Wie doet de sporttas?

Men neme een puber, een sport en een tas. Grote kans dat deze combinatie na een paar dagen leidt tot een opgetrokken neus en een gil van afschuw.

Puber heeft na zijn sportavondje de tas in een hoek geslingerd en de natte handdoek, modderige schoenen, vieze sokken en het zweterige shirt zijn een chemische mix aangegaan die niemand wil ruiken. Helaas zijn het vaak de moeders die deze niet te harden ontdekking doen. Puberlief heeft meestal nog niet opnieuw de spullen nodig gehad en ze daarom niet gemist. Indien moederlief de ontdekking te laat doet, schreeuwt puber moord en brand en is moederlief alsnog de klos.
Of toch niet?

Alle spullen een eigen plek

Kinderen kunnen al heel jong leren verantwoordelijk te worden voor hun spullen. Peuters kunnen al samen met hun ouders speelgoed aan het eind van de dag spullen opruimen. De blokken in de blokkenton, auto’s in de garage, de pop in de poppenwagen en je kleren in de wasmand. Voor ouders kost het even wat tijd, geduld en begeleiding, maar de investering loont de moeite. Het kind kan spelenderwijs leren dat alles een eigen plek heeft.
Op de dag dat je kind naar school gaat, leer je hem dat hij het trommeltje met eten en drinken iedere ochtend zelf in zijn tas doet en ’s middags de spullen op het aanrecht legt zodat mama het kan afwassen.

Zodra je kind op muziekles gaat of gaat sporten, kan je kinderen ook hiervoor goede en gemakkelijke gewoonten leren. Een muziek instrument hoort na gebruik in de hoes of koffer en sportspullen horen na gebruik schoon opgeborgen te worden. Dit betekent dat modder van schoenen wordt geschraapt, handdoeken en stinkende shirts in de wasmand gaan en de tas wordt weggezet op een plek waar hij hoort.

Kwijtraken van spullen

Sommige kinderen zijn nogal verstrooid en vergeetachtig. Ze vinden het erg moeilijk om te bedenken wat ze nodig hebben. Deze kinderen zijn ook nogal eens iets kwijt. Zwembroekjes, schoenen, handdoeken, kniebeschermers, tandbeschermers, brillen en handschoenen lijken als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Gek genoeg komen ze ook zelden weer boven water. Het lijkt alsof ze door het universum worden opgeslokt, zelfs als het om speciaal aangemeten voorwerpen gaat.
Andere kinderen vergeten de juiste spullen mee te nemen en ook dat is behoorlijk lastig.

Verantwoordelijkheid voor de eigen spullen

Ouders staan er niet bij stil in de drukte van alledag, maar op meerdere fronten is het heel erg lonend om kinderen van jongs af aan te leren opruimen en hun eigen spulletjes te beheren. Niet alleen leren ze er plannen en organiseren van wat ook heel handig is voor huiswerk en het halen van goede cijfers. Het is vooral ook helpend als je al heel jong goede gewoonten hebt geleerd die je dag bijna automatisch goed doen verlopen.

En dat leren kan wel even lastig zijn, vooral als het kind zelf de ellende mag hebben van die keren dat het misgaat. Bijvoorbeeld op school staan zonder je schrift, je trommeltje vergeten, geen gym kleren, knikkers kwijtgeraakt.
Ouders, en dan vooral moeders, doen er goed aan in dit soort situaties heel snel in de ‘achter-uit-stand’  te gaan. Dat betekent dat ze niet toesnellen met de vergeten spullen en nieuwe materialen kopen. Ze laten het kind zelf met ideeën komen om het probleem op te lossen. Is het daarvoor nodig dat mamslief komt opdraven, dan mag dat netjes gevraagd worden en met een welgemeend ‘dank je wel’ worden geëerd.

Uit ervaring weet ik dat kinderen in deze omstandigheden over het algemeen uitermate snel leren. Juffen, meesters, trainers en vriendjes houden er over het algemeen niet zo van om te moeten wachten en steeds spullen uit te moeten lenen.

Voor ouders is de beloning groot want je hoeft na een paar jaar niets meer te onthouden als je kind op pad moet. Hoogstens hoef je bij hele belangrijke gelegenheden even wat zaken op te noemen die je zelfstandige kind hoogst geïrriteerd zal bevestigen. Bovendien zal het roepen dat heen geen kind meer is. Dan weet je dat je opvoeding in ieder geval op dit punt geslaagd is en dat ze zich wel redden. :-)

Dus moeders…. Als je nog in de kleine kinderen zit en je het soms sneu vindt om je kind achter de broek te zitten zodat het zijn spullen opruimt: Denk in dat geval aan een vreselijk stinkende sporttas in een hoek van een puberkamer. Reken maar dat je onmiddellijk gemotiveerd bent om je kind te leren opruimen en dat je ervoor zorgt dat je kind leert de juiste spullen mee te nemen naar school.

Lees ook: Opruimen is moeilijk voor peuters en pubers
Lees ook: Hoe fietsen en darten helpen om beter te leren leren
Lees ook: Ouders langs de lijn
Lees ook: Wie doet de afwas bij jou thuis?
Lees ook: Laat je kind meehelpen in huis
Lees ook: De zeurende moederclub
Lees ook: Waarom is verliezen zo belangrijk
Lees ook: Mama is moe, zooo moe