1000 verschillende manieren van leren

Wanneer kinderen bij mij in de praktijk komen, vraag ik al vrij snel of ze me willen vertellen hoe ze hebben leren fietsen.
Meestal gaan de wenkbrauwen omhoog en moet mama of papa helpen om dit feit terug in de herinnering te brengen. Bij de meeste kinderen is dit proces min of meer gelijk en geleidelijk gegaan. Eerst een loopfiets, toen een driewieler, een fietsje met zijwieltjes, de zijwieltjes gaan eraf en papa of mam loopt zich nog een poosje te pletter met de hand in de nek van het kind.

Niks bijzonders….
Maar zo nu en dan gaat het anders…

Het kind ziet een fiets, springt erop en na een poosje komt het besef en de valpartij. Of het kind kijkt een hele poos naar andere kinderen en pas als hij eraan toe is, komt het zelf in actie. Of het kind heeft echt hulp nodig en gaat pas ‘los’ als papa of mama een hele poos de letterlijke duw in de rug heeft gegeven. Of het kind zou het nog oké vinden om tot zijn tiende jaar met zijwieltjes te fietsen omdat het wel gemakkelijk is.
Zoveel kinderen, zoveel manieren van leren fietsen.

Maar er is meer…

Heel bewust vraag ik al jaren hoe een kind heeft leren fietsen. Tenminste dit doe ik bij de kinderen die in Nederland opgroeien waar iedereen leert fietsen. Gedurende de afgelopen jaren kwam ik erachter dat de stijl van leren fietsen ook geldt voor het leren lopen, zwemmen en uiteindelijk ook voor het leren lezen, het leren uit logeren te gaan, het leren op het voortgezet onderwijs en noem maar op.

En het mooiste was dat vroedvrouwen in de opleiding tot kindercoach en opvoedcoach mij wisten te vertellen dat er een hele bijzondere overeenkomst lijkt te zijn met de geboorte van kinderen.

Onze geboorte en hoe we ter wereld komen lijkt hetzelfde als onze leerstijl later in ons leven.
Hoe bijzonder is dat !

En als we dat weten, kunnen we kinderen helpen zich bewust te worden van hun stijl. Waar het handig is laten we het zo en waar het onhandig is, kunnen we uitdagen tot bijleren van iets nieuws

Leren leren

Kinderen moeten vanaf hun geboorte heel veel leren. Hoe mooi is het om te ontdekken dat er een persoonlijke voorkeur is in hoe we ons leren aanpakken zoals bijvoorbeeld:

• Nieuwe zaken enthousiast oppakken en vol gas ervoor gaan
• Vol vuur met iets beginnen,maar na een poosje afhaken
• Aarzelend op gang komen, maar gestaag de taak afmaken
• Veel bevestiging nodig hebben voor een taak gestart kan worden
• Veel pushen nodig hebben om vol te houden
• Goedgemutst de taken die nodig zijn beginnen en afmaken
• Eerst zeker weten dat het gaat lukken en dan pas starten

Herken je de overeenkomsten met de geboorte van je kind?

Een Ik leer leren training

In de Ik leer leren training wordt gestart met de vraag hoe je leert fietsen. Deze vraag bij de start van deze training maakt telkens weer veel los. Kinderen ontdekken dat ze een eigen manier hebben en dat dit heel goed is en ook mag. Ze ontdekken tegelijkertijd dat leren iets is wat in stapjes verloopt en dat ook dat goed is. Zo wordt in de eerste minuten van de training al onbewust aan thema’s als faalangst en zelfvertrouwen gewerkt.

Wanneer even later de eigen leerstijl ook nog aan de eigenschappen van een dier worden gekoppeld, maakt dit kinderen direct meer verantwoordelijk en nieuwsgierig over de eigen manier van leren.

Een voorbeeld uit de praktijk

Onlangs nam Martine de Boer deel aan train de trainer Ik leer leren om de training te kunnen geven aan kinderen.
Dit was haar eerste ervaring:

Vol nieuwsgierigheid zoekt iedereen een plekje in de zaal. De cursus tot “Ik Leer Leren” trainer gaat bijna beginnen en alle informatie ligt al voor ons op tafel.
Maar dan neemt het begin een andere wending. “Hoe heb jij leren fietsen?” klinkt het door de zaal. Waar verbaasde gezichten de boventoon voeren, gaan mijn gedachten razendsnel terug in de tijd.

Hoe mooi is het dat deze trainer op volwassen leeftijd voorgoed afscheid kan nemen van etiketjes en diagnoses die wij volwassenen geneigd zijn te geven als kinderen de zaken op hun manier aanpakken.
En hoe mooi zou het zijn als wij volwassenen leren vertrouwen op de kinderen en hun vermogen tot ontwikkelen. Misschien hoeven we alleen te weten wat hun leerstijl is en daar op aan te sluiten zonder dat we een label plakken. Hooguit wat uitdagen om zo nu en dan net iets anders te doen dan gewend….

En ik?
Ik blijf kinderen vragen hoe ze hebben leren fietsen. Als het kind mij vertelt dat het met bloedknie en al weer op de fiets is gestapt, kan ik later in de sessie een beroep doen op dit doorzettingsvermogen voor het doel wat te leren is voor het probleem in kwestie.

Immers… toen je nog maar 5 jaar was ging je gewoon weer fietsen met bloedende knieën en dan laat je je nu uit het veld slaan door vriendjes die je plagen? Dan kun je ook leren uithouden door trots te zijn op je eigen weg te gaan….
Toch?