Voor mijn ogen zie ik het gebeuren en ik moet er altijd diep van zuchten.
Dan is er een kind dat verdrietig en moedeloos is en eigenlijk ook het vertrouwen heeft verloren.
Zo’n kind, vaak een beetje introvert, en dan gezegend met een extraverte überpositieve moeder.
Heerlijk toch zou je zeggen?
Tot je hoort dat deze moeders (of juffen…) op ieder bezwaar van hun kind een bak positiviteit uitstorten boven het hoofd van dit kind. Het koppie dat al lang gebogen is en niet meer rechtop wil staan..
Weet je wel hoe zwaar het is voor een kind als jij positief bent?
Als het leven even tegenzit probeer je positief te blijven, wat er ook gebeurt.
Je wilt tenslotte je kind niet belasten met alle sores en doet er alles aan om de zonnige kant van het leven te zien.
Na een scheiding, ziekte, verhuizingen, het afscheid van vriendjes: jij houdt de moed erin.
Je hebt een dagtaak aan geruststellen en zegt dingen als: “We maken er samen iets moois van!” of “Alles komt goed!” in de hoop dat jouw kracht ook de kracht van je kind wordt.
Maar in plaats van opgelucht te reageren, trekt je kind zich terug.
En wordt boos of juist stil.
Je voelt de afstand tussen jullie groeien en gaat nog meer je best doen om vooral het positieve te benoemen en leuke dingen verzinnen die je kind alleen maar afwijst.
Wat gebeurt hier?
Jouw positieve houding, hoe goedbedoeld ook, botst met wat je kind voelt.
Je kind ervaart verdriet, gemis en onzekerheid.
Jouw optimisme voelt als een ontkenning van de gevoelens van je kind.
Alsof er geen ruimte is voor de pijn, terwijl die juist erkend en geuit wil worden.
Wanneer er geen ruimte is voor negatieve gevoelens, gaan die groter worden.
Waarom positiviteit niet werkt als je het niet voelt
Kinderen voelen haarfijn aan wat er écht speelt.
Als jij van binnen ook verdrietig of onzeker bent, maar dat diep wegstopt en daar een vrolijke façade overheen legt, voelt je kind dat.
Hoe meer jij je best doet, hoe meer je kind van je verwijdert.
Het kan je kind verwarren en onzeker maken: “Voel ik het dan verkeerd?” of “Mag ik me niet zo voelen?” en zelfs “Ik maak Mama ook verdrietig doordat ik niet blij kan zijn”.
Hierdoor leert je kind zijn eigen emoties weg te stoppen, wat later voor meer problemen kan zorgen.
Wat Werkt Wel?
Als ik merk dat ouder en kind gevangen zijn in dit patroon begin ik met mijn pingpong techniek:
-
Wat vind je ervan dat Mama zo haar best doet om het leuk voor jou te maken?
-
Hé, Mama wist je dat zij dit best moeilijk vindt?
-
Wat zou je liever hebben dat Mama zei en deed?
-
Is het voor jou als moeder mogelijk om te bedenken dat jouw vrolijkheid en positiviteit niet zo passen bij je kind?
Op deze manier pingpongen we nog een poosje door waarbij moeder haar goede bedoelingen kwijt kan en luistert naar haar kind die diep van binnen zo verdrietig en boos is.
Ik hoef er alleen maar voor te zorgen dat je kind woorden krijgt om te uiten wat er speelt en dat we samen kunnen concluderen dat het veel meer helpt als Mama (of Papa natuurlijk) kan leren erkenning te geven voor de gevoelens van hun kind.
Daarna kan je kind pas open staan voor de suggesties van jullie en je goedbedoelde positiviteit.
Pas als gevoelens erkend worden, kan je ze verwerken.
Door open te zijn over emoties, leer je dat alles er mag zijn, zowel het mooie als het moeilijke.
Echte kracht zit niet in altijd blij zijn, maar in samen voelen wat er is.
Ik noem dit ook wel: eerst luisteren en dan gehoord worden.
Deze blog is gebaseerd op het onderwerp van dag 89 uit de opvoedcursus 90 dagen opvoeden over het onderwerp wat de effecten zijn van onze opmerkingen richting onze kinderen.
Meedoen voor maar 27 cent per dag?
Je kunt je hier aanmelden en ontvangt dan vanaf morgen al 90 dagen lang een mail met een onderwerp over opvoeden.
Meer lezen?
Eerst luisteren en dan gehoord worden
Hoe wil je als ouder herinnerd worden?
Spreek jij de taal van je kind?
Bekijk ook:
13 tips om naar je kind te luisteren
Waarom je kind niet naar je luistert en waarom dit heel goed is
Waarom je er goed aan doet om selectief te luisteren
Geruststellen helpt niet, stop ermee!
Geef een reactie