Al heel lang durfde ze niet meer mee te doen met de zwemles.
De avond ervoor begon het al , ze kon niet slapen van de buikpijn voor de volgende dag.
Als ze dan met zwemmen meedeed ging het wel en een paar dagen later begon de ellende weer. Inmiddels was het hele gezin 2 keer per week in de ban van de zwemles en niets hielp: belonen, straffen, dreigen, chanteren of geruststellen, het drama werd steeds erger.
Wat was eraan de hand?
Ze vertelde me dat als ze aan zwemmen dacht er twee mannetjes in haar buik kwamen. Ze kon ze precies beschrijven, ze hadden blauwe overalletjes aan en keken meest boos.
We gingen samen aan de slag met de mannetjes, we lieten ze lachen, een eindje wandelen, zichzelf onzichtbaar maken, wegsturen en spelletjes doen.
Toen we ze wilden wegsturen ging dat nog niet zo gemakkelijk want ze waren er natuurlijk al heel lang en ze hadden vast een goede bedoeling met hun aanwezigheid.
Toen kwamen we op het idee om ze in een bootje te laten stappen.
Ze gingen varen en we probeerden of ze ook overboord wilden vallen zodat ze in de zee zouden verdrinken, maar daar trapten ze niet in.
Ze kwamen gewoon weer in het bootje.
We hebben met de mannetjes afgesproken dat ze hééééél lang op vakantie mochten naar een eiland ver weg en als ze het daar leuk vonden mochten ze daar ook blijven.
Ze bedankte de mannetjes voor dat ze zo lang bij haar waren en vertelde dat ze heel lang ging zwaaien. En zo verdwenen ze met hun bootje tot heel ver op de zee boven Ameland, tot ze ze niet meer kon zien.
Ook in haar buik waren ze nu weg en ze heeft daar een mooi geel licht van de zon in gedaan.
Om er zeker van te zijn dat de mannetjes weg waren, heb ik nog enkele testjes gedaan en heb haar verzekerd dat de mannetjes weg waren en dat ze voortaan gewoon aan de zwemles mee kon doen zonder bang te zijn.
Wat als…..?
En mocht het zo zijn dat de mannetjes wél terug zouden komen?
Welnu, ze wist nu toch hoe ze ze zelf weer weg kon sturen?
En haar moeder wist ook hoe het moest en zou haar dan kunnen helpen, want ze was erbij.
Als de mannetjes durfden terugkomen, waarvan ik zeker wist dat ze het niet zouden doen, dan kon mamma helpen om ze weer op vakantie te sturen naar een eiland ergens ver weg………..
En haar moeder belde me een paar weken later dat de mannetjes weg waren gebleven en dat ze iedere avond fijn ging slapen. De rust was daarmee weergekeerd in huis.
Lees ook: Liegende kabouters
Lees ook: Het is niet eerlijk!
Lees ook: Moed moet
Lees ook: Het misverstand oogcontact
Lees ook: Waarom liegt een kind
Lees ook: Stralende kinderogen
Lees ook: Koffie met patat….
Lees ook: Gesprek of preek over vuurwerk?
Geef een reactie