Wanneer houden we eens op met dat iets leuk moet zijn?

Zucht… knettergek zou je ervan worden.
Tegenwoordig moet alles maar leuk zijn.
Van de week las ik weer dat lezen leuk moet zijn omdat kinderen steeds minder lezen.
Dat je überhaupt eerst moet kúnnen lezen om het leuk te kunnen vinden, vergeten we dan voor het gemak even.

En saai is ook al zo iets.
Als het saai is, hoeven kinderen het plotseling niet meer te doen, want niet leuk.
En vervelende huishoudelijke karweitjes hoeven kinderen ook niet meer te doen want dat is niet leuk dus doet Mams het wel even en Paps zet je fiets wel binnen. Want het regent.

En om het leuk te maken thuis en in het onderwijs, wringen we ons in allerlei bochten om lesstof en taken aantrekkelijk te maken.
Lesstof moet op games lijken en we kopen onze kinderen om met geld en goed om zich gewoon fatsoenlijk en empathisch te leren gedragen.
Grrrrrr…

Zeg eens eerlijk…….

• Heb jij je kind wel eens omgekocht?
• Heb je het gedrag van je kind wel eens goed gepraat?
• Sta je ook bij de leerkracht als je vindt dat je kind onrecht is aangedaan of dat je vindt dat een onvoldoende een voldoende had moeten zijn?
• Vind je samen met je kind dat de leerkracht niet geschikt is?
• Word je boos op die andere ouder die zijn kind niet met die van jou wil laten spelen?
• Dramt het andere kind altijd door ten koste van jouw kind?
• Als de kinderen op school je kind plagen, vraag je dan ook steeds wat er is gebeurd en vind je dan dat juf het moet oplossen met een pestprotocol?
• Vind je het ook zo sneu dat je puber vroeg uit bed moet terwijl zijn puberhersenen hier niet aan toe zijn?

En zeg eens eerlijk…..

• Heeft je kind faalangst?
• Heeft je kind het concentratievermogen van dolle hond?
• Heeft je kind de motivatie van een luie kat?
• Heeft je kind weinig veerkracht?

Dan zou het wel eens door bovenstaande punten kunnen komen….. Helaas….

Au….. Oeff…..

Tsja, mooier kunnen we het niet maken.
Eerlijk gezegd durf ik het vaak niet eens meer te zeggen.
Dat van de toekomst.
Als kinderen later moeten gaan werken om hun boterham te verdienen.
En een liefdesrelatie aangaan.
En dat er dan kinderen komen die ouders nodig hebben die voor hen zorgen.
Maar dat die ouders gewend zijn dat dingen leuk moeten zijn.
En dat werken vaak saai en na een paar jaar niet altijd echt leuk meer is omdat de uitdaging eraf is.
En dat de wc schoonmaken ook niet echt fijn is.
En huilende kinderen in de nacht ook nogal vermoeiend zijn.
Dat durf ik dus eigenlijk vaak niet te zeggen tegen die kinderen en hun bezorgde ouders voor mijn neus.
Want die vinden dan dat ik hen niet serieus neem.

En toch….. en toch….

En toch, neem ik ze bloedserieus.
Want ik zie hoe het kind lijdt.
En ik zie hoe bezorgd de ouders zijn.
Dan weet ik dat het kind dat met faalangst, motivatieprobleem en een concentratieprobleem zit, heel vaak niet geleerd heeft om door te zetten.
Om zelf verantwoordelijk te zijn voor zijn acties.
Dat het niet geleerd heeft om te gaan met tegenslag.
Of moeilijk een Nee kan accepteren.
En niet heeft geleerd om schuld te nemen.

Jammerrrrrr……….

Dan zie ik hoe het kind er last van heeft.
En dan gaan we daarmee aan de slag.
We ontdekken wat er nodig is, we erkennen hoe vervelend en moeilijk dingen soms zijn.
We gaan oefenen met wat er te doen is.
En vooral leren we het woordje ‘Jammerrrrrr….’
Want door dat woordje jammer kunnen we voor ons zelf erkennen dat het even tegenzit.
En als we leren accepteren dat het soms doodgewoon even tegenzit en dat dingen soms doodgewoon moeten en soms doodgewoon niet leuk zijn, dan leer je daar best heel veel van.
Onder andere overwin je er dan je faalangst, je concentratieprobleem en je motivatieprobleem mee.
Want oefening baart nog steeds kunst.
En je merkt vooral dat je daardoor iets kunt.
En dan ben je best een beetje trots op je zelf waardoor je een beetje meer zelfwaardering en weerstand krijgt.

Enn.. weet je, terwijl deze blog in mijn hoofd sudderde, was ik aan het haken. Een hobby van veertig jaar geleden. Inmiddels ben ik een nieuw project begonnen na vier dekens.
En, weet je.. die draadjes afhechten. Ik háát het..
Maar ja, wil ik straks een leuk tafelkleed van het dunste garen ever, dan moet ik, ook al vind ik het niet leuk, iedere vijf centimeter twee draadjes afhechten.
Inderdaad.
Zucht…
Om knettergek van te worden.
Maar gelukkig heb ik leren doorzetten als iets niet leuk was.
En dat helpt me nu voor het mooiste project tot dusver.

Ik zou bijna ieder kind een hobby gunnen waarvoor je tot het gaatje moet gaan om resultaat te krijgen.
Gewoon om te leren dat je door oefening en doorzetten je faalangst, je concentratievermogen en je motivatie kunt trainen.
En dat je dan door al dat trainen en oefenen wat soms zo niet leuk was, plotseling merkt dat je ergens plezier in hebt.
En dat het dan plotseling gewoon leuk is om te doen en je de tijd verliest en zelfs op de koop toe neemt dat sommige dingen die erbij horen gewoon even niet leuk zijn.

Wanneer je deze tekst, of gedeeltes daarvan, wilt gebruiken vraag dan even toestemming.
De link mag gedeeld worden op social media.

Lees ook:  Waarom ruzie tussen kinderen heel nuttig is
Lees ook: Kunnen kinderen zich normaal gedragen?
Lees ook: We tobben wat af met onze kinderen
Lees ook: Kunnen  kinderen leven vanuit hun hart?
Lees ook:  Gun een kind zijn ellende
Bekijk het filmpje: Omgaan met vervelend gedrag
Bekijk het filmpje: Help kinderen zelfstandig te leren nadenken
Bekijk het filmpje: Zo help je kinderen weerbaar te worden
Bekijk het filmpje: Door problemen ontdek je wat je kunt!!