Het meisje kwam voor hulp bij leesproblemen waarbij er werd gedacht aan dyslexie. Als ze op het bord schreef stond ze op haar tenen en deed haar uiterste best om netjes te schrijven. Ze kende niet alle letters en had best moeite om ze in de juiste volgorde te schrijven.
Indicatie
Het feit dat ze op haar tenen stond en veel moeite had het alfabet in de juiste volgorde te schrijven, gaf mij een vermoeden dat dit meisje heel graag haar best wilde doen, misschien perfectionistisch was en de lat letterlijk hoog legde voor zichzelf. Zowel moeder als het meisje zelf bevestigden dit beeld op mijn vraag.
Het alfabet
We gingen aan de slag met het alfabet waarbij het meisje heel geconcentreerd en gefocust oefende met het alfabet.
Hierna schreef het meisje opnieuw het alfabet op het bord. Wat opviel was dat dat het:
* sneller ging
* netter geschreven was
* veel minder ruimte innam
Ik vroeg haar hoe het zou zijn om gewoon op ooghoogte te schrijven op het bord. Ze deed dit op mijn verzoek en stond er direct meer ontspannen bij, waarbij haar handschrift nog netter was.
We bekeken eens uitgebreid de verschillen en ze kwam tot de conclusie dat het toch wel gemakkelijker was om gewoon voor je uit te schrijven. Het ging een stuk gemakkelijker en bovendien kreeg ze er een minder lamme arm van.
Haar moeder stond versteld van het resultaat en kon bijna niet geloven dat het zo gemakkelijk was.
Hulp vragen
Nu we al met twee thema’s hadden gewerkt, namelijk haar leerprobleem en het stellen van hoge eisen aan zichzelf, besloot ik het derde punt aan te zwengelen. Dit meisje had er erg veel moeite mee om hulp te vragen aan haar juf. Enerzijds durfde ze niet en anderzijds vond ze dat ze het zelf moest kunnen.
Wanneer ze wel genoeg durf had verzameld, kwam ze niet door de rij kinderen die eerder een hulpkaartje bij de juf hadden neergelegd.
We bespraken hoe ze de aandacht van de juf zou kunnen trekken en welke gevolgen het voor haar had, als ze juf niet om hulp vroeg. Ze onderkende dat ze dan zelf bleef doormodderen en niet vooruit kwam.
Omdat ik toch nog enige hardnekkige overtuigingen tegenkwam over het vraagstuk zelf doen tegenover hulp vragen, besloot ik het over een andere boeg te gooien.
Verhaal
Ze had een mooie trui aan met een appelboom er op. Ik stelde haar voor samen een verhaal te maken over een arm meisje wat honger heeft en een mooie appelboom tegenkomt. De onderste appels aan de boom kan ze zo plukken en dat mag ook van de aardige oude opa en oma van wie de boom is. De opa stelt haar zelfs voor om meer appels te plukken en deze te verkopen op de markt. Omdat het een prachtige boom is en de appels goed zijn gegroeid in de zon, hangen bovenin de dikste en lekkerste appels.
Wat nu? Hoe moet ze aan die appels komen? We verzinnen er op los en uiteindelijk bedenken we samen dat ze de opa zou kunnen vragen om een ladder. Hij wil deze wel naar de boom brengen en vasthouden terwijl het meisje de lekkerste appels kan plukken.
En zo maken we het verhaal rond en komen dan tot de conclusie dat het toch wel handig is, als iemand je kan helpen bij een taak die net iets te lastig is voor één persoon.
Afsluiting
Na een week of vier kwam het meisje opnieuw en bleek dat lezen en spellen een stuk vooruit was gegaan. Maar de belangrijkste winst was dat ze een aantal keer bij juf haar tafel was gaan staan om hulp te vragen. Dit was heel goed gegaan en had als effect dat ze merkte dat het voordelen voor haar opleverde. Onder andere dat ze sneller door haar weektaak heen kwam. En daarom gaat ze in de toekomst juf eerder en vaker vragen om hulp.
Je kind helpen bij leerproblemen?
Meld je snel aan voor de online workshop: ‘Help je kind bij concentratieproblemen en start direct!
Lees ook: Dyslexie op de snelweg
Lees ook: Bedplassen, wat te doen?
Lees ook: Mannetjes in de buik
Lees ook: Dyslexiebehandelingen: de bomen en het bos
Geef een reactie