Zomaar dat zinnetje: Sta je vóór je kinderen, achter je kinderen of wellicht naast je kind?
Gevoelsmatig zal je het antwoord weten, maar weet je ook welke consequenties dit heeft?
Mocht je het antwoord zo één, twee, drie niet weten, neem dan je kinderen eens in gedachten.
Doe je ogen dicht en stel je voor dat je voor ze staat……, naast ze…… of achter ze……..
Wissel van positie en merk op wat er dan gebeurt met jou en met je kinderen. Wat verandert er en wat wordt makkelijker of moeilijker.
Voor je kinderen staan
Als jij voor je kinderen staat kun je het volgende waarnemen:
- Als je kinderen voor je staan kijken ze naar je.
- Ze kunnen niet verder kijken dan je lichaam omdat jij meestal groter bent.
- Ze kunnen niet naar voren bewegen omdat jij daar staat.
- Als ze naar voren willen moeten ze om je heen of je opzij duwen.
- Ze zullen vaak nieuwsgierig omkijken en zich wellicht omdraaien om jouw blik te volgen.
- Als je voor je kinderen staat, zal jouw blik meestal in de richting van het verleden gaan want kinderen kijken naar de toekomst.
Naast je kinderen staan
Wanneer je naast je kinderen staat zou je de volgende aspecten kunnen opmerken:
- Je kunt je kind meestal niet in zijn geheel waarnemen en je kind jou niet.
- De ogen zijn meest op elkaar gericht.
- De lichamen staan meestal dezelfde kant op gericht, maar dit hoeft niet.
- Als je kind jouw ogen opzij volgt, ziet hij de volwassenen die bij jou als ouder horen.
- Er zou een gevoel van een maatje of bondje kunnen zijn wat blijkt uit de blik van de ogen.
Achter je kinderen staan
Als je achter je kinderen staat, kun je dit beeld opmerken:
- Je kinderen staan met de rug naar je toe.
- Jij kunt hun blik en beweging volgen.
- Je kunt dichterbij komen en je kind kan tegen je aanleunen.
- Jij bent degene met het meeste overzicht op het blikveld van het kind en kunt wijzen waar het kind de blik naar toe kan volgen.
- Als jij je omdraait en het kind ook, kijkt het kind in je rug en heb je dezelfde situatie alsof je voor je kind zou staan.
Wat betekenen deze posities
In relatie tot je kind ervaart je kind hoeveel ruimte hij van je krijgt door het innemen van jouw positie als ouder. Dit kan blijken uit de afstand tussen je kind en jou. Sta je dichtbij of sta je veraf. Logischerwijs is het vaak zo dat een baby heel dichtbij voelt en dat de peuter al van je is losgekomen. Een schoolkind staat al verder weg en de puber neemt al flink afstand als het goed is.
Voor je kind staan
Los van de afstand maakt je positie heel veel uit voor de ontwikkeling van je kind. Bedenk maar eens wat je kind ervaart als je vóór hem staat. Omdat een kind altijd loyaal is onder alle omstandigheden zal je kind zich helemaal op jou richten. Jouw zorgen zijn zijn zorgen, de blik van je kind volgt jouw blik.
Omdat je voor je kind staat zal jouw blik zich richten op jouw verleden. Wellicht wil je op deze manier je kind behoeden voor dat wat jou overkomen is of hem beschermen voor vervelende ervaringen. Je zult alles checken en kijken naar wat er bij jouw gebeurde en je kind volgt je blik.
Je kind heeft twee mogelijke reacties:
- angstig met je meekijken en bevriezen of
- in verzet gaan en proberen langszij te komen.
Naast je kind staan
Als je naast je kind staat, geef je je kind de positie waar eigenlijk je partner hoort te staan. Je kind zal zich daarnaar gedragen en proberen een vriend of vriendin te worden. Wellicht gaat het ook bemiddelen als er ruzie is tussen de volwassenen. Je kind zal zich in ieder geval vaak “geroepen” voelen om zich ongevraagd met volwassen zaken te bemoeien.
Misschien bespreek jij ook volwassen zaken met je kind.
Voor het kind kan het heel lastig zijn om zich groter te moeten voelen of zich groter voor te moeten doen dan het werkelijk is. In het dagelijkse verkeer zou er sprake kunnen zijn van een gezagsprobleem.
Achter je kind staan
Als je achter je kind staat, kun je je kind optimaal ruggensteun bieden omdat je groter bent. Het kind kan leunen en jij kan bepalen wanneer je je kind een duwtje geeft, bijvoorbeeld als je kind angstig is.
Je kunt bovendien vanuit deze positie optimaal beoordelen hoe de situatie er voor staat omdat je een ruim blikveld hebt.
Zo nodig kun je regelmatig even achterom kijken zonder dat je kind er last van heeft. Je kind is steeds vrij om zich naar jou te keren of naar zijn eigen blikveld, meest in de toekomst.
En als jij je eigen ouders achter je hebt staan en zij weer hun ouders zou je je met een beetje fantasie een grote waaier voor kunnen stellen die achter het kind staat. Daar komt dan ook nog eens de waaier van je partner naast die zich ook achterwaarts ontvouwt.
Dat is pas ruggensteun!
En misschien, misschien kun je je ook eens een voorstelling maken waar je partner staat ten opzichte van jou? Daarvoor gelden dezelfde waarnemingen en interessant wordt dan de vraag: Staan jullie als volwassenen naast elkaar achter de kinderen zodat iedereen zich “op zijn plek” kan voelen?
Lees ook: 3 bewegingen voor emoties
Lees ook: Bezorgde ouders maken kinderen ongelukkig
Lees ook: Familie en groepsregels
Lees ook; 7 manieren voor het vergroten van vertrouwen
Lees ook: Bomen van kinderen
Lees ook: Systemisch werken met kinderen, kan dat?
Wauw, wat een mooi omschreven stuk tekst! Zo had ik mijn positie ten opzichte van de kinderen nooit bekeken. Mijn kinderen (één van 11 en twee van 8) heb ik altijd duidelijk gemaakt dat ik achter ze sta, wat er ook gebeurd. Maar door deze voorstelling in gedachten te maken, kom ik zelf tot de conclusie dat ik schuin achter ze sta. Niet volledig achter ze en zeker ook niet volledig naast ze, maar daar tussen in. Voor mij dus werk aan de winkel om mijn positie te verschuiven en volledig achter ze kom te staan. Dank je wel voor dit inzicht!
Wat prachtig hoe je je realiseert waar je positie is ten opzichte van je kinderen en dat je hier ook bewust iets mee wilt doen. Dat moet een fijn gevoel zijn voor je kinderen.
Onlangs werd ik in een familieopstelling opgesteld als een moeder. Deze moeder leefde (even) in onmin met haar dochter die net een kind had gekregen. Tijdens de opstelling kwam ik als moeder uiteindelijk ACHTER mijn dochter te staan. Dit voelde zo ontzettend ‘waar’. Vanaf toen wist ik dat dát de positie van ouders is (en zag ik dat dat mijn positie is tov mijn eigen kinderen). Sluit helemaal aan bij jouw prachtige artikel!!
www. bernagiehelmond. nl
Dank je wel voor je reactie!!
Mooi en zo waar…
na mijn scheiidng voelde ik zelf dat ik mijn kinderen”energetisch” te dicht bij mij hield en dit niet meer “liefdevol” aanvoelde….Ze waren toen nog klein (kleuters)
Ik deed toen deze zelfgevonden visualisatie die best leuk is om te doen…..en die me hierin ook geholpen heeft….Ik visualiseerde mijn kind dat voor mij stond en zag een soort navelstreng, die ik in gedachten wisselde in een elastiekje..dan “zag” in ons samen op de werelbol staan en vertelde aan hen dat ze vrij waren te gaan waar ze wilden en te otdekken wie ze wezenlijk waren en dat ik er zou zijn als dat nodig was…
en toen stelde ik me voor dat ze zich al dansend en zingend een weg zochten in het leven..In het begin begon dat elastiekje al snel te trekken en te spannen ..maar hoe meer ik dit deed hoe makkelijker ik hen kon laten gaan, hoe verder, zelfs de ganse wereldbol rond…uiteindelijk werd het elastiekje dunner en dunner en loste het zich als vanzelf op…Af en toe check ik dit nog wel eens, zelfs nu ze jong volwassenen zijn hoe het zit met mijn “elastiekje” naar hen toe :)
Weer een aanvulling voor mij om ouders inzicht te geven.
En zo waar.
Dank.
http://www.kindergeheim.com
Hoe kom je achter je kinderen te staan?
Dat is een mooie vraag!
Je staat achter je kinderen door ze te steunen. Wat er ook gebeurt, ze kunnen bij jou leunen en rusten en je wijst ze de weg met een hand op hun schouder. Ze mogen hun eigen keuzes maken en als het misgaat vang je ze op. Ze hoeven niet voor je te zorgen, maar mogen wel aan je geven, hun liefde en hun kinderlijke zorg. Emotioneel zorg je voor jezelf en ben je een baken zodat zij het kind mogen en kunnen zijn en niet met volwassen zaken worden belast.
Dus.. vooral dat ze kind mogen zijn en experimenteren binnen de veiligheidsgrenzen die je als ouders om hen heen legt en waar ze altijd op kunnen terugvallen.