Ouders willen graag dat hun kind gelukkig wordt en dat is mooi. Vanuit die gedachte zullen ze dus veel doen om ervoor te zorgen dat hun kind de mogelijkheid heeft om gelukkig te worden. Zowel materieel als immaterieel zullen deze ouders goed voor hun kind zorgen zodat het ze aan iets zal ontbreken. Een zegen voor kinderen.
Toch?
Mag het ietsje minder zijn?
Wanneer kinderen van alle gemakken worden voorzien, hoeven ze zelf niets meer te leren. Je kunt je afvragen of dit wenselijk is voor kinderen. Kinderen worden sterk en weerbaar als ze tegenwicht kunnen bieden aan uitdagingen en moeilijkheden.
Ieder artikel wat ze zelf kunnen kopen met eigen ‘verdiend’ geld heeft een meerwaarde ten opzichte van spullen die bij wijze van spreken uit de hemel in je schoot vallen.
Iedere moeilijkheid die je overwint, geeft vertrouwen in eigen weten en kunnen. Door dingen zelf voor elkaar te krijgen groeit iedere keer een stukje eigenwaarde.
Een perfecte ouder die alles geeft aan zijn kind, ontneemt zijn kind daarmee ervaringen van zelfstandigheid.
De keerzijde van de perfecte ouder
De perfecte ouder wil zijn kind een perfecte wereld bieden. Deze ouder is uiterst kritisch naar zijn eigen handelen. Tekort schieten als ouder wordt ervaren als het tekort doen aan de kinderen.
Kinderen van deze ouders moeten deze ouders perfect maken. Dit betekent dat deze kinderen de beste resultaten op school moeten halen, niet verdrietig mogen zijn, geen teleurstelling mogen ervaren en vooral dankbaar zijn voor dat wat de ouder allemaal geeft.
De perfecte ouder die geen fouten durft te maken, eist van zijn kind perfectie omdat het anders geen perfecte ouder is.
Ouders zijn het voorbeeld
Kinderen luisteren naar hun ouders met hun hart en hun emoties. Als ouders tegenstrijdige boodschappen afgeven, gelooft het kind de emotionele boodschap. Ouders vragen van hun kind bijvoorbeeld eerlijkheid, maar vertellen over de spullen die ze meenamen van hun werk en hoe ze hun manager om de tuin hebben geleid.
De boodschap dat je perfect werk moet leveren en geen fouten mag maken hoort een kind met zijn oren. Het kind voelt en ‘hoort’ echter veel beter de stem van faalangst, oververmoeidheid en weggestopte boosheid over de eisen van perfectionisme die ouders ervaren in hun werk.
Kinderen raken door dit soort dubbele boodschappen in verwarring en leren al heel snel dat volwassenen in het algemeen en hun ouders in het bijzonder niet altijd betrouwbaar zijn in wat ze zeggen en wat ze doen. Hun gevoel leert hen iets anders dan hun verstand en de woorden die ze krijgen te horen.
De perfecte ouder die het kind belangrijke waarden wil leren, maar zelf het tegendeel in de praktijk brengt, brengt zijn kind in verwarring.
Wat dan wel?
Ouders zouden er goed aan doen te beseffen waarmee ze bezig zijn.
- Wat willen ze kunnen zeggen over hun kind als deze volwassen is?
- Waar zouden ze trots op zijn als hun kind volwassen is?
- Wat voor zou hun volwassene zou hun kind zijn?
- Wat willen ouders ten diepste mee geven?
Is dat dat hun kinderen zeggen dat ze het goed hebben gedaan of wil je als ouder kunnen zeggen dat je kind is uitgegroeid tot een waardevol mens waar je een steentje aan hebt mogen bijdragen?
Als je wilt dat je kind later gaat zeggen dat je het goed hebt gedaan, neem je niet de leiding om je kind op te voeden, maar maak je jezelf afhankelijk van een oordeel over 20 jaar.
Als je wilt dat je kind later een aangename volwassen wordt, neem je de opvoeding van je kind ter hand en leer je het iets over belangrijke waarden zoals respect, altruïsme, empathie, verantwoordelijkheid, autonomie, zelfstandigheid en wie weet wat nog meer.
Dat betekent dan vooral dat je je kind tot de orde roept, regels geeft en zorgt dat deze worden nageleefd, bescherming biedt net zoveel en zo weinig als nodig is op iedere leeftijd, uitdaging biedt om zaken zelf te ondernemen, plezier hebt en geeft in de dagelijkse sores en dat je ook vooral goed voor jezelf zorgt en het goede voorbeeld geeft.
Een perfecte ouder doet zijn kind een groot plezier door imperfect te zijn zodat er nog iets te leren en te beleven valt in de wereld van alledag.
Lees ook: Hoe wil je als ouder worden herinnerd?
Lees ook: Liefdewerk oud papier
Lees ook: Waarom is verliezen zo belangrijk?
Lees ook: Ouderschap is voor de toekomst
Lees ook: Leugentje om bestwil
Lees ook: Eruit halen wat erin zit
Lees ook: Een heilige voor de klas?
Lees ook: Ben jij een versterkende of een verzwakkende ouder?
Lees ook: Je hebt me teleurgesteld
Wat een goed geschreven stuk! Scherpe formulering in een glasheldere spiegel en niet onvriendelijk. Zelfs als je het eigenlijk allemaal wel weet is af en toe een concrete realiteit spiegeling een goede opsteker.Weer even met beide benen op de grond in de realiteit.