Mannen kunnen soms zoooo overdrijven.
Nog zie ik manlief woest briesend het laddertje naar de zolder oplopen met de grote legokast van zoonlief. En na de nota bene zelf gemaakte kast, volgde het andere speelgoed tot de slaapkamer leeg was.
Wat de aanleiding was, ben ik al lang vergeten.
Zoon had vast weer eens een regel overtreden en manlief was boos, nee woest.
En als hij woest was, zou zoonlief het merken.
Wekenlang zou hij zijn lego niet krijgen, mocht niet meer naar buiten en ik denk dat hij nog wel minstens drie maatregelen heeft genoemd.
Uiteraard hielp het niet dat ik zei dat hij binnen drie uren al die maatregelen zou moeten intrekken want, praktisch gezien onhoudbaar en onredelijk ook.
Bovendien zou hij deze keer ook nog eens alles weer van zolder moeten halen wat zonder boosheid vast een grotere klus zou zijn.
En zoals ik wist was het tegen dovemansoren.
Boosheid
Met regelmaat kom ik ze tegen in mijn praktijk. Ouders die niet meer weten wat ze moeten doen om hun kind binnen de lijntjes te houden.
En wat ik steeds meer zie, is dat ouders zichzelf lijken te verbieden boos te zijn op hun kinderen. Ze willen die boosheid niet voelen en willen het gezellig houden. Ook moeders houden niet van boosheid en willen dan boze vaders in toom houden.
(Hoe herkenbaar… zucht…)
Dit betekent dat ik vaak moet uitleggen dat harmonie in gezinnen helaas een illusie is omdat kinderen daarin niet gedijen. Overigens hoeft het dan uiteraard geen oorlogstoestand te zijn want ook dat is niet echt bevorderlijk voor een happy family.
Wat wel nodig is, is dat kinderen leren omgaan met grenzen. En grenzen zijn zeer hard nodig bij het opvoeden van kinderen.
Kenmerk van grenzen is, is dat er boosheid ontstaat als er een grens wordt overschreden.
Bij degene die de grens stelt, is er vaak boosheid omdat de ander de grens niet respecteert. En degene die over de grens gaat, voelt zich boos omdat de grens ervoor zorgt dat behoeften en doelen niet worden gehaald.
Boze vaders
Wat ik in de loop der jaren ook ontdekt heb, is dat vaders vaak anders met boosheid omgaan dan moeders. Vaders reageren meer direct en soms met veel lawaai.
Vaders hebben meestal ook meer neiging straf uit te delen.
En niet zomaar straf, nee…, een heel pakket aan maatregelen kunnen de kinderen van hun boze vader verwachten. Meestal in de vorm van het afnemen van spullen en dingen niet meer mogen.
De strafmaat staat meestal in geen verhouding tot het gepleegde delict en lijkt meer op het beteugelen van de eigen woede dan op een pedagogische maatregel.
Wat ik de laatste jaren ook steeds vaker merk, is de moeite die vaders hebben met hun eigen boosheid die ze soms als buitenproportioneel ervaren.
Ze wijten dit vaak aan hun opvoeding door hun eigen vader die ook zo boos uit de hoek kon komen.
Ze willen deze boosheid niet voelen en vooral niet afreageren op hun kind zoals ze zelf ooit hebben ervaren.
Boze moeders
Moeders laten meestal wat meer verborgen boosheid zien.
Ze soebatten wat af, onderhandelen, zeuren, roepen dertig keer dat een kind moet stoppen, chanteren met hun eigen emoties waar hun kind de schuld van krijgt en vervolgens gebeurt er niet zoveel, maar is de stemming wel bedorven.
Moeders willen vooral de sfeer in huis goed houden. Dat daarmee de sfeer juist onder druk komt te staan door allerlei verborgen boosheid hebben ze meestal niet zo in de gaten.
Wat is wijsheid?
Gelukkig bestaat DE wijsheid niet en mag iedereen het zelf een beetje uitvinden. Ouders kunnen voor zichzelf de balans opmaken wat ze willen binnen hun gezin. Welke waarden zijn belangrijk en welke regels willen ze hanteren.
En wanneer hun kind over de grenzen gaat, is het heel functioneel om de boosheid te tonen en te uiten.
Daarin kunnen ouders een goed voorbeeld zijn.
Immers, hun hele leven zullen kinderen worden geconfronteerd met boosheid en het zou dom zijn als ze hier thuis niet mee leren omgaan.
Het is wat anders wanneer ouders zich afreageren op hun kind.
Als dat zo is, zouden ouders de wijsheid mogen hebben om hier anders mee om te leren gaan ten behoeve van hun kinderen.
De kinderen
En ja, de kinderen, wat vinden die ervan?
Kinderen weten precies hoe hun ouders zijn. En ze weten meestal ook precies hoe ze hun ouders voor hun karretje moeten spannen.
Of zoals zoonlief mij wel eens toevertrouwde: Ik weet precies welke knopjes ik bij jullie moet indrukken.
En uiteraard zoals al gezegd, liep ’s avonds manlief met de hele rataplan weer het trapje af naar de kamer van zoonlief.
En tegen ouders die teveel hun best willen doen om de harmonie in huis te houden, zeg ik regelmatig: ‘Maak er toch zo nu en dan een bende van . Dat is wel zo leuk’.
Wil je ouders helpen hun boosheid effectief te gebruiken voor hun kind? Volg dan de online opleiding: Kinderen helpen bij boosheid.
Dit artikel werd geplaatst in de weekendbijlage van het Friesch Dagblad op
Wanneer je deze tekst, of gedeeltes daarvan, wilt gebruiken vraag dan even toestemming.
De link mag gedeeld worden op social media.
Lees ook: De zeurende moederclub
Lees ook: Waarom moeders moeten preken en zeuren
Bekijk ook: Grenzen dienen kinderen
Bekijk ook: Waarom we kinderen soms helemaal niet begrijpen.
Bekijk ook: De beste redenen om grenzen te stellen aan kinderen
Geef een reactie