Vol in het gezicht had ze haar dochter geslagen. Met neergeslagen ogen zat ze voor me en vertelde hoe verschrikkelijk het was dat ze haar kind had geslagen. Ze schaamde zich vreselijk en voelde zich zó schuldig dat ze dit haar dochter had aangedaan.
Op mijn vraag wat haar vraag aan mij was, antwoordde ze dat ze wilde weten hoeveel schade ze had aangericht bij haar meisje.
De roze wolk is een sprookje
Meestal duurt het niet zo lang voor de roze wolk van het fijne gezinnetje wat je hoopte te hebben, wordt weggevaagd. De harde realiteit is dat je kind het slechtste in je naar boven kan halen. Je kind is in staat je het bloed onder de nagels vandaan te halen. Hij brengt je soms tot wanhoop omdat zijn wil en behoeften haaks staan op die van jou als ouder.
Een rol behang zou tot de standaard uitrusting van ouders moeten behoren
Als kinderen je uitdagen, je gezag tarten, niet luisteren en je leven in de war brengen met hun onmogelijke gedrag, moet je daar als ouder een antwoord op hebben. Hoe krijg je je kind in het gareel, hoe lukt het je om ze te laten luisteren en vooral hoe krijg je het voor elkaar dat ze doen wat jij wilt?
Bij een ander lijkt het zo gemakkelijk, maar jij kunt er behoorlijk wanhopig van worden als je je zelf weer schreeuwend tegenkomt in de spiegeling van het keukenraam. Dit is niet hoe jij het wilt en toch gebeurt het. De wanhoop en de onmacht om met je onwillige kind om te gaan hebben het dan opnieuw gewonnen.
Je kind de schuld geven
Veel ouders zeggen dat hun kind moet leren zich normaal te gedragen als ze het over hun boze en dwarse kind hebben. Wanneer je kind doet wat jij wilt, is er niets aan de hand. Er is rust en harmonie in huis als je kind zich maar voegt naar wat jij wilt.
Je doet dan precies hetzelfde als kinderen op het schoolplein die ruzie hebben. Namelijk je zegt: ‘Het is jouw schuld als ik mijn geduld verlies en lelijk tegen je doe. De klap die je krijgt heb je verdiend en uitgelokt’.
Wat je vergeet is dat jij de volwassene bent en de leiding hebt. Je vergeet dat kinderen om te leren en te groeien weerstand moeten bieden aan regels en zelf moeten ontdekken wat het leven te bieden heeft.
Je vergeet ook dat je kind nog onvoldoende in huis heeft om netjes te zeggen wat hij wil in plaats van te bokken en niet te luisteren. Je denkt stiekem dat je kind een trekpop is. Een kind heeft soms even schakeltijd nodig en omdat hij nog onvoldoende woorden heeft om netjes te vragen, begint hij te schreeuwen om gehoord te worden.
Als je je kind de schuld geeft van een scheldpartij of een klap, besef je even niet dat juist jij degene bent die kan helpen als het moeilijk is. Het kind helpen hoe hij moeilijke en onmachtige situaties het hoofd kan bieden, voorkomt dat het zo uit de hand loopt.
Je kunt de noden en behoeften van je kind leren kennen en daar adequaat op reageren waardoor je kind stopt met uitdagen en tot rust komt. Vriendelijk voor jezelf zijn en je kind erkenning te geven voor hoe moeilijk het is, helpt jullie allebei.
De schuld niet los kunnen laten
Er zijn ouders die jarenlang met zich meedragen dat ze hun kind een klap hebben gegeven. Ze bieden minstens 10 keer per jaar hun excuses aan en worden verteerd door schuldgevoel. Zij hebben hun kind beschadigd.
Wat zij vergeten is dat als zij zich schuldig blijven voelen, zij de klap in stand houden. Ze zijn bang geworden voor zichzelf en kunnen niet meer omgaan met onmacht en wanhoop en daardoor niet meer standvastig hun grenzen stellen.
Deze ouders zijn net als de kinderen op het schoolplein die zich laten uitdagen en plagen omdat ze bang zijn. Ze vergeten dat volwassenen nu eenmaal fouten maken, domme dingen doen en daarvoor de volwassen verantwoordelijkheid mogen nemen om het gedane weer in orde te maken en door te gaan met het leven.
Zij hebben nog niet geaccepteerd dat ze zoals iedere ouder fouten maken en hun kind beschadigen. Door het schuldgevoel in stand te houden, kunnen ze zich slachtoffer voelen van hun kind waardoor het kind de dader is die de ouder heeft aangezet tot overschrijdend gedrag.
Het kind moet de ouder vergeven en de last dragen van de verantwoordelijkheid van een uit de hand gelopen situatie. Als deze ouders leren ontspannen, hoeven hun kinderen niet op de tenen te lopen en worstelen ze samen door moeilijke situaties. Ze vinden samen een oplossing door mildheid voor elkaar en erkenning voor hoe moeilijk het soms is.
Als jij perfect moet zijn als ouder, verwaarloos je je kind
Het is misschien het grootste misverstand van deze tijd dat wij het als ouder zo goed moeten doen. We willen onze kinderen beschermen voor teleurstellingen en zijn doodsbang dat we hen tekort doen en beschadigen.
De realiteit is echter dat het leven tientallen momenten op een dag biedt, waar een kind mee moet leren dealen. Het ongeduld in je stem, de boodschappen van schiet op, doe je best en stel me niet teleur zitten iedere dag vermomd in de gesprekken met elkaar. Kinderen pikken deze boodschappen feilloos op en passen zich aan.
Als wij het perfect willen doen als ouder, moet ons kind perfect zijn. Immers als een kind minder goed presteert op school of ons in het openbaar een brutale mond geeft, verliezen we punten als ouder. Want wat een kind doet, straalt af op jou als ouder.
Wil je dus hoge punten scoren als ouder dan vraag je van je kind jou dit te geven. Daarmee kom je niet tegemoet aan de behoeften van je kind, maar moet je kind wijken voor jouw behoefte van goede ouder. Je kind wordt dan niet gezien in wie hij is en verwaarloosd in behoeften en emoties.
Wat is wijsheid?
Een kind opvoeden is iedere dag struggelen. De ene fase een beetje meer en in de andere fase een beetje minder. En nee, we mogen onze kinderen niet slaan, niet uitschelden en niet achter het behang plakken. De realiteit is echter dat we onze kinderen tekort doen op allerlei manieren.
Wij zijn geen heiligen en kinderen geen doetjes. We moeten het met elkaar rooien en daarin maken we fouten door onze onmacht en ongeduld.
Dat het zo nu en dan fout gaat is niet eens interessant. Veel belangrijker is het hoe je weer tot elkaar komt. Dat je je kind leert over excuses door het goede voorbeeld te geven, het goed maken en weer met vrolijk gemoed verder gaan.
Dat is wat ertoe doet.
Leren dat je beide een rol speelt in een crises en hoe je elkaar kunt helpen om beter met een situatie om te gaan.
De zich wanhopig schuldig voelende moeder heb ik gevraagd hoe vaak ze haar kind snoep en patat te eten heeft gegeven, hoe vaak ze haar te laat naar bed heeft laten gaan en hoe vaak ze haar heeft opgejaagd. Ook dat is aantoonbaar ongezond en niet goed voor kinderen.
Hoe kan het dat ze zich daar niet iedere keer schuldig over voelt, bijvoorbeeld bij de tandarts? Wat levert het schuldgevoel haar op? Waarom houdt ze dat in stand?
Door het schuldgevoel los te laten en de klap als waarschuwing te zien dat moeder mag leren haar dochter te helpen als die moeilijk doet, vertrok moeder aanmerkelijk beter dan ze gekomen was.
Ik hoop voor hen dat de klap later een herinnering mag zijn waar ze hartelijk om kunnen lachen als bewijs hoe boos ze op elkaar waren en hoeveel ze van elkaar hielden dat er zelfs een klap op kwam.
Wil je voorkomen dat je uit je slof schiet en een boze ouder wordt?
Volg dan de korte en verhelderende online workshop ‘Voorkom de vier valkuilen bij boosheid‘. Voor de prijs hoef je het niet te laten want deze is meer dan de helft lager dan een coachingssessie en levert evenveel op.
Meer artikelen:
Lees ook: Hoe fijn is een perfecte ouder?
Lees ook: Wat is er mis met curling ouders?
Lees ook: Ouders moeten zich schuldig maken
Bekijk ook: Ontdek waarom we kinderen soms helemaal niet begrijpen
Bekijk ook: Over de last van perfectionisme
Bekijk ook: Waarom je grenzen moet stellen
Geef een reactie