Tot mijn schrik lees ik in de Telegraaf het bericht (november 2010) dat kinderen tegenwoordig slecht voorbereid zijn op een ziekenhuis bezoek. Er is onderzoek gedaan door Marketresponse in opdracht van Kiemer, zorgverzekeraar voor gezinnen. Dit is een nieuwe zorgverzekering van zorgverzekering “De Friesland”.
Verbazing
Dit bericht doet me op twee fronten verbaasd staan. Ten eerst schrik ik van het bericht op zichzelf en daarnaast ben ik verbaasd over de uitspraken van mevrouw Monissen van “De Friesland”.
Zij stelt dat ouders een doorslaggevende rol spelen in de beste zorg voor hun kinderen. Ouders zijn onvoldoende zelfredzaam, vertrouwen teveel op een goede afloop en zien onvoldoende in welke belangrijke rol zij zelf spelen.
??
Het bijzondere vind ik dat veel zorgverzekeraars in Nederland geen vergoedingen toekennen aan alles wat ook maar een beetje buiten het officiële BIG-geregistreerde circuit valt. Daarmee dwingen zij ouders in het keurslijf van de reguliere gezondheidszorg die er nu eenmaal niet altijd om bekend staan dat ze inbreng van patiënten op waarde schatten.
Daar waar bijvoorbeeld kindercoaching juist uitgaat van de expertise van ouders en kinderen betreffende hun eigen klachten en leven, wordt het weggezet als alternatief. En dus onvoldoende.
Terwijl juist deze ouders te kennen geven hun eigen verantwoordelijkheid te nemen en zich actief en kwetsbaar opstellen om genezende krachten te activeren.
Kortdurende en activerende coaching wordt daarmee heel vaak niet serieus genomen. Zeer langdurige, afhankelijk makende dyslexie behandelingen daarentegen worden wel vergoed. Omdat er voor veel geld onderzoek is gedaan en het zou helpen. Wat het kind echter ervaart is dat het minimaal een jaar lang iedere week moet ervaren en oefenen en iedere week falen ervaart, terwijl er vele andere alternatieven zijn op dit gebied die met minder tijd ook goede resultaten boeken.
Waardoor ik wekelijks wel een ouder aan de telefoon heb die helaas moet bekennen dat ze mijn toch uiterst voordelig tarief van 50 euro niet kan betalen en dus moet afzien van hulp die ze graag wil.
Hoezo zelfredzaamheid en verantwoordelijkheid, mevrouw Monissen ???
Kinderen en ziekenhuis bezoek
Waar ik echter nog meer van schrik is de kop van het betreffende bericht. Als kind verkeerde ik meer in het ziekenhuis dan me lief was en ik kan je verzekeren dat het woord kindvriendelijkheid toen nog niet bestond. Sterker, de vader of moeder die het lef had het kind te knuffelen en dicht bij het kind te zijn, werd door de nonnen streng tot de orde geroepen. Behandelingen hadden het karakter van niet zeuren en je merkt het wel. Voorliegen was aan de orde van de dag.
Later ben ik afgestudeerd op het thema kind en ziekenhuis. Gelukkig kwam men toen tot het inzicht dat juist kinderen in het ziekenhuis de steun van ouders hard nodig hebben. Er werden maatregelen genomen om dit beleid ten uitvoer te brengen. Ook het kind voorbereiden op ziekenhuis bezoeken en ingrepen was een belangrijk item.
Nijntje in het ziekenhuis was één van de eerste boekjes op dit gebied en ieder ziekenhuis ontwikkelde een protocol en fotoboek voor kinderen. Spelleidsters werden opgeleid om het kind zo veel mogelijk tot steun te zijn.
Mijn afstudeerscriptie heb ik een aantal keer opnieuw moeten aanleveren omdat het was gestolen uit de schoolbibliotheek. Zo nieuw was het onderwerp.
Wat is er aan de hand?
Zijn we dertig/veertig jaar terug in de tijd gegaan met het thema kind en ziekenhuis? Dat kan toch niet waar zijn? Ouders weten toch genoegzaam dat een ziekenhuis voor een kind een grote bedreiging kan zijn? Wie neemt het op voor het kind? Ouders, waarom denkt een kwart van jullie dat de arts een expert is? Is hij dit dan automatisch ook in de communicatie naar je kind?
Spelleidsters, waar zijn jullie, waar is je preventieve taak gebleven?
Wie het weet mag het mij komen vertellen, want het kan toch niet zo zijn dat we teruggaan naar het kille zakelijke en alleen medische verhaal van de nonnen en de arts als expert op zijn gebied.
En ouders, kom op voor je kind en steun het zodat er geen trauma hoeft over te blijven.
Lees ook: Hoe bereid je je kind voor op ziekenhuis bezoek
Lees ook: Gun en kind zijn ellende
Lees ook: Hoezo zonder rugzak
Lees ook: Moed moet
Lees ook: Hoe is jouw kind loyaal?
Lees ook: de snelweg naar een burnout
Lees ook: Het onzichtbare voordeel van het probleem
Wil je ook leren kinderen te begeleiden en de basisopleiding tot kindercoach of een bij of nascholing volgen, lees dan verder op de site voor de opleiding tot kindercoach.
Heb jij of je kind behoefte aan ondersteuning om de gevoelens van je kind te onderzoeken, kijk dan of de praktijk voor kindercoaching iets voor je kan betekenen.
Wil je op de hoogte blijven, vraag dan de nieuwsbrief aan.
De illustratie is van Kitty Bakker
Geef een reactie