Dit is een gastblog van Kitty Rumping en Ramona van Bakkum over hun nieuwe boek Mijn beschermende brein.
Als klein meisje ging ik iedere zondagmiddag met mijn ouders bij Oma op bezoek. Mijn Oom en Tante kwamen ook iedere week met mijn -niet zo leuke- neefje. De grote mensen gingen kaarten en mijn neefje wilde met mij spelen. Helaas was dat “spelen” van hem meer pesten. Hij was twee jaar ouder dan ik, ongeveer 10 jaar. Waarschijnlijk zag het er voor onze ouders uit als gezellig spelen, maar in werkelijkheid werd ik gecommandeerd wat te doen en te laten. Als verlegen introvert meisje was ik een gewillig slachtoffer dat er niets tegenin durfde te brengen.
Na verloop van tijd begon ik steeds meer tegen de zondag en ons bezoek aan Oma op te zien. Op zaterdag begon de buikpijn al te zeuren en kon ik niet in slaap komen. Als we bij Oma uit de auto stapten werd het erger en erger.
Mijn ouders vonden dat ik mij aanstelde. “Het is toch leuk om met Tim te spelen? En Oma is toch hartstikke lief?”. “Nu niet weer gaan zeuren over buikpijn hoor, kom op er is niks met jou aan de hand.” “Je hebt gewoon geen zin”. “Allemaal smoesjes, hou op!”.
Hoe vaak komt dit voor? Kinderen die buikpijn hebben door de strenge zwemmeester, door een spannende spreekbeurt, of een andere sociaal onveilige situatie. Misschien is het geen echt onveilige situatie, maar het wordt door het kind wel als onveilig ervaren.
Ouders denken vaak dat het kind zich aanstelt; want als het kind uit de situatie is houdt de buikpijn op. Zie je wel! Toch aanstellerij …. NEE DUS!
Pijn zit tussen de oren, maar is echt GEEN aanstellerij! De pijn is er echt.
Hoe werkt het dan? Iedere pijn -waar dan ook in je lijf- wordt gemaakt door je brein. Je brein beschermt je met pijn … Het beschermt je voor onveilige situaties. Bijvoorbeeld als de kraan te heet is, stuurt je brein pijn zodat je je hand snel terugtrekt uit de straal en niet verbrandt.
Ook bij sociaal onveilige situaties krijgt het brein signalen uit het lichaam en wil dan beschermen. Dus stuurt het buikpijn, of hoofdpijn, of vermoeidheid, enz. Dat verklaart ook hoe het kan dat de buikpijn vlot verdween als we weer veilig thuis waren. Niks aanstellerij, echte pijn. Gestuurd door het brein om mij uit die spannende situatie te redden.
Soms kan het brein je gaan “overbeschermen” en te snel of langer pijn sturen dan nodig is. Dat kan te maken hebben met boodschappen van buitenaf of met de eigen gedachten.
In een klas van 30 leerlingen zitten gemiddeld 7(!) kinderen die last hebben van aanhoudende- of terugkerende pijn. Kitty Rumping (Fysiotherapeut bij het Pijnteam van Revalidatiecentrum Heliomare) en ik; Ramona van Bakkum (Pedagogisch medewerker bij Partou en illustrator) hebben een boek over pijn gemaakt. Speciaal voor kinderen en voor ouders. Een boek waarin met veel plaatjes een ingewikkeld verhaal op een eenvoudige manier wordt uitgelegd. Pijneducatie zoals dat heet. Want als je begrijpt hoe het werkt is dat het begin van genezing.
Het boek heet “Mijn beschermende brein” en is voor 14,95 te koop via onze website: www.mijnbeschermendebrein.nl
Meer artikelen:
Lees ook: Boosheid aan, hersenen uit
Lees ook: Luikjes open of luikjes dicht bij leren
Lees ook: tweetalig opvoeden goed voor de hersenen
Lees ook: Stimulerende ouders zijn goed voor de hersenontwikkeling
Lees ook: De hersenen van lerende kinderen
Bekijk ook: Hoe kun je helpen bij grote angst of crisis?
Bekijk ook: Executieve functies: Emotieregulatie
Geef een reactie