Het blijft een eeuwig dilemma en in iedere les en van iedere ouder krijg ik hem voorgelegd.
Zo ook onlangs weer van de Volkskrant waar journaliste Anna van den Breemer mij het vuur aan de schenen legde over de vraag hoe je toch omgaat met die boze brutale kinderen.
Het mooie is dat zij het naadje van de kous wil weten en niet zo maar tevreden is.
Het resultaat daarvan in het artikel wat ze schrijft is een kort maar krachtig antwoord.
(Zie deze link: helaas kan niet iedereen dit lezen geloof ik)
De kernvraag: hoe reageer je op je boze kind
Strikt genomen kun je concluderen dat er twee uitersten zijn als je kind boos en brutaal op je reageert:
- de ouder die autoritair reageert en het kind verbiedt lelijke woorden te gebruiken en die zijn kind wegstuurt of straft
- de ouder die het over zich heen laat komen en vooral die moeders die vinden dat hun kind zich toch moeten uiten
Beide ouders hebben ongelijk en het resultaat van allebei is meer strijd en een meer verziekte sfeer,
Jullie gaan allebei een gewoonte maken om op deze manier op elkaar reageren en na verloop van tijd kun je hier een soort filmscript van maken.
Ik verzeker je dat dit filmscript binnen een half jaar ingesleten is en dat iedereen verzucht; ‘daar gaan we weer.’
Interessant is dat bij beide manieren van reageren, autoritair en meegaand, de grondslag is dat je daarvoor een soort opvoedvisie hebt waardoor je zo reageert.
De meeste ouders hebben geen idee waarom ze reageren op de ene of de andere wijze en komen niet verder dan de gedachte ‘mijn kind moet doen wat ik zeg’ of de gedachte dat ‘mijn kind moet zich toch uiten.’
Wat zit er onder jouw manier van reageren?
Op het moment dat je autoritair of te toegeeflijk reageert op je brutale en woedende kind, ben je niet effectief.
Je reageert namelijk op de situatie en niet op de behoefte van je kind en gaat uit van je eigen behoefte aan rust en orde die je kind verstoort.
Of je denkt dat het zo hoort omdat je omgeving je dit vertelt en je wilt voldoen aan de verwachtingen om een goede ouder te zijn.
Doordat je niet op de ‘boodschap’ van je kind reageert, maar vanuit je eigen onmacht, escaleert het zomaar verder
Een nieuwe machtsstrijd en je kind als glorieuze winnaar is het gevolg.
Alhoewel je altijd allebei met een kater achter blijft.
Wanneer ik zeg dat beide niet nodig zijn en er een veel mooiere manier is om je kind te helpen in die frustrerende situatie waardoor hij ongewenst reageert, word ik meestal niet geloofd
En toch is het héél simpel.
Voor ieder kind, hoe brutaal ook!
Wat dan?
Je kind heeft iets nodig en dat is begrepen worden in zijn frustratie.
Hij wil helemaal niet met jou in de strijd.
Dat is het eerste wat je moet ontdekken!
Het tweede wat je ontdekt is dat het over grenzen gaat en je eigen onvermogen om je kind dat te laten doen wat jij wilt.
En ja, ik weet dat dit taaie kost is
In feite gaat het dus over het voelen en respecteren van je eigen grenzen en het op natuurlijke wijze op een empathische manier inzetten van je gezag.
Zucht….
Het is niet voor niets dat ik soms over de hoofden van moeders volle prullenbakken moet legen om hen te doen inzien waar ze mee bezig zijn
Het is ook niet voor niets dat ik ze terg tot op het bot door eindeloos hun argumenten en ja-maren onderuit te halen zodat ze gaan inzien dat ze als ouder alles in huis hebben, maar het niet gebruiken.
Vaak omdat ze het inzicht en het lef niet hebben om hun eigen macht en kracht op een frisse manier te uiten
Dussss…
Moeders en vaders, steek de hand in eigen boezem als je kind brutaal is.
- onderzoek de situatie
- onderzoek je eigen onmacht en vooral je ideeën over hoe kinderen gehoorzaam (zouden moeten) zijn
- zie de nood van je kind
- bedenk wie of wat je ECHT NIET over je grens laat gaan
- doe tegen je kind precies hetzelfde als die vreselijke klant of collega die je keurig netjes aan de regels laat houden
- oefen, oefen, oefen met het geven van erkenning en grenzen
- en…… geef je kind nooit de schuld van zijn brutale gedrag want jij bent de enige die het faciliteert want hij doet het vast niet tegen oma, juf of de meester.
- je kind kan zich in andere situaties heel erg goed gedragen zoals verwacht
- jij hebt ook recht op een respectvolle benadering van je kind
- ….. moet je het nog wel even voor elkaar krijgen
Er is hoop
Uiteindelijk is mijn ervaring dat elk gezin een soort van omgang vindt waarbij iedereen min of meer tevreden is.
En hoe ouder een kind, hoe meer taal hij krijgt en hoe meer je een gesprek kunt voeren.
Dat scheelt enorm
En weet dat je iedere dag een andere keuze kunt maken.
In mijn praktijk en iedere opleiding dag komt het thema voorbij en gaan we ermee aan het werk.
Omdat ik niet iedereen kan helpen, heb ik mijn inzichten in logische stappenplannen uitgewerkt met veel voorbeelden en handvatten waarmee je direct aan de slag kan
Want er is een oplossing voor jullie conflicten!
Werk jij met ouders of merk je dat ouders het moeilijk vinden als hun kind helemaal los gaat op het schoolplein en ouders steeds in conflict zijn met hun kind?
Dankzij de online opleiding ‘Het oudergesprek en eerste intakegesprek‘ hebben vele coaches, leraren en therapeuten praktische handvatten in huis om ingewikkelde, pijnlijke en soms gênante gesprekken met ouders te (moeten) voeren.
Van de deelnemers krijg ik succesvolle en goed afgelopen casussen terug met een zeer hoge tevredenheidscore over de opleiding.
Doe jezelf een plezier en help ouders met deze uiteindelijk hele eenvoudige aanpak die in mijn praktijk al bijna 20 jaar zeer veel oplevert na meestal slechts één gesprek!
Ben je ouder en heb je door wat er speelt bij jou en je kind en je wilt er echt iets aan doen, weet dan dat je alle antwoorden krijgt in mijn online opleiding Het 5-stappenplan om je boze en driftige kind te helpen.
Stap voor stap leg ik je uit wat jij kunt doen om jezelf en je kind in een meer rustiger modus te krijgen en te blijven communiceren.
Vele ouders zijn blij dat ze deze opleiding hebben gevolgd en doen er inmiddels hun voordeel mee met als gevolg meer harmonie en rust in huis en minder conflicten.
.
Geef een reactie