Onze eigen kinderen hadden geen last van spoken. Slechts eenmaal heeft dochterlief mij een hartverzakking bezorgd door blote mannen die over de kast sprongen. Deze verschenen haar in een droom waardoor ze een ijselijk gegil produceerde.
In de praktijk kom ik ze echter des te vaker tegen. Kinderen die last hebben van spoken of monsters. En dan gaat het niet over kleuters die zo nu en dan wakker worden van een nare droom. Want voor een kleuter hoort dat een beetje bij de leeftijd. Zo nu en dan een spook of monster in een droom of onder het bed is volstrekt normaal.
Waar wordt een spook een nachtmerrie
Wanneer een kind boven de 7 jaar structureel last heeft van angst voor spoken of monsters, wordt het toch wel tijd om daar iets aan te gaan doen. Een kind hoort zijn monsters te verslaan rond de kleuterleeftijd waardoor hij er later geen last meer van heeft.
Angst hoort erbij in het leven en zowel kleine als grote mensen hebben er regelmatig last van. Dit is gezond want angst beschermt ons te voorkomen dat we gekke dingen doen en zorgt ervoor dat we in spannende situaties op onze hoede zijn. Heel gezond.
Op het moment dat een kind wordt belemmerd in zijn functioneren, wordt angst een struikelblok. Het kind durft bijvoorbeeld niet meer te gaan slapen waardoor mama in de buurt moet blijven. Sommige kinderen slapen zelfs jarenlang bij ouders in bed omdat ze bang zijn. Een kind kan ook aan huis gebonden worden door een angst. Slapen bij vriendjes, opa en oma en schoolreisjes is er niet meer bij.
Daarnaast kan een kind angst hebben voor iets, iemand anders of dieren. Dan treedt een nog opvallender vermijding op, doordat het kind bijvoorbeeld een andere weg naar school of huis neemt.
Weer een andere vorm van angst is dat sommige kinderen bang zijn besmet te raken of allerlei handelingen gaan uitvoeren die veel tijd nemen.
Het spook angst wordt een nachtmerrie als het dagelijks leven en daardoor de ontwikkeling van het kind negatief wordt beïnvloed. Een signaal om hulp te gaan zoeken.
Wat te doen bij angsten
In feite is de aanpak van angsten er op gericht om deze te minimaliseren of te laten verdwijnen. Hierdoor kan het kind weer functioneren en doen wat het moet doen. Angst zorgt voor een reactie van vluchten of bevriezen. (Als het vechten wordt is het vaak minder herkenbaar als angst en meer als boosheid)
De beweging die er bij angst gemaakt moet worden is dus eigenlijk een beweging vóóruit zodat de verstarring en de vluchtneiging wordt bedwongen. Of zoals een moeder het voor haar dochter een keer mooi verwoordde: “Je moet de angst recht in de bek kijken”.
Dit betekent dus in de praktijk voor kindercoaching, het kind de confrontatie laten aangaan met de spoken en monsters die het zich in het hoofd heeft gehaald. En de meeste kinderen durven hun spook of monster best te tekenen.
En weet je wat nu zo opvallend leuk is? De monsters die ik heb laten tekenen kijken altijd vriendelijk. Hoe angstaanjagende ledematen, haren, klauwen, voeten, tanden, oren en ogen er ook altijd zijn, de mond is meestal een glimlach. Dat is dus een goed begin om het monster “in de bek’ te kijken en van daaruit een metamorfose te tekenen.
Als het kind al wat ouder is laat je het monster in gedachten wijzigen. Je vraagt gewoon ” Vertel: hoe ziet het monster eruit, beschrijf het eens voor me, waar wordt ik echt bang van als ik jouw monster op bezoek krijg?”
Ook dan laat je het monster in gedachten tanden afzagen, haren verven, ballonnen blazen, bloemen van ogen maken, hartjes van klauwen en zwemvliezen van harige enge poten. Dan duurt het nooit lang voordat de glimlach op het gezicht ontstaat en is het monster vrijwel altijd voorgoed verslagen. Ennnnn…. echt waar…. in een mum van tijd……
Andere angsten
De angsten, die zich vertalen in letterlijke spoken en monsters, heb je dus in een mum van tijd verslagen. Angsten die meer te maken hebben met vermijding zijn evenwel met boerenlogica ook redelijk goed aan te pakken. Heel vaak hoef je er maar een simpele rekensom aan te wijden: “Hoe vaak ben je in je leven van je fiets gevallen en zal je nog vallen”?
Ook hier kan je eerst naar de ervaring met en over fietsen kijken en deze veranderen, maar de rekensom van hoeveel dagen tot het 10e jaar je bent gevallen en nog zal vallen tot je dood gaat op je 80e leveren mooie getallen op. Als je dan verder gaat met het redeneren in het proces van denken, voelen, doen, dan kom je al een heel eind. Zeker als je ook nog de vertaalmachine erbij haalt.
En nachtmerries? Ga de dieven achterna, tover jezelf als ridder en overwinnaar en je bent als kind zo maar de held in je eigen dromen. Dan kan geen nachtmerrie je blijven plagen.
Lees ook: De kindercoach als vertaalmachine
Lees ook: Naakte mannen over de kast
Lees ook: Hoe ga je om met anderen die je kwetsen
Lees ook: De helling van angst
Lees ook: Emoties, wat moet je ermee?
De illustratie is van Kitty Bakker
Is heimwee ook een angst? Zou je dat dan ook mbt tekenen te ‘lijf’ gaan?
Ja, heimwee zou je ook kunnen zien als angst. Soms zijn kinderen bezorgd over hun moeder en soms zijn ze bang dat er iets gebeurd of dat ze zelf niet veilig zijn.
Een kind moet ook leren zichzelf gerust te stellen….
Bij heimwee gebruik ik vaak het 5 G schema in het rood en groen, de taart rood en groen, visualiseren van de logeerpartij en het tekenen van een stripverhaal waarbij we de tekening wijzigen vanaf het moeilijkste punt en a.h.w een nieuwe strip maken die beter helpt. Het hangt altijd van het kind af welke interventie ik neem en welke passend is bij het kind zijn aanleg.
Wat bij heimwee ook vaak belangrijk is, is het maken van een zeer concreet stappenplan om te oefenen en dan zekerheden inbouwen bv een app naar moeder die dan een van te voren bedacht en goedgekeurd antwoord moet geven.
Onze zoon van 9 jaar heeft autisme /pdd nos. Hij durft sinds 3 maanden niet alleen boven te zijn. Ook overdag niet. Hij zegt niet wat er aan de hand is. Alleen dat hij bang is. Melatonine helpt niet. Lichtjes aan ook niet. Ik heb echt van alles geprobeerd. Hij blijft wakker tot ik naar bed ga. Hij heeft echt slaap tekort. Wat Kunnen Wij Doen Om Hem Te Helpen?
Dag Yvonne,
Wat je zoon zou mogen leren is hoe hij WEER alleen boven zou kunnen zijn. Wat moet hij denken en doen om alleen boven te zijn en wat helpt om dat voor elkaar te krijgen. Hij kon het eerst, dus zou hij het nu ook weer opnieuw kunnen leren. Als je eenmaal kunt fietsen, kan je als er iets gebeurt waardoor je niet meer kunt fietsen het ook weer opnieuw leren en vaak gaat het dan best snel.
Op die manier kun je het misschien met je zoon opnemen. Hij weet waarschijnlijk zelf niet waardoor het komt en wat eraan de hand is en het heeft ook niet zoveel zin om daar achter te komen.
Handiger is het om samen met hem een plan te maken hoe hij in hele kleine stapjes weer opnieuw leert alleen boven te zijn….
Hallo mijn kleindocher 2.5 jr vertoond steeds meer angsten.alleen naar een ander vertrek gaan, in het donker kijken, bang voor autos , ze schrikt van harde geluiden, onverwacht opstaan.ze huilt dan en is ontroostbaar. We weten niet hoe we hier mee moeten omgaan.we proberen het uit te leggen datzeniet bang hoeft te zijn , wat adviseerd u ons, HG oma Truus.
Dag oma Truus,
Voor een kindje van 2 jaar is de wereld nog heel onoverzichtelijk en is het nodig dat de volwassenen heel veel bescherming bieden en vasthouden. Als ze veel huilt, laat haar fijn uithuilen en wieg har zachtjes en houd haar stevig vast en zeg zachtjes… huil maar kind, het is goed… Het huilen zal dan vanzelf stoppen.
Verder heeft ze het nodig om binnen de bescherming er op uit te gaan. Heel veel kruipen en op de vloer spelen desnoods samen met de ouders. Heel veel bewegen en springen en stapjes maken, rollen, draaien en haar zo leren dat ze ook veilig is in haar lichaam.
Dus veel aanwezig zijn en bescherming bieden en heel zachtjes haar uit dagen om de wereld in te gaan zonder te hoge eisen te stellen zodat haar wereld overzichtelijk wordt.
Observeer wanneer het goed gaat en wat er dan anders is. Wanneer is ze niet bang en wat doen haar ouders en zij dan anders. Door te observeren kunt u erachter komen wat de triggers zijn, maar vooral hoe ze kan leren zich veilig te voelen…
Beste
Mijn zoontje van bijna 7 is enorm bang ’s nachts. Hij wordt elke nacht rond 3u wakker om niet meer te slapen. Hij hoort iemand ademen, zegt hij. Omdat dit voor niemand nog houdbaar was, hebben wij de slechte gewoonte ontwikkeld om bij hem te slapen, in een logeerbed. Dit ging enkele weken goed, maar intussen is de angst helemaal terug. Deze nacht was hij bvb. wakker om 2u15, om pas om 6u weer in slaap te vallen. Heel die tijd is hij bang. We hebben al alles geprobeerd, hem troosten, zeggen dat er niets is om bang van te zijn, boos worden, niets helpt. Hoe lossen we dit op? Hoe leren we hem terug door te slapen, zonder dat wij bij hem hoeven te slapen?
Dag Sarah,
Ach jee, wat is dat inderdaad moeilijk als je in de nacht zo bezig wordt gehouden door je kind….
Als je bij je kind gaat slapen, zeg je in feite ook dat er iets gevaarlijks is in de kamer. Immers anders hoef je niet bij hem te blijven.
Wat je doet is geruststellen, maar dit helpt niet bij een bang kind. Het is wel belangrijk om te weten of hij echt wakker is. Is dit het geval dan kun je samen met hem op zoek gaan naar mogelijk onraad. Laat hem ook zelf ontdekken of hij veilig is door hem te vragen wat er kan gebeuren en wie er zorgen voor veiligheid. Hij moet zelf ontdekken en voelen dat hij weer controle heeft en wat hij moet leren is zichzelf geruststellen en weer in slaap komen. Jullie kunnen hem helpen dor hem te vragen te stellen en met hem onderzoeken dat alles in orde is. Als hij zegt van JA, dan stop je hem weer lekker in en geeft een aai over de bol en zegt dat iedereen weer verder slaapt. Zo nodig ga je om de vijf minuten vragen of nog alles in orde is waarbij je zo nodig de stappen herhaalt.
Kijk eventueel ook naar dit filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=fwwQvhoNe0k
Hallo,
Ik heb ook een probleem met m’n zoontje, al jaren ligt hij bij ons in bed. Hij is inmiddels 11 jaar. Elk jaar denk ik, het gaat wel over.
Ik realiseer me wel dat dit steeds moeilijker wordt. Hij is bang voor inbrekers. En wil absoluut niet alleen in de slaapkamer zijn. Als ik naar de wc moet, dan gaat hij mee, en andersom. Smorgens moet ik hem wakker maken als ik eruit ga.
We hebben al van alles geprobeerd door boos te worden en het rustig aan te pakken. Niks lijkt te helpen. Natuurlijk weet ik ook dat alles is (verkeerd) aangeleerd, door weer uit te stellen. Hij was ook bang voor het raam, hij heeft in ieder geval heel veel fantasie. Dat speelt denk ik ook een rol.
Is dit dan toch zelf op te lossen of moet ik met hem ergens naar toe, die hem kan helpen.
Dag Nel,
Gezien de leeftijd van je zoon, lijkt het me van groot belang om deze kwestie op te lossen. Je kunt hem vertellen dat papa en mama hem er niet meer bij kunnen hebben zodat jullie relatie ook weer een kans krijgt en hij niet meer als buffer tussen ouders in ligt.
Als hij veel fantasie heeft, kan hij dit leren gebruiken om zichzelf gerust te stellen en te leren hoe hij zich veilig kan fantaseren in plaats van onveilig. Daarvoor is het dan wel noodzakelijk dat jullie als ouders het zonder hem in bed kunnen stellen en hem helpen zich veilig te voelen in een eigen bed en met zichzelf alleen. Verstandelijk kan hij dit zeker leren begrijpen en leren aanvaarden. Bovendien zal hij op korte termijn ook met schoolkampen te maken krijgen neem ik aan…..
Bedankt voor het beantwoorden, we gaan eraan werken. Het wordt nu steeds uitgesteld. Het gaat vast lukken.
Beste Tea,
Wellicht kan u ons adviezen geven. 3 weken geleden is er heel vroeg in de ochtend op zolder in de hoek ( dochter 5.5 jaar slaapt ook op zolder ) een stapel met dozen omgevallen….. Dochter helemaal in paniek, trillend en huilend op bed. Geprobeerd uit te leggen dat er 1 doos stond die niet zo stevig meer was en was doorgezakt en daardoor de dozen zijn gevallen. Ze had het erover dat ze een man had horen praten, mensen op het dak hoorde lopen en het toen viel. Verder vertelde ze dat er spoken zijn en dat die ook echt bestaan. ( ze heeft het redelijk vaak over mijn overleden oma die overleed toen mijn dochter 6 maanden was), ze zegt dat mijn oma dan praat tegen haar, maar dat ze daar niet bang voor is, maar wel voor die mannen, het praten, het lopen op het dak enz…. Vanaf dat moment durft ze niet meer alleen naar boven, slapen in haar eigen bed al helemaal niet…. Hoe krijgen we de angst die ze op zolder voelt weer weg?
Hopelijk heeft u adviezen.
Alvast veel dank!
Dag Ashley,
Ach jee wat een grote schrik voor jullie meisje en logisch dat ze angstig is geworden want een kind van 5 begrijpt dat allemaal nog niet.
Om zo via schrift adviezen te geven is heel lastig omdat je altijd moet ontdekken wat goed bij een kind en bij deo uders past.
In het algemeen zijn wel een paar richtlijnen te geven.
Je kunt haar bv lekker veilig op schoot nemen en dan het verhaal nog even laten vertellen pof misschien nog beter het zelf vertellen…
“je lag lekker te slapen en toen opeens boem… vielen alle dozen om en was het heel veel lawaai en jij dacht dat er mannen waren en dat ze praten en geluiden maakten. Maar jij wist niet dat het dozen waren die vielen en je was heeeeel bang….”Zo praat je zachtjes met haar en benoemt heel rustig en stap voor stap wat er is gebeurt en wat haar gedachten en haar angsten zijn.
Ondertussen ga je met jouw hand over haar schouderbladen en draai je liggende achten waarbij je kruist in het midden. Hier ga je steeds mee door !!!!! terwijl je zachtjes blijft doorpraten.
Daarna kun je haar zeggen, terwijl je hand liggende achten blijft draaien op haar schouderbladen, dat ze de mannen weg kan sturen en dat de mannen veel beter in een amndje kunnen gaan zitten met een luchtballon en dat julie ze dan samen wegsturen. Misschien kan oma ook nog helpen om de mannen de opdracht geven om in het mandje te gaan en met de wind mee weg te varen in de ballon. En misschien wil oma dan op een prachtige roze wolk gaan zitten en helemaal fijn in het zonlicht heerlijk op de wolk zitten en dat ook oma door de lucht naar de hemel gaat bewegen op de wolk. Dit kun je samen in gespreksvorm doen. Wat ozu oma tegen de mannen zeggen en wat zou jij willen zeggen? Wat zou oma fijn vinden en wat kun je tegen haar zeggen als ze op haar wolk in de zom wegdrijft?
En mocht het helpend zijn dan kan oma op haar wolkje altijd weer een langskomen om goede raad te geven.
Je zou dit kunnen proberen om zo met haar in gesprek te gaan.
Verder kun je dan weer beginnen met haar in haar eigen bed te laten gaan en in de buurt blijven. Misschien eersto p haar kamer wat was vouwen of iets rommelen. Daarna kun je per week/dag een sort afbouwschema maken waarin je om de paar minuten even bij haar komt en haar een aai of haar bol geeft. Misschien de eerste week om de 2 minuten en dan langzamerhand afbouwen dat je om de 5 minuten naar haar toe gaat en dan oplopend per 5 minuten naar een half uur.
Dit moet je echt consequent volhouden, ook als ze al slaapt.
Op deze manier kan ze weer leren zich veilig te voelen.
Ik wens jullie veel wijsheid en leiderschap om zodat iedereen zich weer veilig voelt.
Hallo,
Onze zoon van 11 jaar is bang voor monsters.
Hij heeft ooit naar een serie moeten kijken (in groep 4) waar een Karbonkel in mee deed sindsdien is hij bang voor monsters. Ik ben natuurlijk naar de meester gegaan toen de nachtmerries begonnen. En gezegd dat hij de serie niet meer kon kijken, maar toen was het eigenlijk al te laat. Hij heeft er bijna 2 jaar last van gehad. Was altijd bang om alleen naar boven te gaan.
Nu geeft hij zelf aan dat hij weet dat hij van Karbonkel af is gekomen, maar dat hij ook zo graag zijn fantasie onder controle zou willen houden. Want hij is nog altijd bang voor monsters.
Ze kunnen naar zijn idee overal zitten waar hij geen zicht op heeft. Dus in hoekjes, om de hoek van de deur onder een hoopje kleren enz.
Met zijn verstand weet hij dat monsters niet bestaan en dat het onzin is.
Maar hij durft ’s avonds niet alleen in de badkamer zijn tanden te poetsen en gaat ’s nachts nooit naar het toilet.
Ook in de zomer als het buiten nog licht is ’s avonds gaat hij niet alleen naar bed, er moet iemand mee.
Omdat hij bang is dat er monsters te voorschijn komen.
Als hij maar in bed ligt is hij redelijk veilig voor zijn idee.
Hij heeft echt hele enge verhalen over wat er allemaal in zijn fantasie bijvoorbeeld met mij kan gebeuren als ik dan even buiten de badkamer een handdoek ga pakken.
Hij weet zelf ook wel dat het onzin is maar kan zijn fantasie tegenhouden. Als hij enge verhalen hoort over een film, dan wordt het probleem altijd weer even een tijdje erger. Klasgenoten kijken al naar horror films blijkbaar en vertellen er graag over en zijn fantasie zorgt ervoor dat hij weer een tijd extra last heeft van zijn angsten.
Het probleem speelt vooral in de avond als hij naar boven gaat, maar ook overdag zal hij niet boven op zijn kamer gaan spelen, tenzij zijn broertje of zusje meespelen.
Maar hij doet er dan weer nooit moeilijk over als hij zich gaat aankleden ’s morgens.
Hij gaat wel zelfstandig slapen ik hoef er niet bij te blijven ofzo, ook niet vaak gedaan eigenlijk.
Soms wel boven nog wat aan het rommelen de was ophangen of opvouwen, als de angst weer even wat erger is door enge verhalen van anderen. Dan gaat hij ondertussen nog even wat lezen en kan dan zonder problemen slapen.
Hij geeft nu zelf ook aan dat hij er wel hulp bij wil hebben om van de monsters af te komen, want hem lukt het zelf niet…
En ik weet zelf ook niet meer hoe ik hem kan helpen.
Het probleem lijkt niet eens zo groot omdat het alleen maar even in de avond is.
Maar voor hem zijn die enge fantasieen heel vervelend!
Ik vraag me nu af of bij jongens van zijn leeftijd de methode van het veranderen van monsters nog helpt.
En wat zijn anders oplossing voor hem?
Groetjes van Miranda
Ach Miranda, wat is je zoon sterk. In feite vertel je dat hij al jaren zijn momsters aan het verslaan is. Hij heeft alleen niet door dat hij dit aan het doen is. Als hij in staat is in zijn fantasie allerlei monsters te bedenken en dat wat ze aan het doen zijn, kan hij voor hetzelfde geld de andere kant op denken en van de monsters mooie en aardige helden maken. Want waarom monsters en geen helden?
Hij weet al, en dat past bij zijn leeftijd dat hij de monsters zelf bedenkt. Daarmee kan hij ook bedenken dat hij niet zijn monsters IS, maar dat hij er alle controle over heeft.
En is er toch eens iets wat hem teveel wordt dan heeft hij oook geleerd hulp te vragen en hoe verstandig is dat!
Immers als iets teveel voor je is en je bent in staat om hulp te vragen dan ben je zeer verstandig bezig.
En xo te lezen pakken jullie het als ouders ook verstandig aan door hem wel hulp te bieden, maar niet helemaal mee te gaan in zijn angst.
Ik hoop dat dit een antwoord is.
Hallo
Onze zoon van 9 is bang voor monsters.
Vorig jaar had hij last van een schaduw. Hij zag iemand bij de kast lopen. Dit was voor ons heel moeilijk omdat we immers niets zagen.
Ik heb toen wel iemand ingeschakeld die zijn kamer energie vrij heeft gemaakt.
Maar nu slaap hij heel slecht. Hij is bang voor monsters. Ligt helemaal weg gekropen onder de dekens.hij ziet er geen maar is bang dat ze komen.
Wat kunnen we doen??
Dit hoort echt bij zijn leeftijd.
Laat hem verzinnen hoe hij ze kan verslaan. Geef erkenning voor zijn angst. Vraag hem hoe het hem de vorige 9 jaar lukte om niet bang te zijn en als hij zegt dat ze er toen niet waren kan hij ook bedenken hoe reëel het is of ze er dan nu wel zijn en wat ze willen. En als ze kwaad willen, kan hij leren ze weg te sturen. Het zijn tenslotte geen mensen…
Hij mag leren om opnieuw goed te kunnen slapen net als vroeger.
Kijk eventueel naar mijn filmpje over heimwee en ga met hem op die manier in gesprek.
Dit is de link: https://www.youtube.com/watch?v=rxg_3JCffZ4&t=16s
Beste tea
Mijn petekind wordt om de zoveel tijd schreeuwt wakker en zeg dat er monsters zijn en dat hij ze ziet en dat ze naar hem kijken maar het is alleen als hij bij zijn ouders slaapt als hij in zijn eigenkamer slaapt wordt hij op de grond wakker . Maar overdag durft hij ook niet de kamer in enz zijn vader heeft afentoe ook een rare droom maar de hond van hun blaft boven nooit en doet hij nu wel en als het kind wakker wordt rent de hond naar boven en begint keihard teblaffen als hij weer zo’n raar íets heeft gehad durft hij de hele nacht niet naar boven en is klaarwakker de vorige bewoner is overleden in dat huis
Ach jee, dat klinkt heel angstig voor het kind.
Misschien voelen het kind en de hond dat er nog verdriet en/of onmacht in het huis ‘hangen’. Jonge kinderen en dieren zijn gevoelig voor sfeer en ook in huizen hangt de sfeer van de bewoners. Misschien kunnen de ouders en het kind samen in die kamer even stilstaan bij het feit dat de vorige bewoner overleden is. Ze kunnen dan even samen erover praten en zeggen dat die meneer nu niet meer leeft en dat het voelt alsof hij er soms nog is.
En hebben ze dan op een moment werkelijk het gevoel dat hij er is dan kunnen ze vragen aan hem om weg te gaan en naar zijn familie te gaan zodat het huis van hen mag zijn.
Dit klinkt een beetje gek, maar we weten niet hoe een kind d sfeer aanvoelt en dan kan het in ieder geval iets doen waardoor de angst kan weggaan.
Dank u wel ik gaan het proberen en hopen dat het overgaat maar hij zegt nu ook dat de monsters overdag slapen en durft niet alleen naar boven
Misschien kan hij leren de monsters wakker te maken en weg te jagen? Het is zijn huis. Ze hebben er niets te maken en moeten wegwezen…. :-) Eventueel kunnen julie samen op monsterjacht..
Dag Thea,
Onze dochter van 8 was nooit een gemakkelijke slaper, maar sinds bijna een jaar zijn we erachter dat ze savonds allerlei dwanghandelingen heeft. Als ze die niet doet raakt ze over haar toeren. Het gaat dan om steeds dezelfde vragen 5 moeten stellen ook al weet ze het antwoord, tig keer haar deken en kussen goedleggen, dingen controleren etc. Het duurt daardoor altijd te lang voor ze slaapt, dus altijd moe.
Ze voelt zich niet veilig, zegt ze, en daarom doet ze dat. Ze voelt zich alleen veilig bij ons. Ze slaapt met haar 4jarige zusje op een kamer maar dat helpt haar niet. We gaan binnenkort naar een kinderpsycholoog die haar gaat helpen maar ik vraag me af wat wij als ouders kunnen doen in de tussentijd.
Dag Edmee,
Als ik het zo lees heeft je dochter als belangrijkste leertaak: Hoe kan ik me veilig voelen en mezelf leren geruststellen zonder daarvoor allerlei dwanghandelingen voor toe te passen.
Je kunt haar helpen door te focussen op deze leertaken. Wat kun je nu doen om jezelf gerust te stellen, wat kun je leren denken en doen. Wat doe je op andere gebieden wat heeft geholpen?
Zelf zou ik nooit op zoek gaan naar oorzaken want dan verdiep je het probleem en gaat er nog mer aandacht naar wat niet goed gaat.
Ik noem het je concentreren op groen.
Dit zijn 2 links van filmpjes die misschien kunnen helpen. je kunt dan invullen: Leren durven slapen.
Over 2 weken komt er een filmpje over hoe angst werkt online.
https://www.youtube.com/watch?v=rxg_3JCffZ4&t=3s
https://www.youtube.com/watch?v=dNx8jZnBsvI&t=7s
https://www.youtube.com/watch?v=EEbFKlLod3I&t=2s
https://www.youtube.com/watch?v=h88ZmQv7Jlo&t=1s
Ik hoop dat dit even helpt…
Hallo,
Mijn dochter die komende week 9 wordt, kan in haar eigen bed niet in slaap komen omdat ze zich niet veilig voelt. Ze is maar 2 nachten in de 14 dagen bij mij, omdat ze bij haar moeder woont. 1 nacht mag ze altijd bij mij in bed liggen. Dit ging dus al 4,5 jaar goed. De laatste 3 maanden is dus iedere keer een ‘strijd’ omdat ik haar zogenaamde angst ‘afkeur’ en van haar kamer wegloop. Het heeft immers geen zin om te blijven, want na iedere troost begint ze wederom te huilen. Het liefste wil ze dat ik bij haar blijf…Wat nu?
Dag Ivo,
Aangezien je dochter al 9 is, is het vast mogelijk om met haar te bespreken wat ze kan leren om in haar eigen bed te slapen en hoe ze dit kan leren.
Dan hoeft er ook geen strijd te zijn als jullie daar samen uitkomen. Mogelijk is er iets wat haar dwars zit of maakt ze een behoefte op een wat onhandige manier kenbaar.
Jullie komen er vast uit. :-)
Hallo Thea,
Dank voor je reactie. Eens kijken of ik hier mee uit de voeten kan.
Gr. Ivo
Mijn dochter van 9 heeft ook sinds een maand of 2 opeens last van angsten om te gaan slapen eerst vang voor overvallers en nu over haarzelf. En de angsten van haar zijn dat ze gewoon smorgens weer wakker wil worden…. ik kan je zeggen dat is een ontzettend onmachtig gevoel hoe reageer je daar op. Haar angsten zijn gebaseerd op dat ze bang ze ziek wordt en dood kan gaan. We lopen inmiddels bij huisarts en gaan ermee aan de slag maar oh wat vindt ik het moelijk om te reageren erop! Tips
Dit is heel erg normaal op die leeftijd en wat je kunt doen is haar uitdagen antwoorden te vinden. Hoe veilig voel je je? Hoe vaak is het gebeurd? Wat kun je doen? Hoe kun je erop vertrouwen dat je bij ons veilig bent?
Wie zijn er allemaal ziek van jou leeftijd? Waarom zou het jou overkomen? etc…
Dit hoort echt bij haar leeftijd. Laat haar veel griezelverhalen voor haar leeftijd lezen.. :-) En daag haar uit en stel niet gerust en overtuig ook niet want dan gaat het erger worden. De normaliteit is wat ze nodig heeft om hier overheen
te groeien.
Kijk eventueel naar dit filmpje https://www.youtube.com/watch?v=rxg_3JCffZ4&list=PLBd8boZzZuazC8du3fHCHjYe5IrfdFv16&index=12 en deze :
https://www.youtube.com/watch?v=h88ZmQv7Jlo&list=PLBd8boZzZuazC8du3fHCHjYe5IrfdFv16&index=16
En deze: https://www.youtube.com/watch?v=fwwQvhoNe0k&list=PLBd8boZzZuazC8du3fHCHjYe5IrfdFv16&index=18
en deze: https://www.youtube.com/watch?v=dNx8jZnBsvI&list=PLBd8boZzZuazC8du3fHCHjYe5IrfdFv16&index=21
Daarnaast heb ik veel artikelen geschreven over angst: https://www.kindercoachingfriesland.nl/category/angst/
Ik hoop dat je zo informatie genoeg hebt.