Zo nu en dan heb ik medelijden met kinderen en leerkrachten.
Van ouders en kinderen hoor ik over hen tijdens het coachen van kinderen in de praktijk. En vele juffen en meesters spreek ik tijdens de opleiding tot kindercoach.
Vrijwel altijd gaat het goed en staan juffen, meesters en ouders open voor elkaars oplossingen voor de problemen van kinderen. Soms is de relatie gespannen en is er over en weer onbegrip.
Meestal zuchten leerkrachten, ouders en kinderen gezamenlijk over strikte regelgeving en alle gedoe van het ministerie van onderwijs.
Meten is weten
Voor kinderen is er geen ontsnappen meer aan:
In de auto naar school, het leerlingvolgsysteem houdt nauwlettend de scores bij, de kinderopvang het rapporteert over het gedrag en pa en ma proberen het de resterende uren van de dag leuk en gezellig te houden.
Ieder kind is 24 uur per dag onder toezicht en tig keer per jaar is er een scan of alles nog volgens het groei- en bloei plan verloopt.
Door de verregaande toetscultuur is het onmogelijk voor een kind geworden om zich even een poosje rustig te ontwikkelen. De vergrootglazen van vooruitgang zijn continu op het kind gericht. Meten is weten en zo is ieder moment van letterlijke en figuurlijke groei van het kind vastgelegd.
Van groen boekje tot leerlingvolgsysteem.
De kinderen
Voor een kind is er geen ontsnappen meer aan.
Spelen is gereguleerd door tot in de puntjes doorontwikkeld speelgoed met of zonder batterijen. Ieder mogelijk letsel is uitgesloten door sloten en hekwerken om speelplaatsen aan te leggen waarbij vallen, struikelen of zich op de ene of andere wijze bezeren onmogelijk is geworden.
Bewegen is verboden gebied, zowel in de klas als op het plein.
Onlangs zag ik op een filmpje uit de jaren zestig een grote krioelende, duwende en trekkende bende kinderen op een schoolplein.
Dat komt tegenwoordig niet meer voor. Een kind wat geduwd wordt, moet zich melden bij de pleinwacht. Natuurlijke weerbaarheid, het uitvechten en rollebollen van kinderleed kunnen kinderen veelal niet meer aan. Competitie is uit en ieder moet lief zijn voor elkaar. Drukke kinderen in de klas krijgen het stempel adhd en steeds meer kinderen hebben last van concentratieproblemen.
De ouders
Voor ouders is er geen ontsnappen meer aan.
In onze huidige tijd met als belangrijk opvoeddoel dat kinderen gelukkig moeten zijn, is ieder kind een individu. Dit individu heeft recht op het beste onderwijs zo vinden we. Ouders zijn meer dan ooit betrokken bij het leerproces van hun kinderen en iedere stap vooruit, stagnatie of moeilijkheid wordt nauwlettend in de gaten gehouden.
Van ouders wordt eveneens verwacht dat ze actief zijn bij het leerproces en dat betekent dat ouders na hun dagelijkse werkzaamheden soms nog uren in de weer zijn om hun kind bij de les te houden. Huiswerk, oefeningen en extra lesjes om het kind maar op niveau te houden. Vaders en moeders die in hun schamele vrije uurtjes de spreekbeurt van kindlief in Prezi of powerpoint maken zodat hun kind de mooiste presentatie heeft.
Wanneer het kind naar het voortgezet onderwijs gaat, zitten vele ouders uren huiswerk te maken, met of zelfs zonder hun kind.
De leerkracht
Voor een leerkracht is er geen ontsnappen meer aan.
Ook de leerkracht moet iedere dag een topprestatie leveren. Ieder kind verdient immers passend onderwijs?
Gepast onderwijs aan dertig kinderen in een klas met de inspectie in je nek en de ranglijst in de krant…. Het is me nogal wat…..
Klassikaal lesgeven is er bijna niet meer bij omdat ieder kind zijn eigen leerlijn volgt. Dat kan betekenen dat juffen en meesters ettelijke keren per dag moeten schakelen van het laagbegaafde kind naar het hoogbegaafde kind, naar het kind met ad(h)d, naar het kind met dyslexie, naar het kind met dyscalculie, naar het kind met concentratieproblemen, naar het kind met pdd-nos en ergens er tussen het ‘normale’ kind.
Zucht……
De kindercoach
Voor een kindercoach is er een ontsnapping :-)
De kindercoach staat los van alle partijen, heeft kennis over de ontwikkeling van het kind, van leerprocessen en heeft de tijd.
Waarschijnlijk is het geen toeval dat er steeds meer hulp wordt ingeroepen van een kindercoach. Waar het schoolsysteem iedereen vastzet in toetsen en systemen, kan een kindercoach in alle rust en aandacht met het kind aan het werk. Vaak blijkt dan dat ook het sociaal-emotioneel aspect aandacht nodig heeft om het kind überhaupt te kunnen laten leren.
En zo is er toch een ontsnapping voor het kind, al is het natuurlijk jammer dat kinderen, ouders en leerkrachten vaak op school zo in conflict komen met de eigen aanleg en mogelijkheden.
Het zou hoe dan ook toch mooier zijn als binnen school de leerkracht het weer voor het zeggen had, de kinderen konden volgen en ouders hun kind vol vertrouwen en met een gerust hart konden laten leren.
Maar wie weet waar alle huidige rumoer binnen het onderwijs toe gaat leiden in de nabije toekomst…….
Lees ook: Is leren een nieuwe vorm van kinderarbeid?
Lees ook: Ieder kind kan leren
Lees ook: Leren als een schildpad of een vlinder
Lees ook: Nadruk op rekenen en taal helpt kinderen niet
Lees ook: Ieder heeft zijn eigen knikkerbaan.
Lees ook: Waar blijft het plezier van de leerkracht?
Lees ook: Wens: een pedagogiek van vertrouwen
Ken je Ik leer leren al? :-)
Wil je deelnemen aan de opleiding tot kindercoach of een bijscholing volgen, kijk dan op de website .
Wil je op de hoogte blijven van nieuws en artikelen, vraag dan de nieuwsbrief aan.
Mocht je hulp nodig hebben voor je kinderen, neem dan gerust contact op met de praktijk voor kindercoaching.
De illustratie is gemaakt door Studio Staalkaart
Geef een reactie