Helaas is het zo dat in onze huidige tijd steeds meer kinderen worden voorzien van een label. Als er éénmaal een label of stempel is verstrekt, staan ouders en kinderen regelmatig even machteloos met de handen in de lucht. Want er is nu wel een officieel predicaat afgegeven voor datgene waar kind en ouders last van hebben, maar hoe moet het nu verder.
Het kind moet nog steeds voldoen aan de eisen die gezin, school en maatschappij stellen en zijn ontwikkeling naar volwassenheid gaat hoe dan ook gewoon verder.
Dat is vaak het moment om rond te kijken naar hulp voor de klacht waartoe het traject van diagnosticeren meestal is ingezet. Als de diagnose bekend is, begint de zoektocht naar hoe om te gaan met….. of hoe het probleem makkelijker gehanteerd kan worden.
Sommige ouders willen niet dat hun kind een stempel krijgt en zoeken daarom op eigen houtje hulp voor de problemen waar ze met hun kind tegenaan lopen. En natuurlijk zijn er ook ouders die even een steuntje in de rug kunnen gebruiken bij opvoedvragen of kinderen die even extra hulp kunnen gebruiken bij leermoeilijkheden of gebeurtenissen die veel impact hebben op hun leven. Al die ouders en kinderen kunnen terecht bij een kindertherapeut of kindercoach.
Kindertherapeut of kindercoach?
De vraag komt regelmatig voorbij: Wat is het verschil tussen een kindertherapeut en een kindercoach.
Hoog tijd dus om dat allemaal eens op een rijtje te zetten.
Schatgraven
Kort gezegd zou je kunnen zeggen dat een kindertherapeut graaft, spit, delft en wroet in de grond. De kindertherapeut gaat uiteindelijk via diepgravende processen naar een mooie vruchtbare akker. Onnodige en overbodige zaken worden verwijderd, oude resten worden verbrand en er blijft alleen maar schone grond over.
De kindercoach zoekt samen met kinderen en ouders naar schatten en mooie vondsten die op de grond en net onder de oppervlakte liggen. Door het gebruik van praktisch gereedschap worden de schatten opgespoord, op waarde beoordeeld, zo nodig opgepoetst en behandeld voor tentoonstelling of gebruik.
Een kindercoach neemt de bouwgrond voor lief en gaat met de gevonden voorwerpen aan het werk. Alles wat gevonden wordt krijgt een functie en wordt meegenomen naar de toekomst. Mochten er toch storende objecten worden gevonden dan worden deze alleen afgevoerd als kind en ouders heel zeker weten dat het weg mag.
De verschillen in het echt:
- Een kindertherapeut werkt vaak meer aan de oorzaak van problemen met kinderen door middel van verschillende werkvormen.
- Kinder en jeugdtherapie is meestal langduriger hulp en werkt volgens een min of meer vast protocol. (10 sessies of meer)
- Ouders zijn niet aanwezig en hebben regelmatig een aparte afspraak met de kindertherapeut.
- Kindertherapie is te onderscheiden in therapie door kinderpsychologen en orthopedagogen of door HBO geschoolde kindertherapeuten.
- Kindertherapie is volgend naar het kind en wacht tot het kind rijp is voor een volgende fase.
- Een kinder en jeugdcoach kenmerkt zich door een oplossingsgerichte aanpak vanuit het hier en nu en houdt zich niet bezig met de oorzaak van problemen omdat het daar niet voor is opgeleid.
- De aanpak is praktisch, toekomstgericht en kortdurend. (max. 5 sessies)
- De kindercoach gelooft in de kracht van het kind en bouwt op de eigen wijsheid van het kind.
- Er wordt niet gewerkt met vaste protocollen, maar meer met actieplannen.
- De kindercoach geeft als het ware een tikje op de schouder, kijkt mee en attendeert op de gewenste oplossingsrichting.
- Een kindercoach werkt net als in kindertherapie met verschillende werkvormen.
- Kindercoaches zijn er in vele gradaties. Van professionele HBO-ers tot coaches die zich gespecialiseerd hebben op één gebied.
De praktijk voor kindercoaching
- In mijn praktijk voor kindercoaching zijn vrijwel altijd de ouders aanwezig tijdens de coaching.
- Ouders zien wat er gebeurt en leren hoe ze hun kind ten aanzien van het ervaren probleem zelf kunnen ondersteunen.
Aanvulling 2017
Het werkveld voor hulp aan kinderen is zoals alles ook aan verandering onderhevig. Steeds meer kindertherapeuten en met name intergratieve kindertherapeuten werken op een coachende manier vanuit de oplossingsgerichte denkwijze. Er is meer ‘kijken naar’ oorzaken van gedrag dan bij coaching, maar de benadering is steeds meer kind gericht en in het hier en nu. Daarmee is het werkveld van hulpverlening aan kinderen in deze tijd heel veel meer divers geworden en kunnen ouders kiezen wat het beste bij hen past.
Allerbelangrijkst is dat coaching en therapie blijven verschillen en ook met name is de opleiding van de therapeut of coach verschillend. Coaching blijft heel erg in het hier en nu met met de vraag hoe het morgen beter kan worden. Daarmee kan coaching heel goed een therapeutisch effect hebben.
Therapie kijkt meer naar de oorzaak van een probleem, maar gaat ook steeds meer op een coachende manier te werk.
Coaching en therapie hebben ieder hun eigen grenzen met betrekking tot de problemen waarmee ze kunnen en mogen werken. De rol van ouders en hoe er met hen wordt samengewerkt tijdens een sessie (al of niet aanwezig) lijkt af te hangen van de visie en werkwijze van de coach of therapeut. Voor kinderen is dit een mooie ontwikkeling en het ene is niet beter of slechter dan het andere. Het ene kan wel meer passen of nodig zijn dan het andere en het is belangrijk daar oog voor te hebben.
Lees ook: In 5 dagen kindercoach worden, kan dat?
Lees ook: Zijn er nog gewone kinderen?
Lees ook: Dyslexie behandelingen: de bomen en het bos
Lees ook: Voor wie is kindercoaching
Lees ook: Het kind helpen of de ouders helpen
Lees ook: Wie komt er naar de opleiding tot kindercoach?
Lees ook: De pubercoach: Moeilijke pubers bestaan niet
Lees ook: Opleiding tot kindercoach: Toekomstgericht vakmanschap.
Lees ook: Opleiding tot kindercoach: de vragen en antwoorden
Beste Tea,
Stuitend de manier waarop je praat over kinder- en jeugdtherapeuten. Je schept een beeld van hoe wij met kinderen omgaan dat uitermate ver verwijderd is van de werkelijkheid. Het enige verschil tussen een kinder- en jeugdtherapeut en een coach is een gedegen opleiding van ongeveer 3 jaar inclusief intervisie, leertherapie en dergelijke. De manier waarop jij praat over therapie bevestigt het vooroordeel waar wij nu juist vanaf willen. Wij zijn absoluut niet aan het graven in de modder! Zeker bij ons staat het het kind, en zijn krachten centraal en ook bij ons is de therapie kortdurend. Wij hebben wel veel meer ervaring en diepgang dan de doorsnee coach.Heel kwalijk om “collega’s” zo neer te zetten. Kijk eens op mijn site, op die van BGL en partners, op die van de Vvvk en herzie daarna de tekst die je op je site hebt staan. Irene Volbeda meda namens mijn collega kindertherapeute Nies Mulder. zie ook www spelenderwijs-kindertherapie info
Dag Irene en Nies,
Wat jammer dat jullie de omschreven verschillen stuitend vinden, maar ik ben toch heel blij met je reactie. Dat houdt mij scherp!
Ik heb het woordje modder weggehaald en het aantal sessies toegevoegd voor de duidelijkheid omdat ik de indruk krijg dat je vooral hierdoor geraakt wordt, terwijl het meer metaforisch bedoeld was.
Naar mijn idee en ervaring zijn er wel degelijk grote verschillen in aanpak tussen een kindertherapeut en kindercoach los van de opleiding.
En dat is prachtig, zeer zinvol en noodzakelijk!
Ik heb in mijn werk in de gedwongen hulpverlening veel samengewerkt met verschillende therapeuten en ken dus de verschillen zoals ik het vak van kindercoach uitvoer en doceer.
Zelf heb ik een officiële HBO-J (huidig SPH) opleiding in de hulpverlening en bijscholingen zowel via de officiële hulpverleningskanalen (Rino, Mo-groep e.a)als in de meer “alternatieve” sector.
Omdat ik zelf een opleiding tot kindercoach verzorg, zie ik hoe hoog het instapniveau is van de kindercoaches, zowel qua scholing als werkervaring. Steeds vaker zijn het afgestudeerde psychologen, orthopedagogen, pedagogen, logopedisten, diëtisten, fysiotherapeuten, hulpverleners van o.a. Bureau Jeugdzorg, mensen uit het onderwijs en kinderopvang die naast hun studie en werk op zoek zijn om het werken met kinderen meer af te stemmen op de huidige vragen.
Deze mensen waarvan een deel de 60 jaar al ruim gepasseerd is, hebben behoefte om op een meer coachende manier te leren omgaan met kinderen en ouders. Allemaal hebben ze zonder uitzondering een zeer grote gereedschapskist voorhanden en zijn ze gedegen geschoold via door het ministerie van onderwijs bevoegde HBO’s en Universiteiten. Hoe goed en gedegen en hoeveel respect (want ze hebben verschillende prachtige opleidingen) ik heb voor een instituut als BGL, ook zij hebben geen wettelijke Hbo-accreditatie van het ministerie van onderwijs. Met de Vvvk heb ik in het verleden contact gehad om zaken af te stemmen, dus ook die ken ik.
Al met al is het ook niet heel interessant wat de verschillen zijn.
Belangrijk is dat ouders en kinderen een keuze hebben voor de manier van hulp die bij hen past. Ook kan een kindercoach doorverwijzen naar een kindertherapeut als de problematiek niet meer aansluit bij zijn kennis en ervaring. En zo zijn we allen in dienst voor kinderen en hun ouders. Dat is toch prachtig?
En uiteindelijk maken de kinderen en ouders uit naar wie ze toe willen gaan en wie ze aanbevelen bij anderen. Daarop heeft zowel de kindertherapeut als de kindercoach maar 1 antwoord en dat is: Je werk goed doen en met liefde.
Ik zou jullie bij deze graag willen uitnodigen om jullie manier van werken te beschrijven, zodat ik deze kan publiceren op mijn blog namens jullie als kindertherapeut. Ik vind het van groot belang dat kinderen en ouders hun keuzes kunnen maken en meer bekend worden met het aanbod van hulp in verschillenden vormen. Ook zou ik graag het vooroordeel wat je noemt in je reactie willen kennen, want ik heb zelf geen vooroordelen ten opzichte van kindertherapeuten. Ik ken een aantal kindertherapeuten in mijn buurt en werk als het nodig is erg prettig met ze samen. Ik verwijs ook graag door als ik denk dat een kind daar beter op zijn plek is.
Maar meest van al hoop ik dat kinderen in hun nabijheid een volwassene hebben met een open hart en een open oor, zodat ze ons allebei niet eens nodig hebben.
Ik hoor graag van jullie.
Beste Tea,
Je laatste vetgedrukte opmerking suggereert dat ouders die zich met hun kind bij een kindercoach melden geen open hart en open oor voor hun kind hebben. Ik neem aan dat je dat niet zo bedoelt.
Dag Jan-Pieter,
Dank je wel voor je opmerking want uiteraard is het niet de bedoeling. Ik geloof heilig in de liefde en goede bedoelingen van ouders, ook al pakt die soms anders uit dan ze hadden gewild. Ouders vinden het soms prettig dat er even iemand meekijkt over hun schouders. Dat is wat een kindercoach kan doen.
Daarnaast is het voor kinderen vaak prettig dat ze naast hun ouders ook andere volwassenen om zich heen hebben, bijvoorbeeld een leerkracht of buurvrouw, die hen tegemoet treedt met het open hart en oor wat voorbijgaat aan dat wat ouders hebben te geven. Dat deel waar ouders soms niet zo goed mee uit de voeten kunnen, of wat ze over het hoofd zien omdat ze zelf druk zijn en met eigen dagelijkse frustratie of pijn kampen. De knipoog van een volwassene kan dan een belangrijke verschil en steun zijn. En juist dat bedoel ik met die vetgedrukte opmerking omdat ik zo geloof in de bijna terloopse steun voor kinderen in “losjes” steunende volwassenen.
Dank je wel voor je uiteenzetting over het verschil. Ik herken mezelf er wel aardig in. Zelf ben ik zowel kindercoach (zonder specifieke opleiding overigens) en (psychomotorisch) kindertherapeut (met opleiding). Aan coaching begin ik als een kind zelf een hulpvraag heeft en hieraan wil werken. Coaching vindt meer plaats op het niveau van vaardigheden en inzicht. Therapie gaat inderdaad meer naar de oorzaak. Het oefenen van vaardigheden kan eventueel op het laatst plaats vinden. In therapie gaat het vooral om ervaren en spelend (en vaak ook onbewust) ontdekken.
Beide waardevolle processen. De kunst is (samen met ouders) te kijken wat er voor het kind nodig is.
www deonverwachtekracht nl
Interesant artikel!
Wat heb je dat mooi omschreven, Tea!
Het samen opzoeken van de schatten, en deze zo nodig oppoetsen :-)
Dat is mijn inziens wel de hoofdtaak van de kindercoach.
Ik krijg zo af en toe de vraag van ouders of kindercoaching niet te licht is voor de hulpvraag van hun kind. Ik geef dan o.a. dit artikel zodat ze een beter beeld krijgen en beter kunnen besluiten wat goede/passende hulp voor hun kind is. Dus bedankt :)
www . wijzkindercoaching . nl
Wat fijn dat dit artikel helpt bij de keuze.
Dank voor het delen.
Hallo thea,
Ik ben leerkracht, in het speciaal onderwijs, van beroep, maar op zoek naar een vorm waarin ik kinderen nog beter kan helpen en tot hun recht kan laten komen. Bij het uitzoeken eekke opleiding hrt beste past loop ik tegen veel dingen aan. Het verschil tussen therapeut en coach. Wanneer kunnen ouders wel een vergoeding krijgen vanuit zorgverzekering? Is een twee jarige opleiding genoeg om in aanmerking te komen voor vergoedingen? Niet overal krijg je ee officieel diploma, kun je dan wdl een eigen praktjjk starten?enz…enz…
Verschil begint duidelijker te worden.Ben benieuwd of jij of iemans anders adviezen heeft.
Kindercoaching is een vrij beroep en coaching wordt nooit vergoed door een zorgverzekeraar. Er zijn verschillende opleidingen die opleiden als kindercoach. De insteek is altijd verschillend. Sommige opleidingen zijn heel spiritueel, anderen zijn vooral gericht op je eigen ontwikkelingsproces en er zijn meer zakelijke opleidingen. Docenten hebben een verschillende achtergrond en hebben soms wel, maar soms ook niet zelf een praktijk. De opleiding zoals ik die geef is verdeeld in verschillende modules die je afzonderlijk kunt volgen en valt in de categorie zakelijk/praktijkgericht met heel veel voorbeelden uit de dagelijkse praktijk.
Ook veel kindertherapeuten worden niet vergoed door de zorgverzekeraar tenzij men een opleiding heeft en lid is van beroepsverenigingen en overkoepelende organisaties waar je veel geld aan moet betalen. Die vergoeding is vaak voor een deel en alleen uit het aanvullende zorgverzekeringspakket. Steeds meer ouders kunnen of willen niet meer een aanvullend pakket betalen waardoor er ook geen vergoeding plaatsvindt.
Een ander verschil is vaak de looptijd van coaching of therapie. Omdat coaching zeer oplossingsgericht en praktisch is, zijn er vaak maar 1 tot 5 afspraken nodig. Therapie duurt vaak veel langer en is uiteindelijk soms duurder door de eigen bijdrage.
In de praktijk zie je dat ouders terecht komen bij iemand waar ze goede ervaringen over horen en dan maakt coaching of therapie niet veel uit. Vergoeding is niet het belangrijkste in de keuze zo merk ik al jaren. Ouders willen gewoon het beste voor hun kind.
Wat ook van belang is, is hoeveel ervaring iemand heeft binnen de jeugdhulp of onderwijs. Kindercoching is bijscholing die vaak wordt gevolgd dor experts op het gebied van hulpverlening of onderwijs. Zij hebben veel ervaring met kinderen en ouders en ook dat is een belangrijk gegeven.
Wanneer er meer nodig is of wanneer er meer hulp nodig is in huis, kunnen ouders naar een psycholoog gaan of ambulante hulp aan huis ontvangen. Voor psychologische hulp is een diagnose nodig en dan wordt dit volledig vergoed en gaat de hulp ook meestal via de huisarts. Ambulante hulp gaat meestal via de gemeente en dan komt er professionele hulpverlening in huis.
Kindercoaching en de meeste kindertherapie zijn geen officieel beroep waar een “normale” MBO of HBO beroepsopleiding voor is. Dit betekent dat het ook geen regulieren beroepen zijn en vallen in de categorie vrij beroep waarvoor niets is geregeld. Wel zijn er verschillende beroepsverenigingen, maar die zijn meestal vanuit een soort particulier initiatief en niet wettelijk geregeld zoals een BIG register of het SKJ register voor officiële hulpverleners in Nederland.
En als je werkt in een vrij beroep betekent dit dat je zelf je ethische code heel hoog moet houden en zelf met zorgen voor voldoende professionaliteit en integriteit.
Ik hoop dat dit en beetje een antwoord is op je vraag.