Als je het rumoer rond de Cito een beetje volgt, krijg je de indruk dat de toekomst van onze 12-jarigen ieder jaar meer aan een zijden draadje komt te hangen.
Gymnasia in de randstad willen alleen nog leerlingen met hoge scores en er komen steeds meer aanbieders die kinderen klaar stomen voor de Cito-toets.
Het lot van 12-jarigen lijkt daarmee voor de rest van hun leven bezegeld.
Met een slechte Cito-score is de verdere schoolcarrière naar de filistijnen. Wie is er gek?
Welke boodschap geeft een Cito score aan kinderen?
Wat ik maar niet kan begrijpen is wat wij steeds meer een kind onbewust aandoen.
- Welke boodschap geef je aan je kinderen mee als de Cito-score hoog moet zijn?
- Welke druk leg je op je kind, als je veel geld en tijd gaat investeren in het klaarstomen voor een test die meet wat de gemiddelde leraar al heel lang weet?
- Wie houdt je eigenlijk voor de gek?
Maar vooral: Hoeveel keer in groep 8 laat je een kind dus onbewust weten dat het niet goed genoeg is als het niet de felbegeerde hoge score haalt?
En wat gebeurt er met een kind als het door de extra inspanningen door de bijlessen toch naar het VWO kan?
Om vervolgens daar al snel te moeten afstromen naar Havo en een jaar later naar het verafschuwde VMBO?
Welk zelfbeeld houdt dit kind over aan deze misluk-cyclus?
En niet te vergeten, wat doen teleurgestelde ouders met een kind die de leerstof niet trekt, maar wel moet omdat de Cito zoveel jaar geleden aangaf dat het er in zat?
Worden deze groep 8-sters de gelukkige, blije pubers die hun ouders zo graag willen?
Of blijven het afhakers omdat ze toch niet kunnen voldoen aan de onuitgesproken normen en verwachtingen van hun ouders?
Die de illusie hebben dat ze alleen met een VWO diploma gelukkig kunnen worden in de toekomst?
Vertel mij:
- Is er tegenwoordig in Nederland nog een 12-jarige te vinden die zonder spanning een Cito- of andere toets maakt?
- Wat is er tegen de gemakkelijke weg? Eerst de VMBO en Havo en eventueel verder?
- Waarom mogen onze kinderen niet meer genieten van hun eigen tempo?
- Wat maakt dat iedereen zich bemoeit met schoolkeuzes en dat het vooral prestatiegericht en hoog moet zijn?
- Krijgen we daar gelukkige kinderen van?
Nee, ik geloof er niets van.
Ik kan me niet voorstellen dat een kind niet gewoon de weg volgt die het moet volgen.
In de krant stond ooit een foto die me erg blij maakte.
Twee mannen die een universitaire studie hadden afgerond, terwijl ooit de Cito een lager wal toekomst voorspelde.
Daar krijg ik een “Ha…, lekker puh” gevoel van.
Alleen wel jammer dat het dan toch weer gaat over een universitaire studie…
Waar ik echter helemaal blij van word, zijn de verhalen van mensen met een universitaire studie die bijvoorbeeld meubelmaker, vioolbouwer of kunstenaar worden.
Mensen die hun echte talent volgen en doen wat ze het beste kunnen.
Ze laten hun handen en hart het werk doen in plaats van een overspannen hoofd te krijgen. Helaas blijkt uit vele van die verhalen dat het overspannen hoofd er wel eerst voor nodig was.
Dat dan weer wel…..
Laat een kind nog even kind zijn alsjeblieft
Nog een dik half jaar en dan gaan de huidige 12-jarigen als brugpieper over straat met een veel te zware schooltas.
Daar wordt alleen al de eerste de beste Arbo-wet voor volwassenen overtreden.
Onze kinderen laten we echter gewoon hun ruggen te zwaar belasten voor de heilige schoolresultaten die steeds hoger moeten.
Plezier en spelen is er niet meer bij want er moet huiswerk gemaakt omdat het echte leven is begonnen.
En opnieuw rijst dan mijn vraag: Waar zijn we mee bezig?
Voor welke toekomst voor een kind zijn we nu bang?
Onze dochter kreeg gymnasium advies. Onze zoon Havo/Vwo
Wij besloten anders en dochter ging naar havo/vwo en zoon naar Vmbo.
Lekker dichtbij, alles in de hand en plezier in leven en leren.
Op straat, in het zwembad en in de winkel werd ik er vaak op aangesproken welke ontaarde ouders wij waren dat we onze dochter niet naar het gymnasium lieten gaan.
Na een paar keer stopte ik met de uitleg dat 40 km fietsen, alleen als 11-jarige zonder alle bekende vriendinnen niet ons idee was van een gelukkige jeugd.
Na drie jaar havo was ze rijp voor de overstap naar 4-VWO en maakte allemaal nieuwe vrienden en begon steeds meer tijd in te ruimen voor haar sport.
In haar eindexamen jaar was 50% van de medeleerlingen afgestroomd naar Havo en Vmbo en het leek er op dat nog eens een groot deel het diploma niet ging halen.
Dat waren dus allemaal “mislukte” leerlingen met een hoge cito-score die alsnog moesten verwerken dat ze toets na toets onvoldoendes haalden.
Thuis hebben deze kinderen vaak een hoop ellende over hun prestaties en onverschilligheid, faalangst, depressies en een gedeukt gevoel van eigenwaarde blijven over.
Met lede ogen zie ik het soms aan en vraag me steeds af: Ouders had je dit gewild voor je kind toen je de Cito-toets zo belangrijk vond?
Wat zou mooi zijn?
Geregeld vertelden onze kinderen, de Vwo-er en de Vmbo-er elkaar aan tafel hoe blij ze waren dat ze niet op elkaars school zaten. Hoe ongelukkig ze zich zouden voelen met de lesstof, het huiswerk en de medeleerlingen.
Beide totaal verschillende kinderen met een totaal andere leerweg.
Maar wel altijd met plezier naar school, met haalbare doelen en allebei een jaartje extra naar school.
Omdat de lange weg soms zoveel meer onderweg te bieden heeft dan de jakkerweg die zoveel stress kan opleveren.
Inmiddels hebben ze allebei hun werkplek gevonden en daarmee ook voor dit moment hun draai in het leven. Al verwacht ik dat er vast nog wel de nodige draaien zullen komen want niets is voor eeuwig.
Ach….. het leven leeft zich toch wel.. met of zonder Cito…
Lees ook: Wens voor 2012: pedagogiek van vertrouwen
Lees ook: Stop met vergelijken
Lees ook: Hokjesonderwijs
Lees ook: Ieder kind kan leren
Lees ook: Opvoedingskramp: ouders in paniek
Lees ook: Onderwijs een nachtmerrie?
Lees ook: Bomen van kinderen
Amen! Ik zie heel veel kinderen die zich er door alle druk, zelf druk om maken.
Geef ze liever mee dat het niet uitmaakt wélk pad ze volgen. Leer ze bedenken wat hun talenten zijn en hoe ze die kunnen benutten.
Ik ben zelf trouwens ook een laatbloeier en met mij is het ook goed gekomen ;-)
Ik ben het roerend met je eens Tea!! Ik had dat artikel ook gelezen en meegenomen naar school:)
Maar goed, zolang de inspectie dit van ons eist…grrrrrrrrr!!!
Ook als school kun je je verzetten tegen de inspectiedruk. Het gaat er om dat je als team zorgt dat je goed onderwijs neerzet. Je doel moet altijd het individuele kind zijn en niet de druk van de inspectie. Deze druk kan alleen maar veranderen wanneer wij als scholen gezamenlijk opstaan tegen die druk van bovenaf. Volgens mij moet je er als school voor kiezen om de Cito te gebruiken voor de ontwikkeling van het kind. In Friesland is al een goede ontwikkeling hieromtrent gaande door het invoeren van de Friese Plaatsingswijzer. Hierbij wordt niet gekeken naar de uitslag op de Cito eindtoets, maar naar de ontwikkeling van de laatste drie schooljaren.
Mooi verwoord Ina. Wellicht als schoolteam de vraag, hoe kun je je sterk maken en visie hebben op onderwijs wat je biedt en wat zijn dan daarvan de consequenties. Dat helpt ook tegen je machteloos voelen :-)
Helaas kijkt de Friese Plaatsingswijzer juist wel naar CITO-uitslagen bewijst het volgende voorbeeld: Kind is op basisschool bezig met Spaans, wiskunde en kunstzinnige vorming. Krijgt minder instructie voor spelling ed, en haalt een goede II op CITO. Kind kan veel in minder tijd en doet het goed (en geniet!!). Maar op basis van CITO laat de Friese Plaatsingswijzer dit kind niet toe op VWO, terwijl dit kind het makkelijk kan, zelfs tweetalig onderwijs.
Je verwoordt prachtig mijn gedachten over de CITO en het geluk van kinderen!
Ik ben een verontruste ouder, omdat de CITO-druk momenteel zelfs op de school van mijn kinderen (Jenaplan N.B.) toe slaat. Nog niet eens zozeer bij de 8e-jaars, maar veel meer bij de 3e en 4e jaars. Voor het lezen wordt er met de huidige AVI aankondiging al een waardeoordeel gegeven of je als kind wel of niet op het juiste niveau leest. Daarnaast wordt alles in het werk gesteld om ook op andere onderdelen maar zoveel mogelijk leerlingen op het volgens de statistieken geldende juiste niveau te krijgen. Want O, wee je mocht als school maar aangemerkt worden als zwak, dan is meteen je financiele armslag niet meer gegarandeerd. Schande! Wanneer wordt er weer gekeken naar de totale groei van een kind.
Dank je voor je aanvulling en wellicht is het de uitdaging voor ons als opvoeders om het hele kind en zijn gehele ontwikkeling te volgen in plaats van in te tunen op een eenzijdig beeld.
Wat doet me dit goed om te lezen! Scholen en ouders laten zich steeds meer meeslepen door de cito-gekte. Was het vroeger nog een toets – een momentopname dus, een instrument om te kijken hoe het ermee stond – tegenwoordig wordt er al vanaf groep 7 en zelfs thuis voor geoefend. Dan krijg je misschien wel een hogere score, maar dat is dan een goede scoren voor ’toetsen maken’ en zegt naar mijn idee nog maar weinig over wat een kind echt kan.
Maar niet alleen ouders en leerkrachten laten zich meeslepen, ook de media doet ijverig mee in de beeldvorming over DE cito. Elke keer dat er wéér een item over die ontzettend spannende cito-toets is in bijvoorbeeld het Jeugdjournaal, doe ik mijn best om het voor mijn zoon (groep 5) te relativeren.
http://www. babboes. nl
prachtige omschrijving Tea! heb het uitgeprint en aan de juf van mijn zoon gegeven. Gelukkig treft hij het; hij heeft een juf die kijkt naar het kind en niet naar de gewenste CITO verwachtingen.
Want inderdaad; we willen toch kinderen die lekker in hun vel zitten? Er komen later genoeg dingen op hun pad, laten we er nú voor zorgen dat de basis er is en dat ze daar hun vertrouwen uit halen.
Ik heb dat als kind zelf gemist en ik weet hoe lang dat door kan spelen!
http://www. kindercoachbarbamama. nl
Hoi Tea, wat heb je prachtig verwoord hoe vele ouders er ook over denken. Maar ik merk dat ook deze ouders met boodschappen van hun ouders worstelen. Door ze hier bewust van te laten worden kunnen ze deze boodschap bijstellen en hun kind anders benaderen. Bedankt voor je blog!
Blij dit te zien , Ik heb net mijn kleinzoon die grote cyfers haalde op school zien opzien tegen die cito toets en heb gezegd dat de grootste proffesoren en denkers in deze wereld chaoten waren en nooit geen cito nodig hadden , je mag ook laag scoren , je komt er toch wel. Vind de cito toets kind onterend.
Gelukkig herken ik mij niet als ouder in het beeld dat hier beschreven is. En eerlijk gezegd denk ik (of is het hoop?) dat veel ouders zich hier niet in herkennen. Waar ik mij de afgelopen dagen vooral aan geërgerd heb is de op hol geslapen media-aandacht voor de CITO. Zelfs het jeugdjournaal heeft er heel veel aandacht aan gegeven. Geen wonder dat veel kinderen daardoor het beeld hebben gekregen dat de CITO-toets wel erg belangrijk moet zijn. Want wij als ouders willen toch graag dat onze kinderen het nieuws volgen omdat daarin belangrijke dingen verteld worden………
Kortom, ik begrijp je standpunt Tea, maar om nu vooral ouders deze vragen te stellen vind ik zelf wat kort door de bocht. Een school die alleen CITO-toets-resultaten interpreteert voor het toelaten van mijn kinde, is het niet waard mijn kinderen te mogen onderwijzen!
Dag Bert,
Dank voor je reactie en wat een prachtige krachtige laatste zin :-)
Helemaal eens met alle woorden. Gelukkig zit mijn dochter (nu in groep 8) nog op een school die ervan uitgaat dat je juist niet te veel moet oefenen, want dat de CITO moet aangeven wat een kind kan en niet hoe het een toets kan afnemen.
Veel belangrijker is het dat het kind naar een vervolgopleiding gaat die bij het kind past, zodat het niet altijd op de tenen hoeft te lopen en lekker in zijn/haar vel kan blijven zitten.
Helaas werkt de overheid niet helemaal mee, want middelbare scholen voelen zich steeds meer verplicht om kinderen toch vooral te laten slagen.
Puberen en school kost al energie genoeg, er moet ook nog tijd over blijven voor de leuke dingen. Daar krijgen ze juist weer energie van!
Je hebt helemaal gelijk. En hou jezelf vooral voor dat jullie als ouders het beste je dochter kent. Intelligentie en motivatie kan mijlenver uit elkaar liggen. Ik hoop dat je dochter een supertijd op het voortgezet krijgt!
Bij ons is het dochterlief die het zichzelf moeilijk heeft gemaakt. De Cito was naar verwachting, zonder extra oefenen, vroeg naar bed en dat soort onzin. Zij wilde perse 2-talig VWO, ondanks dat mijn man en ik zeiden dat ze beter 2-talig HAVO kon doen. Maar beide scholen (basis en voortgezet) zeiden dat ze het moest kunnen. Helaas is dat niet gelukt. Nu, in de tweede van het voortgezet, doet ze regulier HAVO, heeft tijd voor vriendinnen en sport en is zielsgelukkig. Ja, zij had qua intelligentie 2-talig VWO makkelijk kunnen halen. Er bestaat echter ook nog zo iets als motivatie. En na 8 jaar op een huiswerk vrije basisschool, is het moeilijk om de motivatie op te brengen om iedere dag 2 a 3 uur huiswerk te moeten maken. Ik ben trots op mijn dochter en de keuze die ze gemaakt heeft!
Hoewel ik het in beginsel eens ben met dit verhaal is het wat te makkelijk om de ouders aan te wijzen als bron van de problemen. Ouders kennen hun kind het beste en we zijn echt niet allemaal aan het pushen. Van mij zou mijn zoon de cito niet hoeven maken, maar hij moet wel, anders neemt geen school hem aan. En hij wil graag iets leren. Gelukkig maakt hij zich niet druk. Hij vindt toetsen wel leuk om te doen.
En de weg van VMBO naar HAVO makkelijk noemen…. Die weg wordt steeds moeilijker gemaakt. En dat is zonde, want laatbloeiers hebben dus niet een makkelijke, maar een zeer moeilijke weg te gaan.
Je zult maar meer in je mars hebben en op een te laag niveau school komen. Weet je hoe moeilijk het is je daar te handhaven. Er zijn ook kinderen die juist die uitdaging op niveau nodig hebben. En die er wel komen als ze mogen instromen op een hoger niveau, maar die op het VMBO juist afhaken.
Het belangrijkste is het kind te zien. Scholen moeten daarbij samenwerken met de ouders en niet de ouders buiten spel zetten. Scholen denken vaak beter te weten wat goed voor een kind is. En zij slaan vaker de plank mis dan de ouders. En de cito scores worden te vaak gebruikt als bewijsmateriaal. Maar cito meet niet wat het leerpotentieel van een kind is, of de creativiteit, sociale vaardigheden, doorzettingsvermogen enz. enz. enz.
Dag Joke,
Dank voor je reactie.
Ik denk dat iedere ouder en leerkracht het met je eens is dat we kinderen moeten zien met al hun talenten, los van de stroming waar ze na de basisschool in terecht komen. Ik spreek wekelijks leerkrachten die het erg moeilijk vinden dat hun oordeel tezamen met dan van de ouders minder van belang is dan het oordeel van de Cito.
Wellicht dat de opdracht van het onderwijs de komende jaren steeds meer gericht zal gaan worden op talentvol onderwijs.
En of een kind nu talent heeft op het gebied van iq, eq, sq, het maakt niet uit. Belangrijk is dat ouders en school kinderen samen op weg helpen in het ontwikkelen van hun eigen talenten. En wat mij betreft mag dat zonder Cito…. :-)
Ja, dat is een mooi streven, maar zolang de regering angst zaait, en de regering en vele scholen vanuit angst handelen, zal dat niet snel veranderen.
Er is dus werk aan de winkel voor ons allemaal!
Hallo Thea,
Ik wil tich ook als ouder even reageren, omdat ik vind dat in dit verhaal vooral de ouder veel verwacht van hun kind en zich door de cito score laat leiden. Net als Bert die vorig jaar reageerde vind ook ik dat dit toch wat kort door de bocht is. Onze zoon kreeg destijds vanuit school als advies te gaan kijken naar een vmbo tl school waar ook een havo was. Wij waren zelf uitgegaan van een mavo/tl advies dus dat sloot prima aan. Ons kind wilde heeeeeel graag naar een school in de buurt en omdat daar ook een mavo of tl was ( en hoger), schreven wij hem daar in. Er was al een leerkracht vanuit die school langsgeweest om ons als ouders tijdens een info avond te informeren…ook hij gaf aan dat ouders er vaak te zwaar aan tillen, dat we dat niet moeten doen en dat het schooladvies net zo leidend is en veelal wel overeenkomt met het schooladvies. Wij hebben er dus niet veel aandacht aan besteedt en onze zoon uitgekegd het maar gewoon te doen en zich niet te druk te maken…..totdat de uitslag kwam…..dit was basis/kader. Onze zoon verdrietiig! ” mam ik heb t verknald” , Ik ben dom!” Echt heel zielig…ik hem nog geprobeerd wat gerust te stellen met de woorden, joh het is maar een getal en met het schooladvies, en de 1e ring samenwerking met de school waar je naartoe wilt, komt het misschien toch wel goed en kun je daar gewoon starten. Helaas konden wij de inschrijfpapieren ophalen en moesten we op zoek naar een andere school. Reden: cito te laag, het schooladvies kon hier geen verandering in annbrengen…..tja en daar sta je dan…,in gesprek met de basisschool met de vraag wat nu? Zullen we hem dan maar aanmelden voor vmbo kader? Ook geen probleem als dit zo is…dus aangmeld bij een vmbo waar men kader en basis heeft….en wat deze school wel deed was….verder kijken naar de schoolresultaten over de hele basisperiode. Heel fijn….zij vroegen waarom wij niet kozen voor een vmbo tl/havo school omdat dit gezien zijn resultaten zou moeten kunnen. huh?….Wij blij verrast….en onzo zoon naar de vmbo tl /havo school….en hij zit nu in het examenjaar van het TL, het gaat hem prima af. Volgend jaar naar mbo 4 en hij hoopt daarna naar het hbo fysio te kunnen.
Ik wil hier eigenlijk mee zeggen dat het niet alleen de ouders zijn die er zwaar aan tillen, maar dat het in de praktijk helaas echt zo werkt dat het bepalend is voor de toelating naar het vervolgonderwijs. En deze cito score heeft onze zoon echt een deukje gegeven in zijn zelfvertrouwen..en daar stondenwij verder machteloos in. Het gaat nu supergoed hoor, wij zijn supertrots op hem en als het echt kader had moeten zijn…dan ook!!
Dag Sandra,
Jouw verhaal geeft ook precies waar het vaak om gaat. De driehoek kind/ouder/school moeten alle drie kloppen voor een cito en dan is het natuurlijk heel triest als het aan één zijde van de driehoek anders verloopt. De cito maakt het zo alleen maar moeilijk voor kinderen en knaagt aan het zelfvertrouwen van kinderen en hun ouders als het een beetje tegenzit. En dat zou natuurlijk nooit mogen gebeuren en in mijn beleving is er ook niemand die dat zou willen, getuige ook de machteloosheid van de vele verhalen van kinderen, ouders ;en scholen !|
Ik heb in deze blog alleen maar een poging willen doen om ouders een hart onder de riem te steken en er op te vertrouwen dat alle kinderen uiteindelijk hun weg vinden in het leven. Soms nemen ze een kronkelpad, soms een rechte lijn, heel vaak anders dan ouders en leerkrachten zouden willen, maar altijd iets lerend onderweg.
En wat moet het voor jullie zoon geweldig zijn, dat hij ouders heeft die hem volldeig vertrouen en zo trots op hem zijn!
Dat is het meest belangrijk… dat is ook wat blijft en de cito-score wordt slechts een vage en sosm nare herinnering….
Dankje Thea voor je reaktie. Ik vind het ook heel erg goed en belangrijk dat het onder de aandacht brengt.
Wat is er mis met “eerst via de makkelijke weg omhoog klimmen?” Minder kansen op de arbeidsmarkt! Ik spreek uit ervaring. De weg van mijn oudste zoon……advies van basisschool luidde MAVO TL……advies van school-en beroepskeuze bureau (na onderzoek) luidde kan HAVO en mogelijk voor exacte vakken VWO! Maar basisschool noch VO deed pogingen om zoonlief te motiveren en te stimuleren. Gevolg: kind verveelde zich enorm op MAVO TL! Zoonlief vertrok na twee jaar naar HAVO in het Gooi met gigantische hoge cijfers voor exacte vakken en rampzalige cijfers voor taal. HAVO Gooi heeft alles op alles gezet, maar helaas….door de twee jaar verwaarlozing op MAVO TL mocht HAVO niet meer lukken. Na de MAVO een MBO opleiding gedaan…ver onder z’n niveau. Toen hij de opleiding afgerond had, bleek de crisis toegeslagen te zijn in die beroepsgroep…..een nieuwe opleiding gezocht met grotere kans op een baan. HBO opleiding docent scheikunde……inmiddels ook dat papiertje en nu is er het bezuiningingsmes in ’t onderwijs gezet. Als hij wel gemotiveerd en gestimuleerd was door z’n eerste VO school om HAVO te doen, was hij eerder klaar geweest met z’n studie en waren zijn kansen op een baan vele malen groter geweest dan nu! De weg van opklimmen kan echt heel nadelig uitpakken! Ik geef ouders groot gelijk dat ze alles doen om uit het kind te halen wat er in zit!! Cito is een aparte manier van vragen stellen en dat kun je oefen met kinderen! Daar is niets mis mee!!
By the way…ik ben van mening dat het VO dringend moet veranderen. waarom is het nog steeds niet mogelijk om daar Onderwijs op Maat te geven. Een leerling die moeite heeft met talige vakken en heel sterk is in exacte vakken zou de gelegenheid moeten kunnen krijgen om beide vakken op z’n niveau te doen. Engels, Frans, Duits en Nederlands op MAVO TL en Wiskunde, Scheikunde, Natuiurkunde en Biologie op VWO niveau (en omgekeerd natuurlijk!!) Dit zou het evrvolgonderwijs voor veel kinderen zoveel plezieriger maken, want géén een leerling is in alle vakken een kei!
Ik ben het helemaal met je eens Judith. En wist je dat wat jij beschrijft over je zoon, ik daarover heel veel soortgelijke verhalen ken over zonen??
Ook die van mij :-)
Misschien eens goed voor een andere blog. Dank voor je input !
Verkondig al sinds 1967 dat kinderen geen kinderen meer mogen zijn! Arme jeugd.
Ik ben heel blij met je blog! Heel veel herkenning…..
Hoewel ik te maken heb met het italiaanse onderwijssysteem (sinds 3 jaar) en ik 1x te maken heb gehad met een citotoets voor mijn toen 4 jarige zoon. Toen al, vreesde ik voor wat ging komen…. Ik kon mijn eigen falen (door de hoge druk) als de dag van gisteren herinneren en ik was ervan overtuigd dat mijn kinderen niet aan te doen!! Nu heeft mijn zoon in klas 3 (groep 5 voor jullie) inderdaad moeilijkheden met concentreren. Maar wij zijn ervan overtuigd dat als hij de stof kan “vertalen” naar iets wat hij kent, leuk vindt en hem boeit dat hij alles kan leren. En weet je, wij hopen eigenlijk dat hij een handarbeidvak (dus VMBO) gaat vinden waar hij een passie voor ontdekt. Niets anders zal hem ruim 40 jaar van zijn werkende leven op de been houden…
Je moet er als eerste als leerkracht voor zorgen dat je de druk van de Cito afhaald.
Wij geven voor de Cito al een advies voor VO. Dit basis op basis van de resultaten vanaf groep 3.
De Cito gebruiken wij puur als bevestiging van ons vermoeden. Zo ook de entreetoets in groep 7, die is bij ons puur gericht op de werkpunten voor groep 8. Waar liggen de hiaten en waar kunnen we nog wat winst halen.
Sorry misschien moet je zelf ook nog even naar school. Het is ‘waar ik helemaal blij van word’. Zonder T dus!
Dank je Mascha, ik heb het snel gewijzigd.
Ja zo zou het moeten zijn….maar helaas de werkelijkheid is anders. Veel kinderen komen met een te laag schooladvies op het voortgezet onderwijs. De weg omhoog bestaat niet meer. De route VMBO naar Havo is onmogelijk gemaakt. De kwaliteit van onderwijs op MBO scholen is bedroevend slecht. Hierdoor wordt ook de route MBO HBO steeds lastiger. Dus hoezo wat doen de ouders hun kinderen aan? Ouders willen doorgaans het beste voor hun kind en willen er uit halen wat er in zit. Uit ervaring kan ik zeggen dat het helemaal niet leuk is om lager opgeleid te zijn en op de grens van de armoede te leven.
En de oorzaak…..lage cito scores door faalangst niet door de druk van mijn ouders maar de onderwijzers op de basisschool.
Mooi artikel! De citotoets is een classificatie: ‘je bent slim of je bent dom’, Hiermee stimuleren we slim- en domheid. Vervolgens zeggen we: ‘nee zo classificeren we niet en we zeggen dit ook niet tegen onze kinderen’. Dan is er gedrag, reactie en emotie. Hiermee laten we ons kind wel degelijk iets blijken. De score van de cito-toets bepaalt de grens waar goed moet liggen. Als je deze grensscore weg haalt, haal je ook de bepaling wanneer goed goed is en slecht slecht is, weg. Mag een kind thuiskomen met, naar onze maatstaven, matige cijfers? Of is onze liefde voor hen gekoppeld aan, naar onze maatstaven, mooie cijfers? Om wiens behoefte gaat het hier? Laten we onze kinderen leren dat ze mooi en lief zijn zonder enige tegenprestatie.
http://www. kindercoachingderegenboog. nl
Hallo Thea ?
Ik woon in Duitsland, de kinderen kennen hier alleen Cito op de 4 en 5-jarige leeftijd. Ik denk erover na om naar Nederland te gaan. Mijn zoon zit op een Gymnasium (in NL groep 5) en mijn dochter in de 3-de klas (in NL groep 5). Als ik eraan denk, dat ze Cito moeten doen… Zelf als kind kan ik me er nog goed aan herinneren. De test is goed gegaan. Maar als kind vond ik die test al teveel gewicht hebben. Mijn zoon heeft moeite met concentratie (ADD), mijn dochter met rustig blijven (ADHD). Beide zijn pienter. Maar dan Cito en de taalachterstand… dan kan mijn zoon niet Latein en Biologie leren, dat wat hij wil. Daar ligt zijn motivatie. En Cito maakt met 12 jaar een eind aan zijn toekomst-ik. Mijn dochter doet alles geconcentreerd en met plezier. Ze leert alles. Alleswetenschapper wil ze worden. Ja en dan Cito en de taal… en niet zo lang rustig kunnen zitten … Ik moet een boel dingen door mijn hoofd laten gaan. Cito moeten ze gewoon afschaffen. Het geeft kinderen en ouders een waardeloos gevoel van onmacht.
Dag Liesbeth,
Ai, ai, ai.. ja je kinderen krijgen dan inderdaad te maken met de verschillen in taal die invloed kunnen hebben op eindscores van testen..
Dat is tegen de tijd van, of voor, de verhuizing de moeite waard om erover in gesprek te gaan met toekomstige scholen en wellicht de huidige scholen hun visie op de potentie van je kinderen vast t laten leggen. ZO kun je in de voorbereiding al veel doen en wie weet wat er mogelijk is met een extra jaar en de flexibiliteit van je kinderen.
Tenslotte is het in mijn waarneming nog altijd zo dat de doorzetters en gemotiveerde leerlingen precies daar komen waar ze willen zijn. IQ is slechts een klein deel wat potentie meet. Maar als je je potentie niet leeft, wordt het niks.
Veel wijsheid gewenst….
Bij ons op school is het zelfs zoo erg dat er verdeling bij de ouders en kinderen is ontstaan. Ouders met een kind met hoge scores trekken meer op met ouders met dezelfde niveau. De minder scorende kinderen en ouders worden links gelaten. Zodra de rapporten binnen zijn gaan ze als een stel hyena’s op elkaar af om de score te horen van het andere kind. Alles draait om scores en cito. Op het schoolplein hoor ik nauwelijks meer hoe goed een kind kan sporten of zingen oid. Alleen maar bijles, cito en score en bij een lage score, ligt het aan de school oftewel leerkracht.pfff
Wat lees je toch veel verschillende verhalen, waar ik de laatste jaren achter ben gekomen, dat het zeker niet alleen afhangt van de intelligentie van je kind. Onze zoon heeft zich jarenlang onveilig gevoeld op school en hij had het vaak veel te druk met zich staande te houden in de groep, waarin 20 jongens en 6 meiden zitten.
Pestgedrag, buitensluiten en geen gehoor bij de leerkracht, brachtten hem niet verder in zijn leerproces.
Hij is een kei in rekenen, dat kan hij zelf en veel uitleg is dan ook niet nodig, maar begrijpend lezen is wat lastiger(als je geen uitleg durft te vragen) en hierin heeft hij dan ook niet de prestaties kunnen leveren die er in hem zitten. Nog drie maanden groep 8, hij heeft een meester die hem doorziet en maakt nu ook op andere gebieden zijn sprongen, maar wat heeft het hem veel gekost. Onze zoon heeft een begaafd iq van 121, en wil graag leren maar de veilige omgeving waarin hij kon groeien en bloeien was er niet voor hem. Hij heeft heel veel zin in het Voortgezet, ik hoop zo voor hem dat hij daar kan en mag laten zien wat hij kan en dat hij deze periode mag afsluiten en een frisse start mag maken, hij stroomt niet op niveau in maar ik weet zeker dat hij er uiteindelijk gaat komen, de drive is er! In een veilige omgeving is een kind leerbaar maar valt dat weg, is het verlies op veel gebieden groot.
Wow, wat kun je trots zijn op je zoon dat hij heeft doorgezet en dat hij heeft geleerd ook in de moeilijkste situaties stand te houden. het is inderdaad voor kinderen heel hard om te leren functioneren in onveilige omstandigheden, maar niemand kan het vaak voorkomen en het is wel een levensles die de rest van zijn leven op een positieve manier impact kan hebben doordat hij nu ten diepste kan weten dat hij het kan en dat hij het heeft gered. Alleen dat weten kan hem voor de rest van zijn leven vleugels geven in moeilijke omstandigheden!
En verder kan hij nog leren hulp te vragen als dat moeilijk is en hij zich niet helemaal veilig voelt. Wie weet welke inzichten hij daar nog van kan opdoen…
Ik wens voor hem een mooie periode in het vervolgonderwijs..
Het idee achter de CITO-toets is, dat kennis iets is dat door een kleine elite van te voren wordt vastgesteld. Kennis is in dit model dus niet iets dat al lerende wordt opgebouwd. Het is niet de bedoeling dat jij als kind zelf iets leert. Het is wel de bedoeling dat je reproduceert wat anderen denken of vinden dat geldige kennis is. Dan gaat het niet meer over kennisververwing, maar over een systeem dat je dwingt om zijn aannames over te nemen, erin te stampen en te herhalen. Maar dat noemen we toch niet leren? Dat noemen we dacht ik indoctrineren. En dat, terwijl onze zogenaamde democratische traditie zo tegen al die totalitaire systemen is! Raar hoor! Ik snap het niet, u wel? Dan hoor ik dat graag!
http: // wijsvooruit . nl/