Als er geen grootouders zijn en je je wortels mist

Je gunt het ieder kind.
Grootouders die de niets anders hoeven te doen dan er simpelweg zijn.

Ik kan mijn Beppe (oma) om de hoek nog voelen.

Als het thuis te heftig was, konden we daar gewoon naast haar zitten zonder dat we het ergens over moesten hebben.
Gewoon wat babbelen, bladeren in een tijdschrift en ontspannen.

Onze eigen kinderen verloren veel te jong één van de grootmoeders en juist degene die zoveel voor hen betekende en een echte oma was. De andere oma kon helaas niet geven wat kleinkinderen zo graag ontvangen.
Ook al voelde ze veel liefde voor de kleinkinderen.

Je hebt het ermee te doen

Wanneer grootouders wegvallen, door overlijden, afstand of een verbroken relatie, ontstaat er een lege plek die je voelt op meerdere gebieden.
Niet alleen bij de ouder die zijn of haar vader of moeder mist, maar ook in het gezin als geheel.

Het is alsof er een wortel van de familieboom wordt doorgesneden.
De boom blijft wel staan, maar hij zal zich opnieuw moet verankeren.

De impact op je gezin

Het gemis van grootouders raakt aan meer dan alleen herinneringen.

Het missen is een vorm van liefde.
Die neem je altijd mee in je hart ook al kan je er geen daden aan geven….

Soms waren ze een bron van praktische steun, vertelden ze verhalen over wat er vroeger was, gaven ze emotionele veiligheid of maakten ze herkenbare familietradities.

Hun afwezigheid kan voelen als een verlies van ankers.
Voor kinderen betekent dit soms dat ze geen levende link meer hebben met ‘waar ze vandaan komen’.

Ze missen de kleine momenten als de grapjes van oma opa, voorlezen van oma, of dat ene snoepje uit die trommel.

Voor ouders is het gemis op meerdere fronten.
Ze missen hun ouder(s) als kind én als ouder zelf: wie bel je als je het even niet meer weet?
Wie vangt je op als jij moe bent van het opvoeden?

En soms doet het extra pijn als je merkt dat je kinderen niet de kans krijgen om die bijzondere band met grootouders op te bouwen die je zelf misschien wel hebt gehad?

Wat kun je doen als ouder?

Je wilt natuurlijk het mooiste en het beste voor je kinderen wat betreft grootouders, maar wat kun je doen als de situatie nu eenmaal anders is?

Wees eerlijk over je verdriet
Je hoeft je verdriet niet te verbergen voor je kinderen.
Als jij laat zien dat gemis er mag zijn, leren zij dat rouwen bij het leven hoort.
Houd het wel afgestemd op hun leeftijd.
“Ik mis oma wel, want wat zou ze je tekening leuk gevonden hebben,” is een manier om je gevoel te benoemen en het missen in liefde te verzachten.
Maak kleine rituelen
Rituelen geven houvast en een plek aan herinneringen.
Op vakantie gingen wij altijd een kerk binnen om een kaarsje te branden en nu na ruim 20 jaar doen onze kinderen dat nog.
Maak herinneringen ook actief door eigenaardigheden te benoemen van opa en oma. Zo blijven ze erbij horen.
Vertel verhalen
Grootouders leven voort in verhalen.
Vertel over hoe opa vroeger kattenkwaad uithaalde of wat oma altijd zei als je verdrietig was.
Verhalen zorgen voor een onzichtbare draad tussen generaties en geven kinderen een gevoel van verbinding, zelfs met mensen die ze nooit (goed) hebben gekend.
Kinderen zijn bovendien altijd nieuwsgierig naar hoe het vroeger was.
Gebruik dat door te vertellen met een glimlach op je gezicht.
Laat ze vragen stellen
Kinderen kunnen plotseling vragen stellen als: “Waar is opa nu?” of “Waarom is oma dood?” Geef eerlijke, liefdevolle antwoorden.
Het geeft niet als je niet alles weet, je kwetsbaarheid maakt het gesprek juist waardevol.

Grootouders herinneren kan altijd en overal

Herinneren van wat er was zit in kleine dingen: een uitspraak die je blijft gebruiken, een gebruik dat je doorgeeft of een een liedje dat jullie samen zongen.

En neem van mij aan: wij broers en zussen, bijna allen zestigers hebben het nog vaak over onze Beppe.
En dat is altijd genieten van de ‘weet je nog….”

Zo blijf je bouwen aan de familieboom, met respect voor de wortels die er ooit waren en nog altijd voedend zijn, zelfs als je ze niet meer ziet.

De familieboom

Een gezin is als een boom.
De kinderen zijn de jonge takken, nieuwsgierig en groeiend.
De ouders zijn de stam: sterk, dragend.
En de grootouders? Die zijn de wortels. Soms zijn ze zichtbaar, vaak niet.

Maar altijd zijn ze er geweest.
Als een wortel wegvalt, moet de boom zich opnieuw verankeren.

Dat kost tijd en energie, maar het kan.
En in die nieuwe wortels leeft iets van de oude altijd voort.

Lees mijn tip die ik al jaren geleden deelde: Maak een familieboom

In de opvoedcursus 90 dagen opvoeden, besteed ik uiteraard ook aandacht aan de rol en positie van grootouders en ook aan rouw en verdriet als ze er op een dag niet meer zijn.

Ontdek 90 verschillende onderwerpen waarmee je als ouder te maken krijgt in deze bijzondere opvoedcursus die je 90 dagen lang inspiratie en nieuwe inzichten geeft.

Meedoen? Start vandaag nog met 90 dagen opvoeden en meld je hier aan.