Vanmiddag zag ik hem weer.
De man op de fiets met een grijpstok en een vuilniszak.
Regelmatig maakt hij een ronde buiten het dorp om de rotzooi op te ruimen die vooral scholieren om zich heen gooien.
En dan gaat het met name om lege pakjes drinken, blikjes, en snoeppapier. En ik vermoed dat er zelfs zo nu en dan een hondendrol en paardenpoep in zijn zak gaat.
Hoe is het toch mogelijk dat jonge kinderen zo nonchalant met hun omgeving omgaan?
En hoe kan het dat honden- en paardeneigenaren het zo lastig vinden de shit van hun lieveling op te ruimen?
Zijn ze al zo gewend dat anderen hun rotzooi opruimen?
De tijd waarin we leven
Toen ik kind was, kwam er een campagne om de bermen schoon te houden. De auto werd voor velen bereikbaar en kennelijk was het net als nog eerder de gewoonte om je troep om je heen te gooien. Alleen de troep was allang geen natuurlijk materiaal meer zoals klokhuizen en schillen. Het was plastic geworden, wat niet opgenomen wordt in de natuur.
En we leerden ervan en werden bewust van je eigen spullen beheren.
Onze kinderen kregen ook een streng verbod op het om zich heen gooien van rotzooi.
Zowel binnenshuis als buitenshuis.
En dat ging niet alleen om afval, maar ook om het terugzetten van je fiets, het opruimen van je eigen speelgoed en het zorgen voor je eigen huiswerk.
Verantwoordelijkheid
Wanneer we spullen gebruiken, zijn we verantwoordelijk hoe we ermee omgaan. Behandelen we het ruw, zijn we voorzichtig en liefdevol en laten we het respectvol voor onszelf en anderen achter als het gebruik ervan klaar is.
Dit geldt overigens niet alleen voor spullen, maar geldt ook voor elkaar.
Hebben we zorg voor elkaar of gebruiken we elkaar als pionnen?
Als het contact na korte of lange tijd voorbij is, kunnen we elkaar dan loslaten of maken we de ander kapot omdat hij of zij tegenviel in het gebruik?
En voor onszelf, als het ons tegenzit, nemen we dan de verantwoordelijkheid of leggen we de schuld van onze sores bij iemand anders?
En zijn we zelf in staat om tegenslag te lijf te gaan of hebben we iemand nodig om onze problemen op te lossen?
Kinderen leren het niet vanzelf
Het mooie van kinderen is dat ze zo heerlijk egocentrisch zijn.
Vooral peuters en kleuters kunnen geweldig tekeer gaan om hun behoeften te vervullen.
En laten we eerlijk zijn, die lawaai papegaaien zijn soms best lastig te weerstaan.
Want het is ook best vaak schattig hoe ze hun zin proberen te krijgen.
En ach, mama doet het wel snel even want dan is de crisis ook weer bezworen.
En papa vindt het ook fijn als er wat harmonie in huis is want het is allemaal al druk genoeg en dat fietsje is immers zo achter in de auto gekwakt?
En het kind?
Och die laat het zich lekker aanleunen en komt er op zijn dertigste, als hij toch een keer zelfstandig wordt, vanzelf achter dat er toch iets meer bij komt kijken om zelfstandig een huishouden te voeren.
Voor je eigen rotzooi zorgen
En stel je voor dat je even wat verder denkt.
Als je maar steeds je rommel om je heen laat slingeren en achteloos je afval dumpt, wie moet er dan voor zorgen?
Als je dan aan de uitspraak denkt ‘Wat in je is, is buiten je’ hoe zit het dan met je innerlijke vervuiling?
Als jij je akelig voelt, wie gaat daar dan last van hebben?
Als jij een bende van je relaties hebt gemaakt en mensen gebruikt als pionnen, met wie kan je dan nog schaken als je schaakbord leeg is?
Dan blijft de vraag over of jij een man met een vuilniszak en prikstok nodig hebt.
Of ga je ervoor zorgen dat je achterom kijkt en netjes afscheid neemt van alles wat overbodig is geworden?
Hoe zou het zijn als we onze kinderen weer dat voorbeeld geven?
Je houdt je rommel netjes bij jezelf.
Als het tijd is ga je bedenken wat er mee moet gebeuren.
Als je daar een gewoonte van maakt dan leren je kinderen niet alleen opruimen, wat reuze handig is, maar ook leren ze rekening houden met anderen. Ondertussen leren ze over veerkracht door het uithouden en omgaan met overbodige zaken waar je soms even last van hebt.
En mocht het leven zelf zorgen voor een grote puinhoop door te groot verdriet of tegenslag, dan is er vast ergens een hulpverlener met vuilniszak en prikstok die je helpt met puin ruimen.
Wanneer je deze tekst, of gedeeltes daarvan, wilt gebruiken vraag dan even toestemming.
De link mag gedeeld worden op social media.
Deze blog is gepubliceerd in de weekendbijlage van het Friesch Dagblad op 5 mei 2018.
Meer artikelen:
Lees ook: Opruimen is moeilijk voor peuters en pubers
Lees ook: Wat is je gewoonte in nieuwe situaties?
Lees ook: Kamer opruimen? Zo doet ze het wel
Lees ook: Waarom moeders moeten preken en zeuren
Bekijk ook: Motivatie en leerproblemen, hoe ga je ermee om?
Bekijk ook: Hoe leer je kinderen omgaan met grenzen?
Geef een reactie