Hij was hartstikke slim en toch kwamen zijn vele kwaliteiten niet tot zijn recht. En dat is best lastig als je zeventien bent, enigszins slungelig nog van de pubertijd en met nog vele jaren van presteren in het vooruitzicht.
Zijn moeder vond het daarom tijd voor actie en met het examen voor de boeg werd hij ook gemotiveerd om zijn faalangst eens nader te bekijken.
Logischerwijs had die stap de nodige tijd geduurd omdat je toch wel een beetje dapperheid moet hebben om je angsten onder ogen te zien.
De andere kant van faalangst
Ik kon hem dus direct complimenteren met zijn dappere besluit om in actie te komen en de faalangst te lijf te gaan. Enigszins verrast keek hij me aan bij dit compliment en er verscheen een klein glimlachje.
Ik vertelde hem dat enige faalangst heel mooi en gezond kan zijn en dat mensen met faalangst vaak tot grote prestaties in staat zijn, juist omdat ze zich aangeleerd hebben zich goed voor te bereiden op de taak die komen gaat. Dat maakt dat alles in potentie aanwezig is voor een geslaagd leven.
Ik zag hem denken en een beetje in verwarring raken bij mijn woorden en het duurde dan ook niet lang voor hij begon te “ja-maar-en”.
Ook dat noemde ik helemaal prima omdat hij daarmee aangaf hoe gemotiveerd hij was om zijn faalangst aan te pakken. Want dat is toch wel waar het om moet draaien.
Je wilt van je probleem af of niet. Als zeventienjarige kun je er heel goed voor kiezen of je faalangst wilt blijven houden en dit dus accepteert of dat je in actie komt en gaat kiezen voor dapperheid.
Dat was toch wel even slikken voor deze ingetogen, beetje slungelige jongen.
Hoe kom je er af
Hij vertelde me hoe hij al lang werd gehinderd door zijn gevoel van angst als hij moest presteren. Het werd me duidelijk dat hij het in ieder geval inmiddels genoeg als probleem ervoer. Over de oorzaak hadden hij en zijn moeder verschillende theorieën. Toen ik hen vroeg hoe belangrijk dit eigenlijk was op weg naar een oplossing, waren ze het wel met me eens dat de oorzaak in feite helemaal niet interessant en ter zake doende was.
Alweer een verrassing, zag ik aan zijn gezicht, De vraag was dus na een poosje alleen nog maar: ” Hoe kwam hij er vanaf”
Tijd voor actie
Ik liet hem opstaan en vroeg hem wat voor hem een eerste belangrijke stap zou zijn om van zijn faalangst af te komen. Hij noemde zijn toetsen en examens. Hij wilde ze graag halen om daarna door te kunnen studeren. Ik vroeg hem zich voor te stellen dat deze toetsen en examens zich voor hem bevonden en aan te geven hoe hoog zijn angst was. Hij wees een punt aan net onder zijn borststreek. Ik vroeg hem zich daar op te concentreren en dan met zijn hand de angst een beetje naar beneden te laten bewegen. We oefenden een poosje met het heen en weer bewegen van de angst met zijn hand tot de angst ongeveer op kniehoogte was.
Hij voelde zich al veel beter zei hij.
Als volgende stap vroeg ik hem letterlijk over zijn angst heen te stappen. Hij keek me met een snelle blik aan alsof ik niet helemaal spoorde en daarom deed ik het even voor. Hij deed me braaf na en met een duwtje tegen zijn arm zei ik hem dat dat nog een groot voordeel was van faalangstige pubers. ” Ze doen je braaf na” :-) Hij kon er gelukkig om glimlachen.
Toen ik hem vroeg hoe hoog de angst nu was, zei hij tot zijn eigen verbazing dat deze lager was. Ik moedigde hem aan tot nog een stap en steeds tot een volgende stap tot hij aangaf dat de angst weg was.
De helling van angst
Enigszins verbaasd keek hij me weer aan en zei dat hij zich veel ruimer voelde. Ik liet hem zich omdraaien en terugkijken naar de stappen die hij net had gezet. Nog steeds verbaasd zei hij dat het net een helling leek. We liepen toen als het ware de helling op en hij voelde de zwaarte van deze helling.
Om hem deze helling van angst nogmaals te laten voelen, liepen we nog een paar keer heen en weer. Toen we weer onderaan zijn helling van angst stonden, vroeg ik hem zich de komende toetsen en examens voor te stellen. Dat lukte en met een glimlach zei hij dat hij bijna geen angst voelde.
Ik vroeg hem aan zijn moeilijkste examen te denken en daar even goed zijn best voor te doen. Hij keek me aan en zei: ” Ik denk dat het wel gaat lukken” en daarmee waren we wat mij betreft klaar.
Ik heb hem niet weer gezien, maar vermoed dat hij zijn examen inmiddels wel heeft gehaald.
Lees ook: Verlegen? Kom op voor jezelf!
Lees ook: De smalle schouders van een sterke meid
Lees ook: Zelfbewustzijn tegen pesten
Lees ook: Anders zijn of moeite hebben met veranderen
Lees ook: Student op eigen benen
De praktijk voor kindercoaching werkt samen met kinderen en hun ouders om oplossingen te vinden die passen bij de eigen situatie. Tijdens de opleiding tot kindercoach leert de cursist welke methodieken behulpzaam zijn bij verschillende problemen.
Nieuwsbrief ontvangen? Vraag hem hier aan.
Ken je invulboekje over angst en dapperheid?
