Helemaal blij werd ik tijdens het vragen en vertel uurtje op de laatste dag van de basisopleiding. Een aantal deelnemers vertelde hoe ze hadden geoefend met de lesstof van de voorgaande dagen.
Tot hun eigen verbazing, maar vooral plezier hadden ze veel meer respons dan anders gekregen van de kinderen waarmee ze in gesprek waren. Enthousiast vertelden ze het verloop van deze gesprekjes. Zo konden we allemaal meegenieten van deze prachtige contacten.
Andere deelnemers hadden ook geoefend en hadden gedacht dat ze niet zo veel resultaat hadden gehad. Het onderkennen en herkennen van dat wat je anders wilt en daarmee oefenen is ook een grote stap vooruit! En bij het analyseren van die gesprekjes met kinderen bleek uiteindelijk hoeveel er al in de praktijk wordt gebracht.
De waarom-vraag
Wanneer er iets mis loopt, hebben we heel snel de neiging een kind te vragen: “Waarom deed je dat?” In die waarom-vraag ligt de beschuldiging al besloten en de intonatie is meestal vrij direct.
Daarnaast is de waarom-vraag eigenlijk een hele domme vraag. Hoe kunnen we van een kind vragen zijn motieven van daden paraat te hebben. Voor ons als volwassenen is de waarom-vraag zelfs een onmogelijke vraag. Want waarom doen we de dingen die we doen? Heel vaak weten we daar het antwoord niet op.
Het is veel meer zinvol en mooier als je een kind vraagt: ” Hoe komt het dat…..?” of “wat gebeurde er, zodat je…… deed?” Met deze vragen krijg je vrijwel direct een antwoord over de feiten die aanleiding waren tot het ongewenste gedrag. Met deze informatie kom je een belangrijke stap verder en je kunt je vervolgvragen ook baseren op het verkrijgen van meer informatie. Uiteindelijk kun je vragen naar een gewenste oplossing.
Op deze manier kunnen ouders, maar ook leidsters in kinderdagcentra en juffen en meester veel rust brengen in de sfeer. En dat kun je al bereiken door bijvoorbeeld een woordje als waarom te schrappen uit je vocabulaire. Daarnaast is er nog veel meer over communicatie te leren waarmee je het contact met een kind kunt aangaan en verdiepen.
Het werkmodel van de kindercoach
In gesprek met ouders en kinderen is in de loop der jaren een bepaald patroon ontstaan wat ik gebruik tijdens het coachen. Voor kinderen, pubers en volwassenen kun je dezelfde strategie aanhouden. Bij kinderen zit dit patroon in je hoofd en bij pubers en volwassenen kun je het volledig uittekenen en als gespreksleidraad gebruiken. Je kunt zo ver gaan als je wilt en bepaalde onderwerpen meer uitdiepen dan andere. De coachee geeft aan waar de grenzen liggen en welke onderwerpen extra belicht moeten worden. Het probleem, de behoeften, de doelen, de voordelen voor het kind of de ouders, de winst van de oude of nieuwe situatie, alles komt aan bod. En als coach hoef je alleen maar stevig de leiding te nemen en het kind, puber of ouder te volgen in hun wereld. Zo wordt coaching echt gemakkelijk. Zeker als je in staat bent focus te houden en je eigen mening over hoe het zou moeten gaan kan opschorten.
Janneke had ermee geoefend en ze was nog verbaasd hoe gemakkelijk het ging, maar vooral over wat het kind haar had verteld. Een kind wat behoort tot een moeilijke doelgroep in vaak moeilijke omstandigheden. En dan zo’n fijn gesprekje wat echt tot een stap verder brengt.
Dat is prachtig voor zo’n kind waar vaak zo slecht naar geluisterd wordt.
Als je luistert naar kinderen
Luisteren naar kinderen is heel gemakkelijk. Van luisteren naar kinderen word je vaak heel blij door het kijkje in hun binnenwereld en omdat het kind je daarmee een groot vertrouwen geeft.
Wat het voor ons vaak lastig maakt is dat we allerlei meningen hebben over hoe het zou moeten gaan. Daarnaast zijn we sterk geneigd in te vullen hoe en wat het kind denkt. Dat we daarmee ons eigen beeld projecteren vergeten we voor het gemak. Dagelijks zijn wij als volwassen bijvoorbeeld koud en eisen van het kind eisen dat die een jas aantrekt.
Het grootste talent van coachen is het niet durven te weten. Want als je iets niet weet, moet je het vragen. En dan kun je verrast worden. Als je het niet weet, moet het kind het je vertellen. En het kind mag het je blijven vertellen. Hoe, wat , waar, welke , wanneer en waartoe. Daarmee kom je een stap verder. Want op die manier kun je samen tot een conclusie komen wat een kind heeft te leren en hoe het dat gaat doen. Met veel respect benader je het kind en je blijft tegelijkertijd de volwassene die de regie heeft en het kind een stap verder helpt.
Luisteren is heel gemakkelijk, luisteren is nieuwsgierig zijn, het naadje van de kous willen weten en willen weten hoe het verder moet in de toekomst. Met iedere nieuwe vraag het contact verdiepen met het kind en samen plezier hebben. Als je die basishouding hebt als coach en leert hoe je die in kunt zetten, dan kom je samen een stap verder.
Lees ook: Na 5 dagen kindercoach, kan dat?
Lees ook: Kinderen hebben geen problemen
Lees ook: Stop met vergelijken
Lees ook: De kindercoach is een stoplichtdenker
Lees ook: Het kind helpen of de ouders helpen?
Lees ook: Het onzichtbare voordeel van het probleem
Lees ook: De taal in het land van de kindercoach
Lees ook: De reis van de kindercoach
Heb je het het gratis eboek al ?
Wil je informatie over de opleiding tot kindercoach? Lees dan hier verder….
Ben je ouder en wil je een afspraak maken met je kind, lees dan hier verder…
Ken je Ik leer leren al? Bekijk het hier….
De webwinkel van Ninico vind je hier…….
De illustratie is van studio staalkaart
Geef een reactie