Er zit zo’n jochie van een jaar of zeven tegenover mij en kijkt me met grote ogen aan.
Je ziet aan zijn ogen en zijn strakke schoudertjes dat hij het nog best spannend vindt.
En dan stel ik ook nog de stomste vraag ever: ‘wat heb je nodig zodat het beter gaat?’
Terwijl ik de vraag stel, merk ik hoe hij in de war raakt en zijn ogen schieten heen en weer. Bijna gelijktijdig met zijn moeder kan ik een veel betere vraag stellen over wat hem helpt om het beter te maken.
Het is volgens mij de laatste keer geweest dat ik de vraag ‘wat heb je nodig‘ heb gesteld.
Eén van de meest onzinnige vragen ooit wat mij betreft terwijl juist deze vraag er in verschillende opleidingen in geramd wordt.
Naast deze vraag zijn er trouwens nog veel meer onzinnige vragen die kinderen en volwassenen niet vooruit helpen.
Maar dat terzijde.
Hoezo wat heb je nodig?
Denk nu eens aan een vervelende situatie en stel jezelf de vraag wat je nodig hebt.
Ik garandeer je dat dit voor de meeste mensen een lastige is.
Bovendien ligt het antwoord meestal buiten jezelf en moet een ander ervoor opdraaien
Lekker dan…. de ander verwacht dan in de onderlaag dat jij het oplost door je empathische vraag
Voor het antwoord op deze vraag moet je allerlei gedachten sprongen maken en moet je je vooral erg bewust zijn van jezelf en je behoeften.
Je moet je ook nog kunnen voorstellen hoe de situatie anders kan zijn en wat je wilt voor de nabije toekomst. Je realiseert je waarschijnlijk tegelijkertijd dat dit niet haalbaar is waardoor er allerlei vervelende stemmetjes mee gaan doen.
Pfff…. wat een gedoe wordt er losgemaakt door deze ingewikkelde vraag.
Het lijkt een elegante vraag, maar ik vind hem afstandelijk.
Als vragensteller krijg ik bijna de neiging om achterover te leunen om de ander een beetje in zijn sop te laten gaarkoken.
Met deze vraag kan ik geen suggesties doen en is mijn betrokkenheid veel lager dan wanneer ik in simpele ‘buurvrouwentaal’ vraag wat helpt zodat het lekker concreet blijft en de ander niet in de krochten van zijn hersenen en ziel hoeft te zoeken naar een goed antwoord.
Als deze vraag al lastig is voor volwassenen, wat is dit voor een kind nog vele malen moeilijker!
Waarom doen we zo moeilijk?
Ik kom vele leraren en hulpverleners tegen die heel braaf doen wat ze geleerd hebben.
Tenslotte is het handig om protocollen, methodes en technieken te gebruiken die je geleerd hebt.
Helaas passen de meeste technieken, methodieken en protocollen niet bij degene voor je neus.
Bovendien is er weinig aandacht in opleidingen voor hoe je in het hier en nu verbinding leert maken met de ander
Want in de verbinding gebeuren er wonderen en dan mag je heel veel doen zoals:
- Nivea smeren: invullen voor de ander.
Als je de ander niet confronteert met wat je denkt dat hij denkt, blijft die in zijn eigen kringetje draaien.
Ik heb geleerd lekkere dikke lagen nivea te smeren en stem continu af of het zacht genoeg is. - Oma thuislaten: hoe moet je ooit de ander naar betere oorden helpen als je niet mag oordelen, je mening toetsen op wat er is en je aannames overleggen?
Als je respect hebt voor de ander en deze niet met je VOORoordelen belast, heb je aan OMA juist een goede hulp om te ontdekken wat er aan de hand is en wat werkt. - LSD onderbreken met je waarnemingen en je suggesties is heerlijk want alleen luisteren, samenvatten en doorvragen is verschrikkelijk vermoeiend en laat de ander blijvend navelstaren.
Je wilt toch de ander helpen met nieuwe perspectieven?
Dus ja die geleerde gesprekstechnieken zijn fantastisch, maar ook een keurslijf waarin je de mens voor je neus bijna zou vergeten.
Het kan nog erger…..
Zo zijn er nog veel meer zinnetjes en vragen die beslist niet helpend zijn zoals:
- Ik begrijp je. Deze heeft mij bijna het leven gekost toen ik bij bizarre uithuisplaatsing met politie, honden, ramen eruit en overal sporen van grof geweld tegen de moeder dit korte zinnetje uitsprak waarop ze me aanviel.
En gelijk had ze, wat respectloos van mij om dat te zeggen op zo’n moment en gelukkig kon ik het volgende moment er ECHT voor haar zijn. - Ik zie dat je boos bent. Als ik dit regelmatig tegen die van mij zeg, weet ik dat echtscheiding niet lang op zich laat wachten.
- Ik hoor wat je zegt. Als ik dit zeg merk ik dat ik vooral NIET wil luisteren en aan mijn eigen overtuiging wil vasthouden.
Overigens weet de ander dit veel beter dan ikzelf.
Door schade en schande heb ik dus geleerd om dit soort aangeleerde, buitenschot blijvende en afstand houdende zinnen niet meer te zeggen.
Wees liever aanwezig
Aanwezig zijn is het moeilijkste wat er is want dit betekent dat je jezelf ook vol laat raken en liefdevolle aanwezigheid laat zien in plaats van professionele afstand.
In liefdevolle aanwezigheid zeg je soms de foute dingen en doe je het net verkeerd.
Het mooiste is dan dat de ander jou gaat corrigeren en er onmiddellijk werkbare energie is.
Uiteraard is het wel de bedoeling dat je de waarheid van de ander aanneemt als jij domme dingen doet en zegt en de ander het niet eens is!
Zo kom je verder en mag de ander mij uitleggen wat ik fout zie en kan ik in verbinding en contact zeggen dat ik het kennelijk verkeerd had ingeschat.
In mijn coaching zijn de beste resultaten gekomen als ik mezelf toestond het zogenaamd fout te doen en in mijn lessen doe ik het als voorbeeld regelmatig bewust fout om de deelnemers te laten zien hoe mooi het is als je dingen zegt die je anders geleerd hebt
Nog steeds ben ik het ontdane jongetje en vele andere kinderen en hun ouders dankbaar dat ze me teruggaven dat ik met mijn professionele afstand en mijn geleerde technieken hen niet vooruit hielp, maar juist prachtige doorbraken kreeg met mijn domme uitspraken, conclusies en impertinente vragen.
En voordat je me afschiet…..
Ja de toon maakt de muziek en zelfs de voor mij beslist niet werkende opmerkingen van hierboven kunnen met veel liefde en verbinding worden gezegd en heel helpend zijn
Maar ik geloof er niet in en ik wil jou uitdagen om er gewoon eens mee te experimenteren.
Vraag je je af hoe het anders kan?
Weet dat in al mijn opleidingen en vooral in de online opleidingen ik je meeneem in helpende processen en vragen zonder dat het technieken worden.
In mijn online opleiding ‘Het oudergesprek en eerste intakegesprek’ ontdek je stap voor stap wat werkt en hoe je kunt toepassen wat ik in de afgelopen 40 jaar heb geleerd en vooral afgeleerd na tientallen opleidingen over het helpen van mensen.
Durf je ook buiten je kaders te kijken?
Iedere week ontvang ik prachtige casussen, enthousiaste reacties en zeer hoge waarderingscijfers terug van de opleiding. Schrijf je snel in en daag jezelf uit met de online opleiding ‘het oudergesprek en eerste intake gesprek.’
Geef een reactie