Als je een paar keer achterelkaar dezelfde opmerking krijgt, is het meestal wijs en verstandig het serieus te nemen.
De ander wil je met goede bedoelingen een boodschap geven waarvan zij denken dat jij dit nodig hebt en dat niet toepast.
Zo hoorde ik in één week van een paar mensen dat ik van mijn lichaam moest houden en het moest leren mooi te vinden.
Pfff….
Op dat moment was dat wel het laatste waar ik behoefte aan had, juist omdat mijn lichaam me zo in de steek liet
Maar….
Verstandig als ik ben, heb ik er goed over nagedacht, ook al was mijn weerstand behoorlijk hoog.
Wat ik overigens knap van mezelf vond, was dat ik tegen die lieve mensen die mij zoveel gunden, niet in de ja-maar stand schoot en hen kon bedanken voor hun liefdevolle wensen.
En toch, wrong het, en niet zo’n klein beetje ook
Vlieg toch op met je mooi zijn en houden van jezelf
Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer recalcitrant ik werd.
Mijn lijf deed pijn, veel pijn.
Ik kon niet doen wat ik wilde en werd steeds vermoeider.
Op een dag zag ik mezelf in een raam weerspiegeld als een heel oud strompelend vrouwtje met kromme rug en strakke mond.
Hoe zo mooi en liefdevol?
Vlieg toch op!
Toen besefte ik dat ik er naast mijn vervelende fysieke toestand er nog een probleem bij gekregen had, namelijk dat ik tot in het diepst van mijn ziel een afkeer had van mijn lijf en mijn fysieke toestand en dat dit niet mocht.
Het lukte me niet om van mijn lijf te houden om over mooi zijn nog maar niet te spreken
Sterker nog, ik kan me niet herinneren dat ik mezelf ooit gekwalificeerd heb als mooi.
Daarvoor had ik teveel prachtige mensen in mijn omgeving en nabijheid waardoor ik objectief gezien altijd ‘de mindere’ was.
Tegelijkertijd realiseerde ik me dat het voor mij echter nooit een echt item is geweest.
Zelfs als kind en later puber was het mij al snel duidelijk dat de categorie mooi voor mij geen plek had.
Net als trouwens de afdeling sport en pianospelen om maar wat te noemen.
Toen zag ik het jongetje met zijn ouders en broertje
Terwijl ik al dagen bij tijd en wijle aan het herkauwen was over mooi en houden van je lijf en ondertussen in het zwembad probeerde weer wat beweging te krijgen, zag ik ze:
Een kleuter met zijn ouders en nog een broertje.
Allereerst viel me het plezier op wat ze hadden en vooral de liefde die ze uitstraalden.
De kleuter, maar hij kan ook ouder geweest zijn, had zo te zien een pittige aandoening met behoorlijk wat letters uit het alfabet.
Zijn lijfje lag nogal uit het lood met ledematen die op ongebruikelijke manieren rond slingerden, ik hoorde klanken in plaats van woorden en zijn ogen stonden ook niet volledig recht in zijn a-symmetrische gezicht.
Maar… wat straalde hij en de kreten van plezier schalden door het zwembad
Zijn vader hielp hem zoooo liefdevol en geduldig in de zwemband door steeds oogcontact te houden en met zijn liefdevolle stem te praten en met hem te lachen. Zijn moeder omvatte hem en ook het broertje deed volop mee.
Tranen van ontroering schoten mij in de ogen.
Dat er zooo van je gehouden wordt terwijl ook zo zichtbaar veel niet werkt aan je lijf en je cognitieve vermogen
Dat is toch om te huilen?
Ik was er gelijk klaar mee, dat mooi zijn en houden van je lijf
Na een diepe zucht keek ik eens wat beter om me heen, al kon ik mijn ogen moeilijk afhouden van dit liefdevolle gezin.
Van alle mensen die er waren kon ik een paar met mijn criteria betitelen als mooi.
De rest van de kinderen en volwassenen hadden allemaal wel een onderdeeltje waar ik een mwaghhh gevoel van kreeg.
Ofwel was er een rare beenstand, een raar kapsel, een vetrolletje, slecht gebit tot een chagrijnige gezichtsuitdrukking.
Wat doen we onszelf en onze kinderen aan?
Kennelijk was ik nog steeds niet klaar met mijn overpeinzingen over mooi zijn en houden van jezelf want ik realiseerde me hoe belangrijk en vanzelfsprekend we dit zijn gaan vinden.
Want:
- Hoe kan het dat iedereen mooi wil zijn?
- Is mooi gelijk aan beter dan een ander?
- Wat betekent het als wij onze kinderen het voorbeeld geven van wel of niet jezelf mooi vinden
- Waarom zou je in hemelsnaam mooi moeten zijn?
- Welk doel dient het om van jezelf te houden?
- Krijg je alleen zelfvertrouwen door mooi te zijn en van jezelf te houden?
Wat een onzin!
Mijn gedachten gingen even naar mijn opa en oma.
Ik weet zeker dat mooi zijn en van zichzelf houden voor hen geen issue waren.
Ze hadden wel iets anders aan hun hoofd: brood op de plank en de dag van morgen halen
Dat wil niet zeggen dat ze niet hun best deden er goed uit te zien als ze naar de kerk of markt gingen, maar het levensbelang om mooi te zijn en van zichzelf te houden was op zijn zachtst gezegd minder een issue dan vandaag de dag.
De gevolgen van opdrachten over mooi zijn en houden van jezelf
Je zult maar puber zijn en niet helemaal aan de norm voldoen.
Dan krijg je van jezelf, van tiktok en instagram, je vrienden en ouders continu een stroom ontevredenheid en kritische noten over je heen.
Omdat je die stroom afwijzing op onderdelen of zelfs de hele persoonlijkheid niet trekt, ga je aan de slag met de heilige opdracht om mooi te zijn zodat je van jezelf kunt houden
Zou dit de reden zijn dat ik soms het idee heb dat vooral pubermeisjes inwisselbaar zijn doordat ze allemaal een make-up masker, een perfect gebit, lang haar en dezelfde kleding dragen?
Waar zijn ze hun eigenheid en karakteristiekheid verloren?
Natuurlijk weet ik het al jaren omdat de hulpvragen over faalangst hand over hand toenemen omdat kinderen en pubers bang zijn niet aan de norm te kunnen voldoen.
Zonder dat iemand zich afvraagt hoe legitiem die schoonheidsnorm en van wie en voor wie deze zo belangrijk is.
Hoe lang willen we onze kinderen nog indoctrineren met schoonheidsidealen en navelstaren over je eigen ikje?
Iedereen weet dit en iedereen onderkent dat we de lat voor onze kinderen te hoog leggen en dat we bij onszelf moeten beginnen.
Wordt het dan niet eens tijd dat we zelf leren tevreden te zijn met wat er is en te accepteren dat wat we willen meestal niet overeenkomt met hoe het is?
Dan kunnen we misschien genieten van de imperfectie van onze kinderen en hen een fockje off leren over wat een ander vindt en dat je zelf mag ontdekken wat voor jou werkt.
Vooral dat we met onze kinderen de discussie aangaan over wie je bent en wie je wilt zijn binnen je mogelijkheden en je beperkingen
Ik voorzie dat dit de nodige ontspanning geeft op meerdere terreinen.
Zelf heb ik opnieuw besloten dat ik niet mooi ben, het nooit zal worden en dat dit helemaal oké is.
En van mezelf houden vind ik ook een brug te ver.
Voor mij is het genoeg om tevreden te zijn met wat er is en dat ik boos en verdrietig mag zijn als mijn lijf niet werkt zoals ik wens.
Lekker puh, voor mij geen nieuwe opdrachten en problemen erbij
En ondertussen verlang ik zo nu en dan naar een perfect lijf wat wie weet in een volgend leven in het verschiet ligt.
Eigenlijk had ik het kunnen weten en wijzer moeten zijn.
Zoveel kinderen en pubers heb ik gecoacht die niet tevreden WAREN met zichzelf. (en nu dus wel)
Hoe verdrietig is dat?
Wil jij kinderen en pubers leren dat mooi zijn en houden van jezelf geen levensvoorwaarde is?
Ontdek in ‘Kinderen helpen met angst en faalangst‘ alle inzichten en tools die hen helpen ZICHZELF te zijn, met of zonder puistjes, teveel of te weinig gewicht en scheve tanden.
Geef ze het zelfvertrouwen om hun talenten waar te maken!
Je kunt direct starten met deze online opleiding.
Geef een reactie