Stel je voor je hebt een nachtmerrie:
Je bent op reis en plotseling is voor je de weg opgebroken en staat er een man die je de toegang weigert. Je wordt bang en boos tegelijk want dit is de enige weg om je bestemming te bereiken.
Je gaat vechten met de man, je wint en uiteindelijk vervolg je je reis.
De weg is echter vol met gevaarlijke kuilen en ravijnen en uit alle hoeken komen boze mensen op je af. Op het moment dat je in een ravijn dreigt te vallen word je wakker…
Het is maar een nachtmerrie,
Toch?
De levensreis
Je zou het opvoeden van kinderen kunnen vergelijken met een reis.
De ene dag reis je door de zon en doe je onderweg allerlei mooie nieuwe ervaringen op en de andere dag zit de weg vol hobbels en kuilen.
Ouders mogen kinderen leren reizen door het leven met al die ervaringen.
Zij zijn als het ware verkeersregelaars die hun kind tegenhouden bij wegonderbrekingen en alternatieven aanwijzen om de reis te vervolgen. Het kind leert om de aanwijzingen van de regelaar op te volgen en de regelaar leert inschatten wanneer het kind veilig de weg kan vervolgen.
Wanneer kinderen opgroeien, zijn we ze als het ware aan het voorbereiden voor hun reis door het leven. En dat betekent dat wij er verantwoordelijk voor zijn dat we hen leren reizen en hen leren hoe om te gaan met de verschillende wegen en met opbrekingen die we onderweg tegenkomen.
Het begint al heel jong
Jonge kinderen willen hun impulsen volgen en hebben nog niet het vermogen om in te zien wat gevaarlijk en wijs is om te doen. Zij doen wat ze willen en het is aan ons om hen veilig binnen de lijntjes te houden.
We letten erop dat ze zich niet verslikken in rondslingerend speelgoed, waarschuwen voor het fornuis, houden ze weg bij meren en sloten en houden hun handje vast op straat.
Een peuter is het hier vaak niet mee eens en laat ons dat weten.
Je zou kunnen zeggen dat die peuter regelmatig de verkeersregelaar tegenkomt die waarschuwt voor de opgebroken weg en de peuter de weg wijst naar de veilige regionen.
Bij de ene peuter gaat dit vloeiend en spelenderwijs en bij de andere peuter kan het zomaar leiden tot een driftbui.
Je kunt je voorstellen dat het mede afhankelijk is van de kwaliteiten van de verkeersregelaar of de peuter bereid is een omweg te maken of het gevecht aangaat.
Zo wordt al heel jong de kiem gelegd hoe een kind leert omgaan met tegenslag, met autoriteit en gezag en ook met flexibiliteit.
Het kind wat nooit een nee krijgt
Sommige kinderen vinden het erg moeilijk om zich te voegen en om te gaan met autoriteit en gezag. Heel vaak zijn dit de kinderen die al jong moeite hadden met het accepteren van een Nee. Hun die ouders gaan de strijd aan of het erbij laten zitten
Het kind wat ouders heeft die de strijd aangaan, leert vechten en is vaak boos op alles en iedereen om hem heen. Hij zegt vaak ook letterlijk dat iedereen tegen hem is en hij probeert op andere wijzen zijn doelen te bereiken. Om zijn zin te krijgen zet hij harde middelen in door geweld te gebruiken, al dan niet met zijn lichaam of met gillen en schelden.
Woede aanvallen zijn geen zeldzaamheid.
Het kind met ouders die alles laten gaan en overal toestemming voor geven, loopt het risico op angst. Omdat dit kind een verkeersregelaar ontbeert of er eentje heeft die vindt dat hij het gevaar zelf maar moet onderzoeken, is de omgeving voor dit kind vaak onveilig.
En onveiligheid leidt tot angst.
En angst leidt vaak tot terugtrekking en verstarring en het niet aangaan van uitdagingen.
De volgende stap kan boosheid zijn en vanuit boosheid het gevecht aangaan.
Wat zie je bij kinderen die geen Nee accepteren?
Naast de boosheid en angst die je kunt waarnemen in het gedrag, voelen deze kinderen zich vaak erg onzeker. Ze leren niet de sociale codes die nodig zijn om met elkaar om te gaan op een vriendelijke manier en vaak hebben ze strategieën ontwikkeld om hun zin te krijgen die niet zo prettig zijn. Ze dreinen, chanteren, gillen, pesten, eisen, stelen, liegen en zijn onbetrouwbaar in relaties.
In mijn praktijk kom ik ze regelmatig tegen met hun ouders.
Het is soms triest te moeten constateren dat deze kinderen, door hun eisende gedrag thuis en de negatieve gewoontes die ze hebben geleerd, geen enkele aansluiting meer hebben met leeftijdgenoten.
Wanneer een kind niet in staat is empathie te hebben voor anderen, iets wil delen en een ander voor kan laten gaan, staat een kind in de puberteit al snel alleen.
En wanneer ze wel een vriendje of vriendinnetje krijgen, zie je vaak dat deze relatie ongelijkwaardig is en gebaseerd op eisend gedrag.
Opvoeden is…..
De verkeersregelaar zijn die ervoor moet zorgen dat je kind veilig is en zich niet te pletter valt in ravijnen. Je behoedt hem voor gevaar, leert hem voegen naar de wetten en regels van de samenleving en stimuleert om zo nu en dan de moed te hebben om ondeugend te zijn om erachter te komen dat er vele wegen naar Rome zijn.
Voorwaar geen kleinigheid om deze verkeersregelaar te zijn, maar de beloning is groot wanneer je weet dat je kind leert vertrouwen op mensen die veiligheid bieden en leert vertrouwen op zichzelf. Ze hebben ervaren dat je soms wél moet vechten om door te gaan en dat het soms wijs is je te voegen.
Dit zijn vaak de kinderen van ouders die uitleggen waarom de Nee er is en dan de afweging maken of de Nee gehandhaafd blijft of dat er goede argumenten zijn waardoor er een Ja kan komen.
Deze kinderen voelen zich begrepen en hoeven geen boosheid of angst in te zetten om hun weg te vervolgen.
Hoe mooi zou het zijn dat de nachtmerrie met het vechten met een verkeersregelaar een mooie droom wordt waarin met veel liefde de juiste weg wordt gewezen naar een prachtige alternatieve weg zonder angst en met mooie vergezichten.
Deze blog werd als artikel gepubliceerd
in de weekendbijlage van het Friesch Dagblad
op 15 februari 2020.
Ken je de training weerbaar communiceren al?
Een training waarin tieners in vier lessen leren om op een elegante en flexibele manier leren hun zin te krijgen in plaats van met brutaliteit of over zich heen laten lopen.
En als bonus zijn er 2 workshops voor ouders en ouder en puber.
Je kunt direct starten met deze training weerbaar communiceren
Meer artikelen:
Lees ook: Wie flexibel is, krijgt meer
Lees ook: Ouderschap is leiderschap
Lees ook: De pedagogiek van Opa
Lees ook: Wat is het verschil tussen opvoeden en ouderschap?
Lees ook: Laten we stoppen met kinderen te repareren
Bekijk ook: Waarom grenzen stellen gezond is voor kinderen en ouders
Bekijk ook: Drama queen in huis
Bekijk ook: Zo ga je om met een dwingeland
Bekijk ook: Waarom kinderen niet kunnen stoppen met negatief gedrag
Geef een reactie