En dan op een dag hoor je je kind een rare uitspraak doen of merk je dat je kind iets heeft gedaan wat je nooit had kunnen bedenken.
Welkom: Je kind is puber geworden, de pubertijd is ingetreden en de komende jaren zal je regelmatig worden verrast, soms een welkome verrassing, maar reken ook op regelmatig onaangename gebeurtenissen.
Veel ouders kijken met angst en beven uit naar deze tijd dat hun kind via de pubertijd naar de volwassenheid groeit. Ze lezen en horen over monsters die de koelkast en voorraadkast overnemen, gamende zombies, coma zuipende tieners, huiswerk weigerende leerlingen die voorheen zo goed hun best deden en brutale, eigenzinnige en de regels aan hun laars lappende onherkenbare eigen kinderen.
Maar wie zegt dat jouw kind zal veranderen in een onherkenbaar monster?
Want je weet: ‘Waar je bang voor bent, wordt bewaarheid’.
Autonomie ten opzichte van autoriteit
Eén van de belangrijkste ontwikkelopgaven voor pubers is een eigen identiteit opbouwen.
Een spanningsveld hierbij is dat tussen autonomie en autoriteit.
Doe ik mijn eigen zin of voeg ik me naar het gezag zo zou je het ook kunnen noemen.
Gezag is natuurlijk in de eerste plaats dat van de ouders. Daar kun je je lekker tegen afzetten want ze laten je toch niet vallen. Je kunt heerlijk oefenen met de normen die hier gelden en deze afzetten tegen de groepsnormen van de school, de sportclub of de vrienden uit de buurt.
Iedere groep heeft zijn eigen regels en normen en als puber moet je onderzoeken wat bij jouw past. Dat kan nog best veel spanning geven waar de normen en mores ver uit elkaar liggen. Waar je er bij de ene groep er wel bij hoort, kun je er bij de andere groep er zo uit liggen.
Visie
Als puber moet je dus leren een eigen visie te hebben.
Wat vind ik er eigenlijk van?
Wiens mening is meer waard?
Kan ik het me permitteren een afwijkende mening te hebben?
Mag ik er dan nog bij horen?
Stel je voor dat je kind veel omgaat met een groep die er gedachten en meningen op na houden die totaal niet passen bij hoe je als ouder in het leven staat.
En waarvan je dacht dat je in de afgelopen jaren je meningen wel had laten weten.
Dan kan het zo maar zijn dat je als ouders een pittige klus hebt en dat je met angst en beven je kind hoort praten en doen.
Wie ben ik?
De groepsnormen en de visie van de puber hebben invloed op het gevoel van identiteit van je puber. Immers tijdens deze jaren wordt het gevoel van identiteit en de opbouw van de hele persoonlijkheid naar volwassenheid beetje bij beetje opgebouwd.
Immers de voortdurende bewuste en onbewuste vraag van de puber is: Wie ben ik en Wie wil ik zijn?
En als ik het ene wel ben, wie ben ik aan de andere kant niet?
Wie zal ik kunnen zijn en wie ben ik nog niet?
En tenslotte, hoe zal ik weten wie ik ben?
Al deze vragen komen steeds om het hoekje piepen in alle sociale relaties en groepsnormen waar je er wel of niet bij mag horen, waar je je wel of niet moet aanpassen aan het gezag of je eigen weg mag gaan en waar ook steeds meer en eigen mening wordt gevraagd.
Zo wordt stap voor stap en dag na dag en jaar na jaar een volwassene geboren die op de één of andere manier struggelt met deze thema’s.
Wat kunnen ouders doen?
Ouders hebben als primaire taak hun kind te begeleiden naar de volwassenheid.
Ouders hebben een keuze op de manier hoe ze dit doen.
Wanneer ze weten dat hun kind bezig is met één van de belangrijkste perioden in hun leven en dat de hormonen hun werk doen en de hersenen tijdens deze periode ook behoorlijk op tilt kunnen slaan, kunnen ze leren ontspannen.
En natuurlijk hangt het ook van het temperament van hun kind af hoe deze jaren verlopen. Kinderen met een pittig temperament en een grote behoefte aan autonomie, zullen over het algemeen wat meer lawaai maken dan de wat meer gemoedelijke kinderen.
Choose your battles
Ouders doen er goed aan zich te realiseren dat hun puber zich ontwikkelt en niet uit is op oorlog met hen.
Als je dan ook nog weet dat je puber houdt van eindeloos argumenteren om zijn mening en visie te leren vormen, moeilijk sociale emoties kan onderscheiden tijdens deze jaren, risico’s wil nemen, vanuit het niets zelf wel heel emotioneel reageren, dan word je als ouder soms meegenomen in een rollercoaster.
En Ja, dan kun je een drama maken of er van te leren genieten.
Ik feliciteer ouders altijd eerst als ze zich geschrokken van hun kind zich bij mij melden:
Gefeliciteerd, je kind doet precies wat het moet doen en is aan het oefenen met zelfstandigheid.
En het gaat weer over… op een dag…
En… dan heb je een volwassene in huis die je regelmatig verrast met inzichten die je er ooit in hebt proberen te stampen…..
Dit artikel werd gepubliceerd in de weekendbijlage van het Friesch Dagblad van 28 juli 2018.
Wanneer je deze tekst, of gedeeltes daarvan, wilt gebruiken vraag dan even toestemming.
De link mag gedeeld worden op social media.
Meer artikelen:
Lees ook: To game or not to game, wanneer is mijn kind verslaafd?
Lees ook: Je wilt toch geen slijmbal zijn?
Lees ook: Wie flexibel is, krijgt meer
Lees ook: Waarom moeders moeten preken en zeuren
Bekijk ook: Slimme manieren voor pubers om conflicten op te lossen
Bekijk ook: Hoe krijgt een puber zijn leven op orde
Bekijk ook: Omgaan met je grenzen en weerbaar leren worden
Bekijk ook: Hoe ga je om met vervelende opmerkingen
Geef een reactie