Fietsbanden plakken, stofzuigen, kamer opruimen, was in de wasmand, grasmaaien. Allemaal voorbeelden van klusjes in huis waar kinderen verantwoordelijk voor kunnen zijn.
Waarschijnlijk doordat de gezinnen in de loop der jaren steeds kleiner werden en de huizen overzichtelijker is het steeds minder noodzaak en vanzelfsprekend geworden dat kinderen in het huishouden mee helpen.
De afwasmachine heeft het ergste dagelijkse klusje al op zich genomen en in gezinnen waar de ouders beide werken is er geregeld een ” poetshulp” aanwezig.
Wat valt er dan nog te doen voor kinderen?
Hyperparenting
Voor ouders is er inmiddels al weer een nieuw woord in omloop: ” Hyperparenting” .
Dit betekent dat ouders zich tot bijna in het extreme met hun kind bemoeien en hun kind tot in detail voorzien van alle gemakken. Bovendien zorgen ze voor optimale voorwaarden voor ontwikkeling.
Je kunt je afvragen of een kind hierbij gebaat is, want als ouders overal voor zorgen is er weinig uitdaging voor het kind.
Misschien echter nog wel belangrijker is dat teveel aandacht voor de ontwikkeling een kind ook kan verstikken. Want welke druk wordt er onbewust op het kind gelegd om te moeten presteren en slagen als pappa en mamma zo veel moeite doen?
En ook: hoe weerbaar wordt een kind wat met alle voorzichtigheid wordt benaderd? Hoe angstig en overgevoelig wordt een kind als ouders iedere tegenslag willen voorkomen?
Waarom kinderen best de handen uit de mouwen mogen steken
Onlangs hadden we een meisje uit Slowakije van 17 in huis wegens een uitwisselingsprogramma. Het leek er verdacht veel op dat dit meisje nog nooit haar eigen brood had gesmeerd. Iets wat bij ons vanaf de middelbare school een normale gang van zaken is.
Uiteindelijk is het de bedoeling dat je kinderen ooit uitvliegen.
” Hotel Mamma ” zie ik echter om mij heen steeds meer nevenvestigingen openen. Ik zie veel 18-plussers die in de dagelijkse routine vrij hulpeloos zijn.
Soms komt het me voor dat we enerzijds in de maatschappij kinderen hebben die vanaf groep 1 zichzelf moeten redden en anderzijds kinderen die nog niet weten wat een eitje koken is.
Opvoeden is ook een visie op de toekomst hebben
Ook al is je huishouden een prachtig werkende geoliede machine, je wilt toch graag dat je kind steeds weerbaarder en zelfstandiger wordt en op een bepaald moment zijn eigen beslissingen en verantwoordelijkheid neemt.
Als je dat wilt voor je kind over pakweg 15 jaar, dan is het al heel snel tijd om daarmee te beginnen.
Je kunt al beginnen zodra een kind zichzelf kan aan en uitkleden. De wasmand kan even makkelijk en snel gevuld worden als sokken op de vloer laten liggen.
Onze kinderen hebben van jongs af aan hun kleren in de goede wasmand leren doen. Hoe groot het voordeel daarvan was, bleek in de pubertijd. Evenals de regel van het twee keer in de week de eigen kamer opruimen. Tafel afruimen? Al jaren doet ieder zijn eigen taak en we hebben (bijna) nooit gelazer.
Stofzuigen, het opruimen van oud papier en glaswerk, grasmaaien, container wegbrengen, bed verschonen, strijken, etc. Op het moment dat je kind mentaal en motorisch in staat is een klus uit te voeren is er niets mis mee om het je kind te leren en te verwachten dat ze vaste taken uitvoeren.
Natuurlijk is er regelmatig protest, geen tijd en nog honderd duizend andere smoezen.
Maar geloof me, als ieder gewoon zijn eigen bijdrage levert aan de ” firma gezin” , dan draait alles gewoon door in het geval van een storing. En is dat niet heerlijk?
Bijkomend voordeel is dat je kind lekker zelfstandig is en zich in veel situatie weet te redden.
De ultieme test komt straks weer in de vakantie tijd.
Nadeel voor de kinderen die van huis uit gewend zijn de handen uit de mouwen te steken, is dat ze hun vrienden ook nog moeten begeleiden op de camping.
De kinderen die echter mede verantwoordelijk zijn voor het draaiende houden van de “firma gezin”, zijn over het algemeen ook minder geneigd zich op te stellen als de fuifnummers als de kat van huis is.
Dus al met al zijn er vele redenen te bedenken om je kind eens lekker dwars te zitten ( :-)) en het van jongs af aan in te schakelen bij de verschillende klussen in huis.
Want het is nog altijd waar: Jong geleerd is oud gedaan…..
Lees ook: 7 manieren voor het vergroten van vertrouwen
Lees ook: Bezorgde ouders maken kind ongelukkig
Lees ook: Ruzie in de tent
Lees ook: Laat kinderen lekker klooien
Heb je het het gratis eboek al ?
Wil je informatie over de opleiding tot kindercoach? Lees dan hier verder….
Ben je ouder en wil je een afspraak maken met je kind, lees dan hier verder…
Ken je Ik leer leren al? Bekijk het hier….
De webwinkel van Ninico vind je hier…….
Weet je hoe trots je kinderen zijn als ze zelf hebben gekookt? En dan met verse groenten uit ‘eigen’ schooltuin? Of lekker hun eigen kamer opruimen voor ze naar de middelbare school gaan en de eigen indeling van de boekenkast en bureau mogen bepalen?
Ik ben er helemaal voor om ze zo zelfstandig mogelijk op te laten groeien. Als ze straks hun eerste vriendinnetje versieren met ‘kom je bij mij eten, ik kook wel’ hang ik de vlag uit!
Klusjes in huis pak ik altijd samen met mijn zoon op
Mijn jongste dochter is inmiddels 22, maar was al jong zelfstandig. Nu trekt ze een jaar door Australië. Campertje gekocht in Sydney. Om de kosten te beperken heeft ze daar twee reisgenoten opgetrommeld. Krijg van de week een appje: mam, ze kunnen niet auto rijden, niet koken, geen beslissingen nemen … ik moet alles voor ze voorkauwen!
Ik zeg mèt Tea: laat je kinderen aanpakken. Ze zullen je er dankbaar voor zijn.
Wij laten onze kinderen ook klusjes doen. Alleen de jongste, inmiddels 12 jaar, ziet niet het nut van kamer opruimen en doet het dus ook niet. Hoe kunnen we hier het beste mee omgaan?
Wie heeft de ultieme tip om haar in beweging te krijgen? Straffen en belonen al geprobeerd.
Heerlijk zo’n standvastig kind… :-)
Heeft ze de kans om zelf last te hebben van haar rotzooi of gaat mama of papa toch stiekem opruimen?
Soms is het even uithouden en mogelijk ook onderzoeken wanneer ze het wel wil doen. Waarin verschillen de behoeften? Wat zijn de regels? Hoe kun je tot overeenstemming komen? Allemaal vragen die je kunt bespreken. Voor straffen en belonen wordt een kind op een gegeven moment te oud en straffen leidt meestal eerder tot wraakgedachten dan tot meewerken…
Beetje uithouden en ontdekken waardoor ze wel gemotiveerd wordt binnen de kaders…
Nee, wij ruimen niet voor haar op en dank je wel voor het antwoord.
Hoewel we van de week met haar tegenzin wel alle afval hebben weggegooid en daar werden wij niet vrolijk van. Veel bakjes uit de keuken op haar kamer met schimmel erin. Rottende klokhuizen, lege verpakkingen enz. Ze laat al het afval gewoon op de grond liggen tussen haar schone en vuile kleding en overige spullen.
De overige spullen heeft ze zelf uiteindelijk opgeruimd onder de dwang dat als ze het niet deed ze haar mobieltje kwijt was tot ze had opgeruimd.
Ik wil alleen niet zo met haar moeten omgaan. En ik zit behoorlijk met mijn handen in het haar.
Mogelijk is het dan toch het meest handig om samen regels op te stellen. Als je dit soort rotzooi laat liggen dan is dat gewoon ongezond en onveilig. En de hoofdregels gaan over veiligheid en geen last hebben van elkaar. Dat betekent wellicht toch met elkaar om tafel gaan en opnieuw regels vaststellen over eten op je kamer, opruimen en andere basale omgangsvormen. Want in feite gaat het daar ook over.
En daarin kun je gewoon afspraken maken over etenswaren die iedere dag verwijderd worden en was die in de wasmand thuishoort.
Die afspraken hebben we, alleen houdt ze zich er niet aan. Ze kwam zelfs zelf met het idee van een eigen wasmand, want dat zou ze wel haar vuile goed erin stoppen. Dit is een week goed gegaan, toen was het nieuwtje eraf.
Mogelijk is het voor jullie als ouders een optie om jullie leiderschap als ouders te onderzoeken en te ontdekken hoe je de regie weer terug kan krijgen over de regels in huis en de utivoering hiervan… :-)
Dank je wel voor alle antwoorden en we gaan er naar kijken en er aan werken.