Toch raar eigenlijk dat we als mensen zo snel mogelijk af willen van iets wat zo belangrijk is in ons leven.
Emoties en gevoelens zijn onze thermometers die aangeven hoe het met ons gaat.
Ze laten ons weten of het goed gaat in onze leven, of we plezier hebben, of we voorzichtig moeten zijn, of we op onze tellen moeten passen of dat we iets belangrijks hebben verloren.
Dan is het toch best raar dat we die innerlijke thermometers zo vaak negeren?
Of dat we in het geval van negatieve gevoelens en emoties het peil in deze thermometer zo snel mogelijk naar beneden willen drukken?
Wat is angst?
Angst is een uiterst belangrijk gevoel wat ons waarschuwt voor mogelijke gevaren.
Daarom behoort dit gevoel ook tot de primaire emoties.
Bij kinderen voorkomt angst dat kinderen zich van de trap storten, de weg oversteken of hun hand in de bek van de hond leggen. Angst houd op de plek en laat achteruit deinzen.
Dat is belangrijk voor overleving.
Kinderen kunnen naast gezonde angsten echter ook last van angsten die weinig nut hebben of buitenproportioneel worden.
Bijvoorbeeld voor honden, spinnen, school, sociale relaties, viezigheid en verzin het maar.
Waar angst teveel wordt en leidt naar vermijding ontstaat er een groot probleem.
Dit kan het functioneren van het kind ernstig gaan belemmeren.
Wat gebeurt er bij angst?
Als een kind in een situatie terechtkomt welke angst oproept, verandert er iets in het denken, voelen en het handelen.
Het kind laat zowel in gedrag als lichamelijke symptomen zien dat het zich in gevaar voelt.
Gedrag waaraan angst herkend kan worden, is vaak huilen, schreeuwen, jammeren, stilstaan of wegrennen.
Sommige kinderen gaan in discussie en hebben veel argumenten voorhanden om de situatie te vermijden.
Lichamelijke signalen kunnen zijn bleekheid, hartkloppingen, het stokken van de adem en trillen.
Wanneer deze symptomen ernstig zijn en plotseling lijken te ontstaan kan er sprake zijn van een paniekaanval.
Angst zet stil, de beweging stolt en het wordt bijna onmogelijk om voorbij de angst te denken.
Bijna volautomatisch reageren ouders met terughoudendheid en door de angst uit de weg te gaan wordt het kind weer rustig.
Hiermee kan er een ernstige vicieuze cirkel ontstaan die steeds grotere vormen aanneemt.
Wat is er nodig bij angst?
De oplossingsrichting bij angst is vooruit.
Dit betekent concreet dat een kind de confrontatie met de angst aangaat.
Voor ouders en kinderen is deze beweging vaak heel tegennatuurlijk omdat het kind symptomen kan laten zien, die er in alles om vragen om het kind te beschermen en hem op z’n plek te houden.
Dit is echter de slechts denkbare oplossing en zal in een volgende situatie tot sterkere reactie gaan leiden.
Hoe moeilijk ook, de enige oplossing is de confrontatie aangaan met dat wat de angst veroorzaakt.
In feite vraagt angst om een stap vooruit te zetten en de beweging af te maken die door de angst is gestopt.
Wat kan de kindercoach betekenen bij angst?
De kindercoach maakt eerst samen met het kind en ouders inzichtelijk wat er zich afspeelt.
Vervolgens wordt in vijf stappen het probleem aangepakt:
- Met behulp van het stoplicht wordt het doel bepaald; Wat moet er in de plaats komen van de angst. Dit is de richting die wordt gevraagd.
- Met de thermometer wordt inzichtelijk gemaakt hoe het proces van angst verloopt. Wanneer start de angst, wat denkt, voelt en doet het kind en waar is het “point of no return”.
- Met behulp van de systematiek van de cognitieve gedragstherapie, Ret en oplossingsgericht werken, wordt vervolgens minutieus in kaart gebracht welke factoren een rol spelen om het doel te halen.
Op een groot vel papier of bord wordt genoteerd waar het wel goed gaat, welke gedachten, hulptroepen en voorwaarden kunnen helpen.
De voordelen en eerder gevonden oplossingen en situaties sporen we op en vertalen we naar het gewenste doel. - Angst verdwijnt natuurlijk niet als bij toverslag.
Omdat nieuw aangeleerd gedrag vergeten kan worden, is het verstandig om terugval te bespreken en in te calculeren, als ook de nadelen van het doel.
Immers als het kind dapper wordt, kan het zich afvragen of het zich nog kan koesteren in mama’s armen.
Daar hebben kind en ouders wel rekening mee te houden. - Tot slot worden hele concrete afspraken gemaakt, met eventueel een beloningssysteem en waar nodig een follow-up.
Een nieuwe afspraak is vaak niet eens nodig omdat ouders en kinderen nu zelf verder aan de slag kunnen.
Het inzicht in de beweging die de angst veroorzaakt en de gemaakte afspraken geven hen de kracht het probleem zelf aan te pakken.
Op deze manier kan iedere denkbare angst bij kinderen (maar ook bij ouders :-)) benaderd worden en het is mijn ervaring dat de resultaten prachtig zijn.
Het kind wordt erkend en gezien in zijn angst en wordt uiterst serieus betrokken in het proces om de angst tegemoet te treden.
Het enige wat nodig is, is de confrontatie aan te gaan en niet bang te zijn voor dat wat de angst kan veroorzaken.
Lees ook: Emoties, wat moet je ermee?
Lees ook: De kindercoach als vertaalmachine
Lees ook: De taal in het land van de kindercoach
Lees ook: Versla de spoken en monsters
Lees ook: Effe tanken
Geef een reactie