Ze hangt in mijn praktijk en ik kreeg haar van een deelneemster aan de opleiding tot kindercoach. En ik ben héél blij met deze vriendelijke toverfee. Ze heeft wel een beetje mijn leeftijd met het grijze haar en ze kijkt vriendelijk. En of haar toverstafje het doet, kunnen we samen ontdekken.
Deze toverfee helpt me wanneer ik er met mijn woorden niet meer uit kom en waar mijn taal tekort schiet. Want er zijn zoveel kinderen, pubers en ouders die zich laten leiden door de mening van iemand anders. En er zijn zoveel, vaak hooggevoelige, kinderen die zich naar voelen als iemand anders zich niet fijn voelt.
En dat is jammer want ieder kind en iedere ouder moet bij zichzelf en zijn eigen mening leren blijven.
Eigenlijk zoals mijn oma en mijn moeder zeiden: ‘houd je eigen doel voor ogen’.
Ouders aan het touwtje van hun kinderen
Vaak heb ik moeders in de praktijk. Zij gaan voor de -lieve- vrede en de harmonie in huis en willen ruzie voorkomen. Maar kinderen hebben het nodig om ruzie te maken. Om te leren omgaan met boosheid, angst en verdriet. En hoe meer mama sust, hoe harder het kind gaat schreeuwen en krijsen. Want het kind wil duidelijkheid en grenzen. Maar vooral wil een kind gehoord worden in zijn behoeftes. En als ouders de behoeften negeren door te sussen, te straffen of te bagatelliseren, dan gaat het kind een tandje bij zetten in het vaak negatieve gedrag.
Ook veel moeders willen voorkomen dat hun kind zich naar voelt. Deze moeders zijn geneigd om alles te doen zodat kindlief zich zo gelukkig mogelijk voelt. In feite zijn de rollen dan omgedraaid en hangt de moeder aan de emotionele touwtjes van haar kind en kan ze daardoor niet meer de leiding nemen en dus veiligheid bieden. Als een ouder steeds meebeweegt, ervaart het kind geen kaders en geen kaders geven onveiligheid.
Haar dochter had altijd buikpijn bij het naar school gaan. Het drama werd steeds groter en ’s avonds voelde moeder al de spanning in haar maag over hoe het de volgende ochtend zou gaan. Zou Lucy morgen zonder huilpartijen de klas in gaan of werd het weer een gesleep over het schoolplein waar alle ogen gericht waren op hoe ze als moeder dit ging oplossen?
Bij papa huilde Lucy nooit als die haar naar school bracht. Hij accepteerde geen gejammer. Ze was bang dat Lucy door de aanpak van papa een trauma zou oplopen….
Deze moeder bleek zich zo op de gevoelens van haar kind te fixeren dat ze haar eigen spanning vervlocht met die van haar dochter. Ze kon zich daardoor niet als een steunende ouder handelen waardoor Lucy zich steeds onveiliger ging voelen. Immers als mama zo gespannen was hoe gevaarlijk zou het dan op school zijn?
Door dit inzicht en handige tips van haar man lukte het moeder om weer de leiding en de touwtjes in handen te nemen waardoor de buikpijn snel tot het verleden behoorde.
Het kind aan het touwtje van een ander
Een angstbeeld van veel ouders is dat kinderen onder invloed van andere kinderen dingen doen die niet bij hen passen. Het hoort bij de normale ontwikkeling van kinderen om te ontdekken wie ze zelf zijn, welke behoeften ze hebben en dat ze een eigen wil hebben die ze kunnen inzetten als ze dat willen. We noemen dit ook wel de autonomie ontwikkeling en het is een enorme klus voor kinderen omdat autonomie ook veel sociale vaardigheden vraagt.
Niet alleen moet je ontdekken wat je wilt en wat bij je past, je moet ook leren onderhandelen met anderen om iets gedaan te krijgen of leren domweg NEE te zeggen. Veel kinderen hebben hier grote moeite mee, vooral de hooggevoelige kinderen omdat zij zich één voelen met de ander en weinig afgrenzing kennen tussen zichzelf en de ander. De opdracht voor deze kinderen is om te leren ontdekken wat ze zelf willen en dit kenbaar te leren maken op een sociaal aanvaardbare manier. In plaats van driftbuien, drama-Queen taferelen of uitputting.
Haar vriendinnetje was de baas en ze moesten altijd spelen wat zij wilde. Eigenlijk wist ze niet beter en had ze ook geen idee wat ze zelf wilde. Voor haar ouders was de grens bereikt doordat ze merkten dat het vriendinnetje een steeds slechtere invloed had op hun dochters dagelijkse gedrag.
Haar cijfers waren de laatste weken sterk naar beneden gegaan. Haar juf was overspannen en ze was in de klas vooral bezig om de andere kinderen rustig te houden omdat juf ’s ochtends al vaak zo moe was.
De puber aan het touwtje van de ander
Voor pubers valt het niet mee om trouw aan zichzelf te blijven want juist dat zelf moet ontdekt worden in deze leeftijdsfase. Bovendien is de behoefte om ‘erbij’ te horen enorm groot tijdens deze fase. En als je erbij wilt horen, moet je nogal eens over je grenzen gaan. Dat kan variëren van meedoen met pesten tot in de ban komen van een loverboy.
Het was begonnen omdat ze niet wilde dat de populaire meiden en jongens haar een trut zouden vinden en daarom was ze met een paar jongens naar bed geweest. Nu werd ze makkelijk te pakken genoemd en kreeg ze aandacht van jongens waar ze eigenlijk doodsbang voor was.
Wat leert de toverfee ons
Bij al dit soort hulpvragen is de eerste vraag wat het kind, puber of de ouder mag en kan leren. Omdat het anderen naar de zin maken vaak een gewoonte en soms zelfs een familiepatroon is, helpt praten niet altijd.
Als ik er dan mijn toverfee bij pak en de pop laat bewegen terwijl we over de voorbeelden praten, wil dat nog wel eens tot een schrikreactie lijden. En vanuit die schrik ontstaat de motivatie om het anders te willen doen en daar begint het leren van de nieuwe autonomie.
Met dank aan de toverfee aan een touwtje…..
Lees ook: Wie heeft de regie in huis?
Lees ook: Wat moet je zeker NIET doen bij hooggevoelige kinderen
Lees ook: Zelf leren eten?
Lees ook: Onrust in de klas
Lees ook: Opvoeden in een bodemloze put?
Lees ook: Hoe ga je om met een eigenzinnig peuter?
Lees ook: Ieder kind uniek? of toch liever niet…
Lees ook: Boos kind en onmachtige ouders
Geef een reactie