Als je je kinderen leert dat liegen niet mag, hoe zit het dan met de grote leugen over Sinterklaas?
Tsja, dat kan best een dilemma zijn zo merk ik ieder jaar opnieuw aan de vragen die ik krijg.
Ouders vragen zich af of ze hun kind niet belazeren en dat het schadelijk voor een kind kan zijn als het de waarheid achterhaalt.
Het kan immers een grote teleurstelling zijn voor kinderen en ze kunnen zich er heel akelig voelen dat ze jaren zijn gefopt.
Maar klopt dit wel of is het meer een zorg van ouders?
Het denken van ouders
Ouders denken en weten wat het verschil tussen realiteit en fantasie is en maken zich zorgen over hoe hun kind misschien beschadigd en teleurgesteld wordt.
Soms herinneren ze zich het ongeloof en misschien zelfs wel boosheid toen ze erachter kwamen dat Sinterklaas niet bestond.
Ze willen dan dit gevoel voor hun kind voorkomen en willen dan het hele fantasievolle en spannende van het feest overboord gooien.
Hun eigen denken staat dan voorop en niet het denken hoe het is voor hun kind.
Het denken van het jonge kind
Jonge kinderen hebben een nog minder ontwikkeld realiteitsbesef dan oudere kinderen.
Wat ze zien is waar!
Dit betekent dat je je ter plekke kunt omkleden als Sinterklaas en op het moment dat die verkleedpartij voltooid is de peuters en ook nog veel kleuters je dan Sinterklaas gaan noemen, ook al hebben ze net de transformatie zelf gezien.
Iedere ouder herkent dit en weet dat je kinderen kunt foppen waar ze bij staan.
Kinderen stellen ook geen vragen hoe het kan dat de schoen gevuld wordt en hoe het kan dat de pakjes zomaar in de gang staan.
Voor een jong kind is het geen leugen, maar een waarheid dat Sinterklaas en zijn knechten ’s nachts over de daken galopperen.
Wanneer ouders hun jonge kinderen gaan vertellen dat Sinterklaas niet echt is, kan het kind in verwarring raken omdat hij toch echt waarneemt dat het wel echt is.
Uitleggen dat het een verklede man is, komt dan ook niet binnen omdat de verklede man Sinterklaas is.
In de beleving van jonge kinderen kan alles. Dieren kunnen praten, jij kunt toveren en alles is wat het is.
De verandering
Het mooie is dat je ieder jaar kunt volgen hoe ver een kind is in zijn ontwikkeling.
Het blinde geloof wordt op een dag nieuwsgierigheid want hoe kan het dat?
Een korte en voor het kind logische uitleg is voldoende om het geloof nog een jaartje vooruit te schuiven.
Een jaar later is daar de twijfel en zijn er meer vragen.
Die twijfel kan dan ook nog met een paar zinnen als sneeuw voor de zon verdwijnen.
En dan komt het jaar van het inzicht. De twijfel heeft wortel geschoten en je ziet het inzicht dalen.
Het kind hoort nu bij de groten en kan meedoen met de groten om het feest voor de kleintjes in stand te houden.
Je zult merken dat je kind nu echt de kleutertijd voorgoed voorbij is en dat zijn denken zich vanaf nu steeds meer en beter ontwikkelt.
De rol van ouders
Ouders zijn natuurlijk cruciaal in het proces van geloof naar ongeloof.
Wanneer ouders het gevoel hebben dat ze hun kind bedriegen, kunnen ze vaak ook niet genieten van hoe hun kind de verschillende ontwikkelingsstappen door gaat. Ze ontnemen ook de heerlijke fantasiemomenten om te delen hoe het de Pieten lukt om de cadeautjes de bezorgen en hoe het kan dat de Sint alles toch weet?
Deze ouders missen vooral de ongeëvenaarde en nooit weer terugkomende kinderlogica die goed is voor jarenlange familie herinneringen.
Wat kunnen ouders doen?
Wanneer ouders oprecht willen zijn voor hun kinderen, zouden ze ook kunnen bedenken dat alle sprookjes, verhalen en films ook fantasie zijn net als Sinterklaas waarbij de laatste gewoon uit het verhaal is gestapt.
Een film benaderd dit al heel dicht en daarover zeggen we ook niet dat we liegen tegenover onze kinderen.
Beginnen kinderen te twijfelen en vragen te stellen, dan kan het handig zijn om eerst te vragen wat het kind zelf denkt. Je gaat dan mee in zijn wereld.
Bestaat die wereld eruit dat het kind nog gelooft dan beweeg je mee.
En bij de twijfel geef je eerlijk antwoord en vraag je verder.
Wanneer zo rond het zevende jaar de ontdekking steeds reëler wordt, maak het dan tot een belangrijke stap en het horen bij de groten. Het kind mag vanaf nu delen in het verhaal en zijn rol innemen van de grotere voor de kleintjes.
En wellicht het belangrijkste:
Gun je kinderen en vooral jezelf deze prachtige periode van magie en geniet van alle gedachtenkronkels en maak doseer de spanning tot handzame proporties.
Een heel fijn Sinterklaasfeest gewenst.
Lees ook: Sinterklaas gedoe, ik had het weerkunnen weten
Lees ook: Is Sinterklaas aan vernieuwing toe?
Lees: Hoe houd je Sinterklaas stress buiten de deur?
Bekijk de video: Omgaan met Sinterklaas stress
Beluister de geluidsopname van het Radio 1: Wel of niet je kind vertellen over het niet bestaan van Sinterklaas
Dit artikel werd geplaatst in de weekendbijlage van het Friesch Dagblad op 1 december 2018.
Wanneer je deze tekst, of gedeeltes daarvan, wilt gebruiken vraag dan even toestemming.
De link mag gedeeld worden op social media.
Meer artikelen:
Lees ook: Stelende en liegende kinderen, wat moet je ermee?
Lees ook: Liegende kabouters
Lees ook: Leugentje om bestwil
Bekijk ook: Omgaan met boosheid
Bekijk ook: De beste redenen om grenzen te stellen
Bekijk ook: Hoe help je kinderen de Sinterklaas periode door.
Geef een reactie