Waarom je kind een vakantiebaantje moet hebben

Huilend kwam ze tussen de middag bij me. Mijn 15 jarig zusje.  Ik had haar geholpen aan een vakantiebaantje op een andere afdeling van ons kantoor. Niemand had iets tegen haar gezegd. Niemand had haar iets uitgelegd en toen ze naar de wc moest, durfde ze niet te vragen waar die was.

Haar eerste echte werkervaring en wat viel dat tegen. Met lood in de schoenen, en vooral omdat het moest van mij, ging ze de volgende dag toch weer. En de dag daarna weer en ook de volgende dag.

Tot het afscheid na vier weken. Maar toen was alles anders en vloeiden er weer tranen. Alleen waren het nu tranen van missen van dat wat na die eerste paar dagen zo ongelooflijk leuk was geworden.

De kinderen bij wie het vanzelf gaat

Ieder kind krijgt er op een dag mee te maken: ga je naast je schooltaken een bijbaantje nemen en een vakantiebaantje? Sommige kinderen zijn heel beslist en weten dat ze iets willen doen. Op een dag komen ze thuis en hebben gewoon iets geregeld. Zo zijn er ook ondernemertjes in de dop die al van jongs af aan geld maken door hun speelgoed te verpatsen of andere zaken verhandelen.

Voor de kinderen die al vroeg een bijbaantje hebben, is het vanzelfsprekend dat zij vanaf een zeker moment hun eigen zakgeld verdienen. Niet alleen doen zij het gewoon. maar ook voor hun ouders is het een normaal gegeven dat ze gaan werken naast school.

De kinderen bij wie het niet vanzelf gaat

Bij een deel van de hedendaagse kinderen is het niet een automatisme om al jong te werken en een vakantiebaantje te nemen. School is de laatste decennia steeds belangrijker geworden en daarmee de hoofdtaak voor veel kinderen. Het lijkt wel alsof pubers en jongeren ieder jaar meer moe zijn door hun schooltaken en in de vakanties alleen maar willen rusten.

Daarnaast is er meestal niet een financiële prikkel omdat ouders voorzienend zijn. De smartphone met bijbehorend abonnement is een eerste levensbehoefte waarvan de financiering gelijk staat aan de dagelijkse boodschappen. En de outfit past voor de meeste kinderen wel in het gezinsbudget. Kleding is voor velen toch al een wegwerpartikel geworden en hoeft niet eens duur te zijn.

Als ouders het jammer vinden dat hun kind moet werken en niet kan genieten van vrijheid, doet hun kind de eerste werkervaring meestal pas op als ze ruim twintig jaar zijn. Hij of zij wil nog jaren genieten en heeft geen zin en tijd voor een baantje. Chillen met vrienden in de stad of gamen hebben dan prioriteit. Bovendien vinden steeds meer jongeren zichzelf stiekem te goed voor onnozele vakantiebaantjes met dom werk.

Wat levert werken op?

Wat we als ouders vergeten als we onze kinderen toestaan om wekenlang rond te hangen, is dat we ze veel ervaring door de neus boren. Juist als het onnozel of geestdodend werk is, leer je ongelooflijk veel. Zoals onder andere:

• omgaan met eigen geld, oftewel: economische zelfstandigheid
• je houden aan afspraken anders dan van ouders en vrienden
• je voegen naar andere wetten en regels dan thuis
• zelf je bed uitkomen
• ergens voor gaan
• doorzetten als je dingen moet doen die niet leuk zijn
• ervaren dat de tijd heel langzaam gaat bij saai werk
• inzien dat waar je voor leert de moeite waard is
• dat geld zo maar op is of bewaard kan worden voor ‘later’
• omgaan met mensen met een verschillende achtergrond of cultuur
• incasseren van kritiek of opmerkingen die je niet gewend bent
• verantwoordelijk zijn voor een taak of proces
• trots zijn op je prestatie
• complimenten aannemen voor wat je gedaan hebt
• ervaren hoe het werkt als je volwassen bent
• voor jezelf opkomen als er iets gebeurt wat je niet wilt
• lachen met kiespijn als je te grazen wordt genomen
• omgaan met roddels en gedoe met collega’s
• je positie bepalen als ‘jongste bediende’ en daarin je gedrag afstemmen

Feit is dat een kind tijdens zijn bijbaantje of vakantie baantje een enorme berg ervaringen opdoet die hem de rest van zijn leven tot voordeel is. Het zijn leerervaringen die je altijd bijblijven.

Je eigen ervaring als leidraad?

Moest jij als vakantiewerker stompzinnig werk doen en zat je apart aan een bureautje? Had je tijdens het bollenpellen de grootste lol met de groep meiden en jongens? Was er een aardige collega die je nu en dan een leuke klus liet doen?
Fietste je met je vriendin gierend naar huis om de rare gewoontes van je collega’s? Verdiende je zoveel geld dat je daarna op vakantie in Spanje weer uitgaf?

Het gekke is dat wij als ouders zo snel onze eigen ervaring vergeten of ze tot norm maken voor onze eigen kinderen.

Als je als ouder minder prettige ervaringen had als vakantiewerker, zal je misschien geneigd zijn om je kind te beschermen voor die ervaringen.  Je staat hem toe om lekker te blijven gamen en chillen en bedient hem nog een paar jaartjes op zijn wenken.

Je kind krijgt een uitgestelde kindertijd en hoeft geen nare ervaringen op te doen.

Heb je daarentegen mooie ervaringen dan zal je je kind daarmee motiveren om aan de bak te gaan.

Je gunt je kind mooie en gekke situaties als hij denkt dat hij het leven snapt, maar erachter komt dat er nog wat te leren viel.

Feit is dat kinderen van iedere ervaring groeien. Zelfvertrouwen krijg je alleen door iets te doen. Ervaringen uit de weg gaan levert onzekerheid op. Door ervaring leer je dat je zelf invloed kunt uitoefenen op je situatie door de keuzes die je maakt.

Waarom moet je kind een vakantiebaantje hebben?

Er moet natuurlijk niets, Dat maakt ieder voor zich lekker uit. Als ouder kun je echter overwegen of je je kind wilt stimuleren om ervaringen op te doen buiten je gezin. Zodat je kind groeit in zelfvertrouwen en zelfkennis en tegelijk  levenservaring op doet die voor altijd beklijft.

In ieder geval blijft je eerste vakantiebaantje voor altijd in je geheugen en levert voor de rest van je leven gespreksstof op.

En mijn zusje? Ze leerde zich voegen en aanpassen en had na de eerste moeilijke week de tijd van haar leven. Ze leerde ook nog iets anders:  als plattelands kind met overzichtelijke wegen in en buiten het dorp, is het een wonder dat ze niet te pletter is gereden in het stadsverkeer. Doodsangsten heb ik uitgestaan toen we samen op de fiets naar het werk gingen. Zelfs fietsen in de drukke stad heeft ze geleerd en overleefd.
Dat vergeet ík nooit meer van haar vakantiebaantje avontuur.

Dit artikel werd gepubliceerd in de weekendbijlage van het Friesch Dagblad van 1 augustus 2020

Meer artikelen:

Lees ook: Mijn dochters eerste vakantie met vriendinnen
Lees ook: Wat te doen aan je schermklevende kind?
Lees ook: Weerbare pubers. kan dat?
Lees ook: Leer je kind goede gewoontes voor een gemakkelijk leven
Bekijk ook: Wanneer kan je puber alleen op vakantie?
Bekijk ook: Hoe krijg je pubers gemotiveerd?
Bekijk ook: Waarom drinken pubers zoveel alcohol?