Het staat er echt: ‘Sorry, ik ga niet mee… Doei.’
Ik lig in een deuk als deze kaart uit een stapeltje kaarten en brieven valt die ik aan het sorteren ben.
Helaas heb ik er geen actieve herinnering aan, maar ik heb er destijds bijgeschreven dat we een conflict hadden. Vanuit zijn kamer heeft hij het bij mij op de veranda buiten bezorgd zoals het adres op de kaart aangeeft.
Toch jammer dat ik niet meer weet hoe het is afgelopen met dit conflict, maar het kaartje is veelzeggend.
Wat moet je met je boze kind?
De afgelopen 17 jaar is boosheid bij kinderen mijn specialisme geworden. Vele ouders worstelen ermee. Net zoals ik vaak worstelde met mijn briesend kind. Gezien het kaartje was in ieder geval één van de strategieën om beide tot rust te komen. :-)
Wel weten zoon en ik nog heel goed dat ik hem één keer flink bij zijn arm heb beetgepakt wat pijn heeft gedaan. Daar lachen we nog regelmatig om.
Waar ik me nóg voor schaam is dat ik op een goede dag het echt niet meer wist en besloot terug te schreeuwen en helemaal los te gaan met mijn boosheid.
Het was nog wel lekker ook op dat moment.
Effect had het absoluut niet omdat we uiteindelijk beide uitgeput waren.
Toen de buurvrouw me even later vroeg of alles goed ging omdat ze mij nog nooit had horen schreeuwen tegen onze kinderen, vond ik dat ik diep gezonken was omdat ik had gedaan wat ik nooit had willen doen.
Ook al was het een bewuste keus geweest om in hemelsnaam te ontdekken wat er werkte voor mijn boze kind.
Herkenbaar toch?
Ieder kind zijn eigen aanpak
Van honderden ouders heb ik gehoord hoe wanhopig ze vaak zijn en hoe onmachtig ze zich voelen als één van hun kinderen maar moeilijk is te sturen en er vaak conflicten zijn.
Doodmoe word je ervan als je je steeds opnieuw moet verhouden tot je boze kind
Ouders vertellen mij hoe ze worstelen en alles proberen om rust in huis te krijgen die zo gewenst is.
Tot het volgende conflict
Stiekem word je ook boos op je kind en verwijt je het dat het niet ‘normaal’ kan doen en niet zo meegaand doet als zusje of broertje. En vervolgens voel je je schuldig omdat je boze kind het ook niet kan helpen omdat het jou niet lukt om je kind te kalmeren en mee te krijgen in jouw aanpak.
Want waarom kan het nooit eens normaal?
Omdenken
Wat zou er gebeuren als je de boosheid van je kind als iets heel nuttigs gaat zien?
Dat je iedere boze bui met een ‘yess-gevoel’ gaat verwelkomen?
Dat je gaat genieten van de boze buien van je kind omdat het voor jullie allebei zo leerzaam is?
En ja, ik weet dat nu het stoom uit je oren kan komen als je dit leest omdat je er hélemaal klaar mee bent, dat boze gedoe en die voortdurende ruzies.
En toch…..
Bedenk eens even wat je kind allemaal leert als hij boos op jou mag zijn?
Dat is onder andere:
- onder woorden brengen van zijn voelen en denken
- de grenzen van toelaatbaar en ontoelaatbaar gedrag
- dat je alleen boos hoeft te zijn op iemand die belangrijk voor je is
- leren opkomen voor jezelf zodat je niet beschadigd wordt
- ontdekken wat de moeite waard is om voor te vechten
- standpunten onderbouwen en beargumenteren
- je zin krijgen en de prijs die je daarvoor betaalt
- rekening houden met een ander
- jezelf opzij zetten voor een hoger doel
- vechten voor je rechten
en misschien de allermooiste les: Dat je kind altijd terug kan komen bij jou en dat je altijd van hem zal houden
Hoe mooi is het dat je kind al deze lessen leert terwijl jullie als kemphanen tegen over elkaar staan en jij hem het liefst achter het behang wil plakken.
Wat levert de les boosheid op?
Stel je voor dat je bij de eerstvolgende boze bui beseft dat jij als allerbelangrijkste op aarde, nu de kans hebt om je kind door een moeilijke situatie heen te helpen?
Dat je kind jou heeft uitgekozen om het rumoer in zijn binnenste te laten boksen met jou als boksbal?
Dat jij de veilige haven bent waarin hij kan oefenen met grenzen?
En dat jij gewoon blijft wie je bent en waar je bent en dat je kind zich mag spiegelen?
Stel je voor dat door jouw houding van rust en veiligheid je kind zichzelf en zijn grenzen leert kennen en hij een volgende keer de situatie zelf oplost?
Al doende leert men….
Ik zou alle wanhopige ouders van boze kinderen gunnen dat je allereerst de nood van je boze kind ziet.
Dat je beseft dat je kind op dat moment geen andere opties heeft dan met jou vechten en jou uit te dagen.
Als je zo kijkt naar je kind, kan het niet anders dan dat je hem wilt helpen.
En dan wordt het spannend want wat ga jij dan doen?
Ga je voor trial and error omdat wat voor je ene kind werkt, vast niet werkt voor je andere kind?
Wil je drie echt werkende tips bedenk dat dit:
- Als iets niet werkt, verzin dan wat anders
- Ga er eens een uurtje voor zitten en noteer wat wel werkt en vooral wat je successen waren om je boze kind in de juiste richting te krijgen. Hiermee heb je de oplossing al in handen
- De allerbeste tip: Wees duidelijk in wat jij wilt. Er is niets wat je kind meer veiligheid geeft dan duidelijke ouders……
Wist je dat mijn online opleiding ‘Hoe help ik boze kinderen‘ een compleet dossier biedt met alle antwoorden om kinderen én hun ouders te helpen grip te krijgen op boze buien?
Wanneer je je nu even aanmeldt, kun je direct beginnen met ontdekken van nog meer tips en bieden vooral de praktijkvoorbeelden je prachtige inzichten en tools.
Lees ook: Hoe los jij ruzies en conflicten op?
Lees ook: Leer omgaan met je fouten
Lees ook: Ze heeft haar kind een klap gegeven
Bekijk ook: Waarom je grenzen moet stellen
Bekijk ook: Tips voor ruzies tussen broertjes en zusjes
Geef een reactie