Tegoedbon voor ouders en kinderen

Als ik jou kwets dan zal je mij op enig moment terug kwetsen om ervoor te zorgen dat de balans weer in evenwicht is.
Op mijn beurt kwets ik jou weer iets meer, waarop jij je gedwongen zult voelen om mij opnieuw te kwetsen.

Zie hier, de oorlog is geboren tenzij één van beiden de beweging doorbreekt en iets aardigs doet, waarop de ander net iets meer aardigs terug kan doen.

Dat is het concept van vrede.

Maar pas op.

Alleen maar meer geven en dingen doen voor de ander zonder iets terug te ontvangen zet de relatie net zo veel onder druk als steeds meer kwetsen.

Voor een goede relatie is een evenwichtige balans in geven en nemen onontbeerlijk!

Overigens betekent dit niet dat je a la minute iets naars of aardigs moet doen om de balans te herstellen, maar gedurende de relatie moet de balans in evenwicht komen. Relaties waarin de één structureel meer geeft en de ander alleen neemt zijn gedoemd te mislukken.
Tenminste….. daar waar het gaat over horizontale relaties zoals vriendschap en partnerschap.

De relatie tussen ouders en kinderen

Van een heel andere orde is de relatie tussen ouders en kinderen, de zogenaamde verticale relatie.
Een kind kan per definitie nooit genoeg aan zijn ouders teruggeven, omdat ouders het kind het leven geven en dit onbetaalbaar is.

Ouders die hun kinderen tekort doen of uitbuiten laten het kind een tegoed op bouwen ten aanzien van de ouders.
Nagy, de grondlegger van de contextuele therapie maakte hiervoor de vergelijking met een tegoedbon.

Wanneer het kind ouder wordt kan het vaak zijn tegoedbon niet meer inwisselen bij zijn ouders: de omstandigheden zijn veranderd,  de ouders zijn oud, misschien dementerend of inmiddels overleden.
Los van het feit of het leed door de ouders is aangebracht door omstandigheden, onwetendheid of onachtzaamheid, is het kwaad geschied en kan niet meer goedgemaakt.

De tegoedbon is over datum en niet meer inwisselbaar bij de oorspronkelijke uitgever.

Wat te doen met een gemis

Wat er meestal gebeurt is dat het tegoed  (of het gemis waar het eigenlijk om draait)  wordt ingewisseld bij een horizontale relatie of, zoals in verreweg de meeste gevallen: de eigen  kinderen!

In horizontale relaties zie je bijvoorbeeld het fenomeen dat een partner in de relatie ongewild de vaderrol krijgt toebedeeld, dat iemand altijd ruzie krijgt met zijn leidinggevenden of dat iemand altijd zorgt voor de hele vriendenkring met de (ijdele) hoop op erkenning en waardering.

Als de tegoedbon wordt ingewisseld bij de eigen kinderen zie je in negatieve zin bijvoorbeeld kindermishandeling, armoede, incest, gehoorzaamheid eisen of juist grenzeloosheid van generatie op generatie.

Deze tegoedbon is vaak herkenbaar aan de gedachte: “Ik zal mijn kinderen nooit aandoen waar ik zelf zo veel last van heb gehad”.

Doorbreek de negatieve cirkel

De kunst bij zogenaamde verlopen tegoedbonnen is (ondanks de soms diepe pijn van het gemis) toch te beginnen met iets positiefs te geven aan je partner of kind.
Doorbreek de cirkel van oorlog en start de cirkel van vrede is dan de opdracht…….
Je daagt daarmee de ander, en vooral je kind uit om iets meer van het goede te geven.

Gelukkig zijn er ook veel tegoedbonnen die we bij elkaar en onze kinderen inleveren waar we blij en gelukkig van worden.
Dit zijn de goede dingen des levens die van generatie op generatie worden doorgegeven. En dat is ook goed om eens even bij stil te staan…..

Lees ook: Je ouders missen na echtscheiding
Lees ook: De wensen en verlangens van kinderen na echtscheiding
Lees ook: Hoe is jouw kind loyaal
Lees ook: Halve kinderen na echtscheiding
Lees ook: Gedeelde vakantie
Lees ook: Kinderarbeid?
Lees ook: twee jaar na dato
Lees ook: Opvoedingscontract
Lees ook: Ouders denk aan je kinderen als je gaat scheiden
Lees ook: Ontspoorde puber na echtscheiding
Lees ook: Over tegoedbonnen
Lees ook: Kinderen voelen zich schuldig na echtscheiding