‘Je moet niet bij mij zijn, maar bij haar!’
De puber wees naar haar moeder met haar vinger op en neer om kracht bij te zetten.
Die kromp lichtelijk ineen bij het zien van haar dochter met haar uitgestoken vinger en haar ogen vuurspuwend.
En wat had ze gelijk, deze puber, want na twee vragen aan moeder, zaten we op de kern.
Moeder liep volledig vast in het aansturen van haar puber omdat ze zichzelf onbewust zo herkende toen zij puber was en haar leven op zijn kop stond.
Deze puber was niet de enige de afgelopen jaren.
Als ouders hun kind bij mij melden om een probleem te lossen en in de onderstroom speelt er iets bij hen zelf (wat vrijwel altijd het geval is….) dan laten kinderen mij dat weten.
Het ene kind zegt het gewoon hardop en andere kinderen draaien zich om, kijken boos, ontkennen of werken prachtig met mij samen, maar als ze met ouders moeten samenwerken, gaan de hakken in het zand.
Omdat ik altijd tegelijkertijd met kind en ouders werk en ze beiden voor mijn neus heb, valt het direct op wat er tussen jou en je kind gebeurt en kan ik daarmee aan de slag.
Wat speelt er echt?
Als je een probleem ervaart met je kind, meld je het aan voor hulp.
Al snel ontdekte ik in mijn praktijk dat niet je kind het probleem is, maar jij.
Oei……
Jij hebt last van het gedrag van je kind:
- “Hij wil nergens over praten! en stampt de deur uit”
- “Zij wil geen coach, geen tips, geen schema’s, niks.”
- “Hij zegt gewoon laat me met rust en houdt zich aan geen enkele afspraak!”
Als je kind geen hulp wil, houdt hij je een spiegel voor.
Je kind confronteer je keihard met je eigen onmacht.
Dat voelt op zijn zachtst gezegd niet fijn.
Opvoeden zonder de gebruiksaanwijzing voor je kind met dit gedrag is al ingewikkeld genoeg, en nu weigert je kind ook nog mee te werken.
Toch is het een gouden kans voor jullie beiden en je hele gezin om te onderzoeken wat er in de onderstroom meespeelt en te ontdekken welke triggers er geraakt worden als jij zo vastloopt met je kind.
Waarom is het zo lastig om naar jezelf te kijken?
- Je wilt het fixen.
Als ouder ben je een meester in pleisters plakken.
Je probeert alles zo snel mogelijk te fixen zodat je weer door kan gaan.
Of het nu een valpartij, boosheid, angst of verdriet is, je wilt het zo snel mogelijk achter de rug hebben en het uitpraten.
Alleen je kind is geen IKEA-meubel die je met een schroevendraaier en een stappenplan tot iets moois maakt.
Iedereen weet hoe frustrerend IKEA materiaal is. -
Je houdt niet van het gevoel van onmacht.
Onmacht voelt rot.
Dus probeer je wanhopig grip te krijgen door extra streng te doen, nog een gesprekje voeren of juist alles maar door de vingers zien.
Je kind voelt het aan en weet onbewust dat jij in de knoop zit, maar doet lekker niet mee.
Want je kind wil een ouder die de leiding neemt en voor hem zorgt. -
Je wilt vooral rust.
De meeste ouders willen eigenlijk geen perfect kind, maar gewoon een beetje harmonie in huis.
Keer op keer heb ik hiermee te maken en leg ik uit dat je kind geen enkele behoefte heeft aan harmonie en rust en het daar niet goed op doet.
Je kind is geen yogameester.
Integendeel, hij is je gratis persoonlijke trainer in geduld, flexibiliteit en zelfreflectie.
De spiegel van je kind
Als je kind geen hulp wil, is dat geen teken van onwil of hopeloosheid.
Het zegt in feite dat jij nu even niet weet hoe het moet en dat is pijnlijk, maar ook hoopvol.
Want je hebt zelf invloed.
Niet door nóg harder te trekken aan je kind, maar door te kijken naar je eigen aanpak.
Hoe reageer je op boosheid?
Hoe stel je grenzen?
Hoeveel ruimte geef je?
Kinderen spiegelen haarscherp waar jij zelf onzeker bent.
Dat is confronterend, maar ook eerlijker dan welke vriendin, juf, buurman, coach of therapeut.
(Behalve als je toevallig bij mij komt :-))
En als je nu denkt dat het weer aan jou ligt: dat klopt en dat is goed nieuws!
Want jij kunt veranderen, groeien en nieuwe dingen proberen.
Je hebt er alleen een beetje lef voor nodig.
En hoe doe ik het nu?
Na een poosje begon ik enorm te genieten van de kinderen die bij mij wegkijken of zelfs in de hoek gaan staan.
Zo nu en dan maken we even oogcontact terwijl ik hun ‘probleem’ woorden geef richting hun ouders.
Het resultaat is vrijwel altijd dat ze samen in goede harmonie vertrekken.
Maarrrrr…… ik kies nu voor om eerst met jou om tafel te gaan om je kind te behoeden voor het gevoel dat de problemen zijn schuld zijn terwijl je kind zuiver aanvoelt dat jij nog iets te fixen hebt.
En ja, dat is soms even van te voren extra overleggen en duiden voor de afspraak is gemaakt, maar leidt altijd tot grote opluchting bij alle partijen.
En ik hoef je kind niet onnodig te belasten.
En jij, herken je dit?
Dat je kind “nee” zegt, maar jij eigenlijk degene bent die vastloopt?
Wil je meer ontdekken?
In mijn online college ‘Omgaan met lastig gedrag‘ neem ik je mee in alle aspecten van gedrag waar jij even geen antwoord op hebt.
Als je dit college volgt, zal je versteld staan hoe krachtig jij en je kind samen zijn!
Je kunt nu beginnen met deze korte cursus door je hier aan te melden.
Lees en kijk verder:
Boosheid: kijk eens in de spiegel
Hoe verwoesten wij het zelfvertrouwen van kinderen?
Pubers met autoriteitsproblemen, je zou ze wat doen!
Hierdoor lukt het je niet om grenzen te stellen
Maak van je kind geen angsthaas
Geef een reactie