Een beetje tijd voor kinderen alsjeblieft

Opzij, opzij, opzij…,
maak plaats, maak plaats, maak plaats….,
we hebben ongelooflijke haast…..

Het oude liedje van Herman van Veen lijkt wel steeds actueler te worden.
Tijd wordt steeds schaarser en het halen van doelen en afwerken van je bucket lijst wordt almaar belangrijker. De ontwikkeling van kinderen moet zich aanpassen aan lijstjes en wensdromen en liefst zo snel en perfect mogelijk. In mijn praktijk en in de opleiding merk ik het ook.

We kunnen het amper nog verdragen wanneer er een probleem is én dat niet alle plooien worden gladgestreken. Terwijl juist door tijd te nemen om te ervaren, tijd zo helend kan zijn. Tijd is vooral nodig om nieuwe alternatieven en (gedrags) mogelijkheden voor problemen te leren ontdekken.

Wat is de realiteit

We hebben het druk.. en druk.. en druk… Veel ouders moeten allebei werken en dan begint de stress vaak al bij het opstaan. Kinderen moeten in de kleren en moeten eten en dan allemaal de deur uit. Maar kinderen hebben geen belang bij opschieten want die willen rustig wakker worden of spelen.

De druk van de ochtendspits kan leiden tot veel problemen en hulpvragen bij ouders en kinderen. Wanneer een kind niet zo snel kan schakelen, nog weinig besef heeft van tijd en volgordelijkheid, kan een ochtendritueel zo omslaan in woede aanvallen van kinderen én ouders.

Uit wanhoop kleden vele moeders hun kinderen tot ver op de basisschool aan, voederen ze hun oogappel letterlijk en tillen het op de achterbank van de auto waar het kind bij de kinderopvang of school neergezet wordt op een stoeltje.
En dan is het vaak nog maar ochtend…..

Op school moeten kinderen vooral stilzitten en omdat de bewegingsarmoede het lichaam dwingt in allerlei ongewenste zit houdingen, friemelen, een rare pen-greep en ogen die niet goed kunnen samenwerken, krijgt een kind bijles in meer van hetzelfde, moet het in de pauze binnenblijven en na school naar bijles.
Tegen de tijd dat papa en mama de auto voorrijden is de dag voorbij en mag het kind voor de tv of op de ipad.

Tegen de avond als het kind naar bed moet, maar nog last heeft van overtollige energie en behoefte aan aandacht begint het gedoe opnieuw. Ouders zijn moe en willen niet wat het kind wil met nieuwe woede en angstaanvallen tot gevolg.

En zo herhaalt iedere dag hetzelfde patroon zich. Behalve in de vakantie als er na een poosje rust ontstaat…

Triest? Ja…
Realiteit?  Helaas wel vaak….

Hulpvragen door stress en haast binnen het gezin zijn vooral gericht op boze buien, slechte zelfstandigheid en autonomie ontwikkeling, angst in de vorm van faalangst. laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen door het ontbreken van juist die zelfstandigheid. Leerproblemen door te eenzijdige en veel te weinig beweging nemen ook hand over hand toe.

Wat hebben kinderen nodig

Allereerst hebben kinderen speeltijd nodig en ontdekkingstijd om de wereld te leren kennen. En vooral vertraging van de tijd.

Ouders zijn over het algemeen heel gelukkig als kinderen zich snel ontwikkelen en de meeste ouders stimuleren hun kind om vooral maar te blijven ontwikkelen. Ze beseffen echter niet altijd dat die ontwikkeling vooral in de peuter en kleutertijd zich voordoet door bewegen, observeren en eindeloze, eindeloze, eindeloze herhaling.

Juist door herhaling leert een kind. Nieuwe ontdekkingen en verbanden maken nieuwe verbinding in de hersenen, maar echt automatiseren van nieuwe zaken gebeurt door de nieuwe verbindingen in de hersenen in te slijten door de herhaling. En herhaling neemt tijd, lijkt vaak saai en begint steeds opnieuw.

En mogelijk het belangrijkste neveneffect van nieuwe geautomatiseerde ervaringen is dat het zelfvertrouwen geeft. En met zelfvertrouwen omdat je hebt bewezen dat iets kan, houd je faalangst en andere angsten van je af. Ook hoef je niet langer boos te worden omdat iets niet lukt omdat je het vertrouwen hebt dat doorzetten iets oplevert.

De vlinder

Je zou de ontwikkeling van een kind kunnen vergelijken met de vlinder die uit de cocon komt. Kunnen we het niet uit houden om de vlinder de tijd te gunnen om zichzelf uit de cocon te bevrijden en gaan we ‘helpen’ dan verzwakt de vlinder.

Dit is wat vele kinderen in deze tijd overkomt. We kunnen het vaak niet aanzien als een kind zit te worstelen met zijn blokken, tekening, spelling, rekentaken en vooral ook zijn problemen. We bieden kant en klare oplossingen, trucjes en trainingen zonder naar de identiteit en het wezenlijke van het kind te kijken. Pas als we zien en erkennen wie het kind is en hem de tijd van worstelen gunnen en vragen wat echt kan helpen, pas dan krijgt het kind de sterke vleugels om te vliegen.

Geef kinderen dus tijd…..

Wanneer we het uit kunnen houden dat een kind eindeloos opnieuw hetzelfde torentje bouwt, dezelfde lijnen en poppetjes tekent, uren bloemblaadjes van madeliefjes trekt, steeds hetzelfde liedje zingt en misschien wel een hele dag lang een pen uit elkaar en in elkaar schroeft zoals mijn kleuterzoon ooit deed, dan geven we een kind tijd om zich te ontwikkelen en staat de tijd ook even stil van het zijn in het moment.

Dat is de natuurlijke staat die bij kinderen hoort en vanuit die staat ontwikkelen zich vaardigheden voor het zelfvertrouwen van zelfbewuste sterke kinderen die hun eigen problemen kunnen oplossen.

Dus als je kinderen hebt of als je je vrij wilt voelen zoals het kind wat je ooit was, neem dan de tijd.
vergeet alle score lijsten, vergeet perfectie, vergeet je bucket list en reken af met haast.

Blijf waar je bent en geniet van wat er is alsof je een madeliefje plukt en je afvraagt bij ieder bloemblaadje wat je plukt:
het is goed..
het is niet goed……
het is goed….
het is áltijd goed……

Lees ook: Wanneer stoppen ouders met het aanmoedigen van hun kind?
Lees ook: Valkuilen en hobbels op de levensweg
Lees ook: Het belang van luisteren
Lees ook: Wat is loslaten?
Lees ook: Accepteren en veranderen
Lees ook: Leer kinderen met gevaren omgaan
Lees ook: Je kinderen zijn je kinderen niet
Lees ook: Hoe fijn is een perfecte ouder?
Lees ook: Ieder kind uniek of toch maar liever niet?
Lees ook: We tobben wat af met de kinderen