Nynke twitterde het al na de derde dag van de basisopleiding tot kindercoach:
“Een kind heeft geen probleem, maar heeft iets te leren”
Als je de zin een paar keer leest en uitspreekt, voel je hoeveel perspectief deze uitspraak biedt. Ben Furman, de bedenker van Kids’ Skills heeft deze overtuiging zelfs beeldend gemaakt in het logo van Kids’ Skills.
Bedenk maar eens wat het betekent als je samen met een kind, zijn ouders, leerkrachten en hulpverleners ervan uitgaat dat het kind zijn problemen als een strategisch actieplan gaat aanpakken in een leerplan. Dat scheelt een hoop gedoe op zoek naar de oorzaak van het probleem en welke oplossingen je moet zoeken.
Het kind met een probleem
Kinderen komen bij de kindercoach omdat ze een probleem ervaren. Tijdens de start van het gesprek creëert de kindercoach al de setting door het kind te vragen naar wat het allemaal al geleerd heeft. Hier haal je de eerste winst want:
“wow, dus jij kan al zelf bedenken waar je langs moet op de fiets naar school, je benen weten al hoe ze moeten fietsen, uitkijken in het verkeer heb je al geleerd en zelfs toen je knie kapot was ben je doorgefietst. Dat betekent dat je al heel veel ingewikkelde dingen tegelijk kan doen, dit heb je goed geleerd zeg! en zelfs als het pijn doet kun je doorzetten. Dan denk ik dat we samen er ook wel achter kunnen komen wat je moet leren om je beter te kunnen concentreren. Vertel…….”
Door te vragen en te benoemen wat er is en wat het kind allemaal al geleerd heeft komen kind en ouders in een andere “state of mind”, namelijk de van mogelijkheden en van trots op dat wat er al is.
De overstap van het probleem naar het doel is dan snel gemaakt. En als het doel helder is, kun je vrij makkelijk een actieplan maken welke vaardigheden een kind nog moet leren om zijn probleem tot doel op te lossen.
Ieder kind kan leren
De meeste kinderen ontwikkelen zich in de vloeiende lijn. Vanaf de geboorte worden deze lijnen in de gaten gehouden. Ze heten dan nog groeilijnen en op school komen daar de leerlijnen bij. Wanneer er bij een kind een achterstand in de ontwikkeling wordt geconstateerd, zou je dus eigenlijk ook gewoon kunnen vaststellen wat het kind nog moet leren. Helaas stellen we met al onze diagnostische technieken volgens het medische model vast wat er mis is. En met wat er mis is, kun je verder niet zo heel veel als je nalaat op zoek te gaan naar perspectieven.
Doordat de kindercoach veel weet van de ontwikkeling van kinderen en vooral een praktisch denker is, wordt het een feest om te ontdekken welke eerstvolgende stappen het kind kan zetten op weg naar verbetering.
Ieder kind kan terecht bij de kindercoach
Het maakt niet zoveel uit welk probleem een kind heeft, welke intelligentie of welke diagnose. De kindercoach stemt met ouders en kind af, wat er zou moeten veranderen. Of in de taal van de kindercoach: Wat moet dit kind leren. Hoogbegaafd, hooggevoelig, adhd, Pdd-nos, dyslexie, het maakt allemaal niet uit.
“Als je de overtuiging hebt, dat ieder kind uiteindelijk volwassen wordt, dat ieder kind kan leren en dat er soms ergens een “storing” optreedt die verholpen moet worden op de af te leggen weg, dan ga je er al van uit dat er voor ieder kind vooruitgang is te halen”.
Dit betekent dat je voor het hoogbegaafde kind wellicht meer uitdagende én hoe te leren leren doelen formuleert, voor het hooggevoelige kind meer weerbaarheid en versterking van het eigen ik, voor de adhd-er uitgestelde aandacht doelen en voor autisme spectrum doelen die passen bij dat deel van de ontwikkeling waar de achterstand zich voordoet. Het perspectief voor het kind en de ouders is dan dat je een eerste kleine stap formuleert die aansluit bij de ontwikkeling van het kind.
Essentieel voor de kindercoach is te bedenken welke ontwikkelingstaak extra aandacht nodig heeft en waar in de ontwikkeling aansluiting moet plaatsvinden. Bij leerproblemen ga je vaak terug naar de basis waar het misging, vaak in groep 2 of 3. Bij adhd problemen kan dit teruggaan tot de peuterleeftijd waar leren omgaan met uitgestelde aandacht een rol speelde.
Bij pdd-nos en autisme kun je onderzoeken in hoeverre het kind is in zijn ontwikkeling van sociale informatie verwerking is en daar de eerstvolgende stap bepalen die nodig is om te leren. Bij hooggevoeligheid kun je op 2-jarige leeftijd uitkomen waar het kind een stevig ik-gevoel had moeten leren. Zo heeft iedere leeftijd zijn eigen uitdagingen waar het spaak kan lopen. Maar als je samen met kind en ouders hebt vastgesteld wat een kind allemaal al WEL heeft kunnen leren, bied je een positief kader voor al die onnoemelijk veel activiteiten die nog geleerd mogen en kunnen worden op weg naar volwassenheid.
Aan de 
opleiding oplossingsgericht werken en leren werken met de principes van Kids’ Skills in maart 2012 hebben deelgenomen. Ik wens jullie veel plezier met deze prachtige manier van denken en leren met kinderen en ouders.
.
Lees ook: De kindercoach is een vertaalmachine
Lees ook: Zoek de verschillen
Lees ook: De kindercoach is een stoplichtdenker
Lees ook: De opleiding oplossingsgericht werken voor de kindercoach
Lees ook: Het kind helpen of de ouder helpen
Wil je deelnemen aan de opleiding tot kindercoach of een bijscholing volgen, kijk dan op de website .
Wil je op de hoogte blijven van nieuws en artikelen, vraag dan de nieuwsbrief aan.
Mocht je hulp nodig hebben voor je kinderen, neem dan gerust contact op met de praktijk voor kindercoaching.
Geef een reactie