaat doen.
Te weten:
- Jouw kind krijgt geen speen……………. totdat……… je al een week niet hebt geslapen
- Jouw kind eet niet uit potjes…………….totdat……….je echt geen tijd hebt om prakjes te stampen en te zeven
- Jouw kind gaat voor schooltijd niet voor de televisie …….. totdat…….Sinterklaas komt
- Jullie gaan de kinderen samen opvoeden…..totdat….zijn baan beter bij de hypotheek past
- Jij gaat er echt zijn voor de kinderen……..totdat…….. je in een vergadering kleutertaal uitslaat
- Jij praat alleen positief over je echtgenoot…..totdat….hij vreemdgaat en je verlaat
- Jouw kind gaat echt niet voor zijn 16e naar de kroeg….totdat…..hij de enige is.
Doorgaan?
Wel, de voorbeelden zijn legio en niet aan te slepen. Iedere week dat jij mamma of pappa bent komt er weer een dilemma voorbij. Iedere dag brokkelt er iets af van je ideale gezin en je principes.
De enige manier om je principes vol te houden is volgens mij door te verhuizen naar een onbewoond eiland. Een andere manier is om je kind tot de basisschool overal buiten te houden. Helaas heb je tegen die tijd vaak een wereldvreemd kind. Dit kind wordt buitengesloten omdat het zo vreemd is of gaat de schade eens flink inhalen.
De andere kant van de medaille
Eigenlijk zou ik zeggen: “Hello world en join de world”.
Het is natuurlijk prachtig dat je, voordat je kinderen krijgt, daarover hebt nagedacht en alle positieve energie richt op het nieuwe wereld wonder. Echter, ik ben ervan overtuigd dat ieder kind ter wereld komt met zijn eigen levensplan wat tot uiting komt in zijn aanleg, karakter en talenten.
Wij als ouders mogen hieraan onze bijdrage leveren. Hoe ouder kinderen worden, hoe minder ze zich gelegen laten liggen aan de plannen van ouders. De wereld wordt letterlijk en figuurlijk groter en daarmee de invloed van buitenaf.
Zo hoort het ook.
En over menselijkheid: het is toch ook veel leuker om een beetje gedeukt te worden als ouder. Op betweters zit niemand te wachten.
Principes en overtuigingen zijn er om overboord gegooid te worden als de omstandigheden dit vragen.
Als je mij nu vraagt: weet je hoe je moet opvoeden?
Ik vrees dat ik nu moet zeggen: geen idee, dat zou ik aan mijn kinderen moeten vragen. Ik heb voldoende kennis over zaken die kinderen en ouders betreffen, maar ja dat is theorie…..
Ik zou zeggen: laten we vooral goed kijken wat dit ene kind nodig heeft en hoe dit ene kind zich het beste kan ontwikkelen.
En laat dan die principes maar zitten.
Lees ook: Spreek jij de taal van je kind?
Lees ook: Lang leve de grootouders
Lees ook: Ouderschap is voor de toekomst
Lees ook: Problemen oplossen waar het hoort
Lees ook: Terugkijken op het oude jaar
Lees ook: Leugentje om bestwil
Lees ook: Eruit halen wat erin zit?
Lees ook: Een heilige voor de klas?
Wil je ouders leren op een elegante manier te helpen communiceren met hun kind?
Volg dan de opleiding Opvoedcoaching in de praktijk en je bent van harte welkom.
Geef een reactie