Opvoeden: Een hééél boos kind

Briesend stond hij voor me. Hij verveelde zich en wilde computeren en dat mocht vandaag niet meer. Zijn hele lijf stond strak en zijn wenkbrauwen trokken samen van boosheid.

Ik was geen leuke moeder meer integendeel: niemand had zo’n strenge moeder. Alle kinderen uit zijn klas mochten wel de hele dag computeren als ze dat wilden en hij was de enige die nooit, maar dan ook nooit wat mocht.

Helaas voor hem, nee bleef nee en zelfs stemverheffing kon niet gedaan krijgen wat hij nu graag wilde. Nu hij niet verder kwam, draaide hij zich om en verdween stampend naar de trap. De muren trilden bij elke tree die hij nam. De poster in de keuken wiebelde zachtjes heen en weer.

Klabang, daar knalde zijn deur dicht en kletterde nog het één en ander boven mijn hoofd.

De gevolgen van de boze bui

Na nog een flinke klap bleef het stil en ik vroeg me af wat er was veranderd op zijn kamer. De plotselinge stilte was opvallend en ik slaakte maar eens een diepe zucht.

Het valt ook niet mee als je kind bent en je wilt graag iets doen, waarvan je moeder vindt dat het niet goed voor je is. Ik besloot hem eerst maar eens lekker in zijn eentje te laten kalmeren en hoopte dat hij ook een diepe zucht zou slaken. Het zou hem zeker helpen.

Boven mij hoor ik hem langzaam weer rond scharrelen en een poosje later riep hij me.

De schade

Op zijn kamer zag ik dat de deur uit zijn kledingkast was verdwenen. ‘Wil je mij helpen de deur er weer in te zetten?’ vroeg hij bedeesd. In plaats van boos keek hij nu eerder een beetje angstig uit zijn ogen. ‘Dit is niet zo slim van je, vent’, zei ik tegen hem ‘want als ik dit zo zie gaat het ons niet lukken om die deur er weer in te krijgen. We moeten maar even afwachten of Pappa vanavond met het goede gereedschap dit weer voor elkaar krijgt’.

De consequenties

Hij vroeg of ik het met Pappa wilde regelen maar dat gaat natuurlijk niet. Ik vertelde hem dat hij het zelf zou moeten vragen en uitleggen zou moeten leggen wat er is gebeurd. Waar het nodig was, zou ik hem aanvullen maar hij moest zelf aangeven dat er slimmere manieren zijn om je boosheid af te reageren.

Het is prima wanneer hij boos is én hij zal moeten leren dat je dat ook anders kunt oplossen dan je meubilair te lijf te gaan.

’s Avonds vertelde hij Pappa wat er was voorgevallen en samen zetten ze de deur weer in de kast. Jaren later werkte de deur nog prima en is hij nog heel vaak boos geweest. Soms zelfs weer héél erg boos maar de kasten zijn allemaal gespaard gebleven, evenals ander meubilair.

Wil je zelf je kind helpen bij boosheid?  Ik schreef er verschillende gemakkelijk te volgen online opleidingen over:  Bekijk ze via de link:

Help je kind bij boosheid

Meer artikelen:

Lees ook: Een heel boos kind
Lees ook: Wel of geen boksbal bij boosheid?
Lees ook: 3 andere manieren in de plaats van een corrigerende tik
Lees ook: Ontspoorde puber na echtscheiding
Lees ook: Kijk in de spiegel bij boosheid