Wanneer het over boosheid en angst gaat, hebben ouders in mijn praktijk vaak al van alles geprobeerd en deelnemers aan de opleiding kennen het geworstel met boosheid en angst ook heel goed.
Je kind haalt je het bloed onder je nagels vandaan met steeds hetzelfde gedrag waar je zelf óók boos van wordt na de zeshonderdste keer.
Om over luisteren naar jou nog maar niet eens te spreken
De voorbeelden die ik hoor zijn zo herkenbaar en universeel:
- Heb ik nog zooo gezegd dat het niet mag, en wat denk je….?
- Het is elke keer hetzelfde liedje voor de zwemles/turnen/paardrijen/een toets/een nieuwe situatie
- Honderd keer heb ik gewaarschuwd dat het niet kan omdat het dan stuk gaat
- Hoe vaak moet een mens waarschuwen voor ze stoppen met gamen?
- Ik lig soms ’s avonds uitgeteld op de bank van de hele dag politieagentje spelen
De meest troostrijke gedachte is dat iedere ouder ermee te maken krijgt en de regie over je kind kwijt bent en niet meer weet hoe je je kind op de rit houdt. De ene ouder krijgt ermee te maken als een kind nog maar 3 jaar is en de andere ouder vraagt zich vertwijfeld af wanneer die pubertijd in hemelsnaam ooit voorbij is.
Alles gaat over grenzen en vooral begrenzen
De mooiste ontdekking die ik gedaan heb in de loop der jaren is dat ieder kind als een mak lammetje doet wat jij als ouder wilt.
Niet dat het gemakkelijk is overigens…
Het toverwoord hiervoor is: duidelijkheid
De deelnemers aan mijn opleiding zeg ik dat ze alvast stickers kunnen laten printen met het woordje duidelijkheid om ze gratis en voor niks aan ouders mee te geven.
Honderden keren heb ik met ouders onderzocht wanneer het beter ging en wanneer hun kind wel bereid was om mee te werken, wilde luisteren én uitvoeren wat gedaan moest worden.
Iedere keer, echt iedere keer komt het er op neer dat wanneer je duidelijk bent tegen je kind, hij direct doet wat je wilt.
Mogelijk is het punt van duidelijk zijn het allermoeilijkst van het hele opvoeden
Want wat denken we als we iets willen van ons kind?
- Hij moet het nu toch wel weten?
- Ik heb het toch duidelijk gezegd?
- Vorige week was het toch ook zo?
Wat je vergeet is welke boodschap je onbewust meegeeft aan je woorden:
- Ik vind het ook wel sneu voor hem als ik Nee zeg
- Nu ben ik echt te moe om in discussie te gaan
- Misschien heeft papa wel iets anders gezegd
- Ze vinden mij niet streng genoeg
- Ik schaam me zo als mijn kind zo gilt en daarom geef ik hem zijn zin
- Ik wil niet dat ze dit nu gaat doen, maar ik kan verbaal niet tegen haar op
- Een goede relatie met mijn kind is me veel waard
Het moeilijkste is het zogenaamde gaatjeskind
Op een dag ontdekte ik zelf met mijn zoon, hoe het werkte. Hij wilde in discussie over zijn medicijnen. Omdat dit voor mij een absolute no-go was, had ik maar drie zinnen nodig om hem zijn zin niet te geven. Ik was er zelf verbaasd over hoe gemakkelijk het einde strijd was, terwijl we anders eindeloze discussies en boze buien konden hebben.
Veel later in mijn praktijk herkende ik de innerlijke en uiterlijke strijd die ouders voeren met hun boze en bange kind. Net als bij mij thuis zag ik in de meeste gezinnen kinderen die redelijk te sturen zijn en die zich leren voegen naar ouderlijk gezag.
Daarnaast lijken vele gezinnen voor de broodnodige variatie en het leerproces van ouders (;-)) bovendien een kind in huis te hebben wat alle gaatjes opzoekt die er in de gegeven grenzen te vinden zijn.
Ze zijn voor geen gat te vangen, zelfs straf helpt niet en het lukt hen altijd om te doen wat zij willen, ook al heb je Nee gezegd
Toen ik dit fenomeen doorhad ben ik gaan genieten van deze kinderen die ik gaatjeskinderen ben gaan noemen. Deze kinderen komen er wel omdat ze alles inzetten om hun doelen kunnen bereiken.
Tenminste als ze een volwassene in de buurt hebben die hen de weg wijst hoe ze op een elegante wijze hun zin kunnen krijgen.
Heb je niet door wat ze nodig hebben dan verzeil je binnen de kortste keren in een machtsstrijd met je kind omdat hij over de grenzen is gegaan en jij hem moet terugduwen tot binnen de lijntjes.
Het lastige is dat jonge kinderen vaak nog niet zoveel vaardigheden hebben om hun zin op een goede manier door te drijven. Hierdoor zetten ze dan boosheid of angst in wat natuurlijk een tegenreactie van jou als ouder oproept.
Wat hebben gaatjeskinderen nodig?
Het prachtige aan gaatjeskinderen is hun energie om dingen voor elkaar te krijgen. En verder natuurlijk hun zelfstandigheid, behoefte aan autonomie, hun creativiteit en oplossingsgericht vermogen en heel vaak toch ook hun verantwoordelijkheid.
Als je kunt zien welke prachtige eigenschappen en talenten je kind heeft en je erkent zijn behoefte om het zelf op te lossen om op zijn eigen wijze de wereld ontdekken, dan wordt het een stuk gemakkelijker om hem leiding te geven die aansluit bij wie hij is.
Als je weet dat je kind het goed doet op duidelijkheid en rotsvast en begripvol grenzen geven van jou, hoef je zelf ook minder kwaad te worden op je kind.
Alles wordt anders als je erachter komt dat je kind je niet zit uit te dagen en zijn zin doordrijft, maar dat hij behoefte heeft aan zijn eigen ding doen en daarnaast nog meer behoefte heeft aan jouw grenzen.
Bedenk: Jij bent de grote, de ouder die je kind mag helpen op weg naar volwassenheid en neemt daarvoor de leiding. Gewoon simpel omdat het je taak is.
Enn… ik garandeer je…. als je dit echt voelt en ervaart doet je kind meer jouw zin en zijn eigen zin op een meer acceptabele manier.
Wil je ontdekken hoe boze kinderen heel snel hun boosheid achterwege laten en kind en ouders in harmonie verder laten gaan, dan is deze opleiding ‘Hoe help ik boze kinderen‘ onmisbaar. Al mijn kennis en ervaring met honderden kinderen en hun ouders die met boosheid te maken hebben, is verwerkt in deze opleiding.
Meer over boosheid:
Lees ook: Vier redenen waarom kinderen negatieve aandacht vragen
Lees ook: Komt de boosheid van je kind bij de juiste persoon terecht?
Bekijk ook: De beste redenen om grenzen te stellen
Geef een reactie