Hoe verzinnen ze het, vraag je je af.
Nu moeten de peuters ook al naar school.
Los van alle voorschoolse testen, leerlingvolgsystemen en allerlei andere afstreeplijstjes gaan we de peuter ook al in een keurslijf proppen.
Wat is een peuter
Een peuter is in de leeftijd van ongeveer 2 tot 4 jaar. De peuter verkeert in één van de belangrijkste ontwikkelingsfasen in het leven. De taalontwikkeling komt op gang, de motoriek en de sociaal-emotionele ontwikkeling. De peuter wordt langzamerhand een persoontje. Daarom is het woordje IK ook zo belangrijk. Daarmee weet je dat het kind een begin maakt met zijn individualiteit en zich gaat losmaken van de ouder. De fase van het ontdekken is daarmee aangebroken.
Want dat is wat de peuter voor het grootste deel van zijn dag doet: ontdekken, ontdekken, ontdekken:
Hoe zit de wereld in elkaar, wat is blauw, en groen, en waar komt dat enge geluid vandaan, wat kun je met die pollepel en met die doos allemaal doen, wat is warm, zacht, op, onder, achter, boven en ppfffffft………..
Alles, maar werkelijk alles wat wij als grote mensen zo normaal vinden, ontdekt een peuter.
En dat moet naar school??
- In een keurslijf?
- 5 dagen in de week?
- Zonder zijn moeder die hem uitlegt dat de keukenkastjes echt van haar zijn?
- Dat je modder en planten niet kunt eten??
- Iedere dag in dezelfde ruimte met dezelfde kinderen??
- Met juffen die ijverig alle scores bijhouden
- Met een regering die vast stelt dat met 3 jaar minstens 10 woorden foutloos worden geschreven??
Laten we toch alsjeblieft de peuters nog hun eigen ontdekkingstocht gunnen. Zich ontwikkelend volgens het eigen tempo en gewoon gestimuleerd door ouders, de peuterspeelzaal of de kinderopvang.
Iedere peuterleidster weet dat het goed is voor een peuter om veel verschillende activiteiten te doen, dat je kleuters niet moet blootstellen aan echte juffen omdat deze vanuit hun vakgebied van juf gewend zijn om andere eisen aan “hun” kinderen te stellen. Zij zijn gewend dat kinderen al een poosje zich kunnen concentreren op een werkje, en stilzitten, en even luisteren en nog zo veel meer wat de peuter nog moet ontdekken.
Daar moet je niet teveel “juf” opzetten. Dat moet je volgen, stimuleren en sturen vanaf de zijlijn en niet in kadertjes proppen.
Kom op pedagogen…
Dus… ik hoop werkelijk dat er een aantal belangrijke pedagogen opstaan die flink gaan toeteren dat we in onze samenleving de peuters nog moeten vrijwaren van de algehele prestatiegerichtheid.
Los van zorg voor ontwikkeling achterstanden door bijzondere omstandigheden, zou het fijn zijn om de peuters hun eigen levenstempo te gunnen. Ze moeten tenslotte de rest van hun leven al scoren en zorgen dat ze aan de normen voldoen.
Laat ze lekker spelen en ontdekken……
Toch??
Lees ook: Een beetje tijd voor kinderen alsjeblieft
Lees ook: Buitenspelen voorkomt psychologische problemen
Lees ook: Buitenspelen is de wereld ontdekken
Lees ook: Ruimte voor spelende kinderen
Lees ook: Ouders en kinderen langs de lijn
Lees ook: Graffiti onder de tafel
Lees ook: Opvoedingskramp: ouders in paniek
Ken je Ik leer leren al?
Het stoplicht en de poster met het werkmodel van de kindercoach koop je bij Ninico
Wil je leren hoe je ouders en kinderen kunt helpen? Kijk dan op de website van de opleiding tot kindercoach
Mocht je hulp nodig hebben voor je kinderen, neem dan gerust contact op met de praktijk voor kindercoaching.
Wil je op de hoogte blijven, download dan het gratis eboek
De illustratie is van Bianca Snip
IK ben het helemaal eens met het bovenstaande. We kunnen kinderen die nog in de fase zitten waar alle beelden dwarrelen. Kijk naar een tekening van een jong kind. Zolang het papier gedraaid wordt en alles door de ruimte zweeft ( dwarrelt) kunnen wij hun geen letters leren want de P of D wisselen steeds van positie. Sluit aan bij de ontwikkelingsfase van het kind en laat vandaaruit de groei plaats vinden. Stappen overslaan geeft frustratie, faalangst enz. Gebruik ook de tekening om dit te leren herkennen. Het kind maakt daarin o.a zichtbaar hoe het is met zijn/haar sociaal /emotionele ontwikkeling en met zijn motoriek.
Bauk Zwaan
http://www.tekenenismeer.nl
Vorige week gingen mijn haren omhoog toen ik een advertentie zag van de peuterplusklas. Laat peuters en kleuters spelen . In groep 3 komt genoeg op ze af !
Helemaal mee eens!
Eerder was ik er ook altojd op tegen. Maar gezien de gebrekkige taalontwikkeling van een groot aantal mensen van de bevolking hier on het Noorden (13% laaggeletterden! ) ben ik inmiddels wel voor aansluiting bij de scholen door de peuterspeelzalen. Een voorschool. Dat voorkomt gesleep van de peuters naar andere dorpen voo extra taalstimulering. Je moet er alleen voor zorgen dat het spelend leren blijft. Erkenning van de specifieke kennis van hett jonge kind. Aparte aandacht daarvoor in de opleiding van leidsters, meer HBOers op deze voorschool met specifieke kennis en ervaring in vroegsignalering van stagnering in de ontwikkeling bij peuters. Ook middels spelenderwijs toetsen. Veel aandacht voor interactie en taal. Dat geeft de peuters een betere start in het basisonderwijs en uiteindelijk minder werkeloosheid. Groeten Eliza, orthopdagoog
Jaaa, jaaaa, jaaa.. We zijn het helemaal eens. :-) Dank voor de toevoeging
Juist in deze tijd met vooral zittend en liggend met ipads onder handbereik wordt het steeds belangrijker dat peuters en kleuters zich evenwichtig ontwikkelen.
Ooit heb ik zelf op een peuterspeelzaal in een achterstandsgebied gewerkt onder auspiciën van de universiteit.
Het uitgangspunt was een gezonde ontwikkeling volgens de ontwikkelingspsychologie en niet het aanleren van allerlei vaardigheden waar een peuter en kleuter nog niet rijp voor zijn.
Taalontwikkeling op jonge leeftijd gaat voer praten, zingen en eindeloos benoemen van de dagelijkse dingen en voorlezen en bewust omgaan met taal en niet over het stil op een stoeltje zitten en met letters bezig zijn.
En we komen er steeds meer achter dat voor een uitgebalanceerde ontwikkeling heel erg veel gerichte beweging nodig is. Je ziet veel kinderen buiten spelen, maar vooral ongericht. En daar kan het voorschoolse programma heel veel brengen. Het gaat om SPELEND leren in plaats van lerend spelen.
En ja dan kun je ongelooflijk veel doen in de voorschoolse ontwikkeling wat echt hout snijdt.
We zijn alleen weggeraakt van de ontwikkelingspsychologie in onze ijver voor een hoge cognitieve ontwikkeling.
De voorste hersenen ontwikkelen zich pas goed als de basis in het lijf aanwezig is! Dus ja we hebben in de opleidingen die kennis weer nodig die vroeger vooral bij kleuter en peuterleidsters aanwezig was als specialisatie.
Het gaat erom hoe dat spelen in die peuterspeelzalen vorm wordt gegeven. Als kinderen daar mogen ontdekken zoals thuis dan is een groot deel van het probleem al opgelost. Laat ze genieten van zand, modder en water. En geef ze de ruimte in hun ontdekkingstocht. Laat ze lekker knoeien met die banaan en genieten van het buiten spelen en in de plassen stampen.Lees voor, speel met ze samen en herhaal. Wat kan daar nu op tegen zijn?