Zo mooi, het principe van kindercoaching.
Steve de Shazer, die samen met Insoo Kim Berg de bedenker is van het oplossingsgericht werken, noemde het de “tap on the shoulder”. Dit is voor mij leidend als ik aan het werk ben als kindercoach.
Bert Hellinger voegde daar voor mij aan toe dat je als hulpverlener de laagste in rangorde bent na de grootouders, de ouders en het kind.
Het beeld
Het beeld, wat ik door oplossingsgericht werken en systemisch werken heb gekregen van mijn werk als kindercoach en opleider, is dat van medereiziger. Ik sta naast en nét een klein stapje achter mijn cliënt. Daardoor hebben we hetzelfde uitzicht. En omdat ik gast ben in het land van mijn cliënt, mag die mij uitleggen wat er allemaal is te zien, te horen en te beleven. Zo maak ik als het ware een reis door het land van de cliënt en leer ik de gewoontes, de gedachten en meningen kennen van zijn omgeving.
Het prachtige land van mijn cliënt
Omdat het land van mijn cliënt hem bekend is en hij alle hoeken en gaten kent, kan hij mij verrassen. Ik mag verwonderd en verbaasd zijn over de gewoonten en gebruiken. Ik kan doorvragen over de manier hoe de huizen zijn gebouwd, hoe de wegen zijn aangelegd en ik kan zien hoe de natuurlijke begroeiing eruit ziet. Ik kan me verbazen over de vruchtbaarheid of de armoede. Ik kan vragen naar het klimaat en de afbakening van de landsgrenzen.
Door alle informatie die ik ontvang, krijg ik als het ware een inkijkje in een prachtig geïllustreerde atlas met gegevens. Iedere bladzijde die onder mijn aandacht komt, kan ik beschouwen op de waarde voor de cliënt.
De kindercoach op reis
Omdat de cliënt mij heeft uitgenodigd met hem op reis te gaan, gedraag ik me als gast. Ik houd me aan zijn ritme en tempo en vraag soms verwonderd naar de gebruiken die ik niet ken. Daar waar ik merk dat er spanning is of waar de omgeving voor problemen zorgt, ga ik heel voorzichtig en behoedzaam verder. Wanneer het landschap om een grote sprong of ingreep vraagt, zet ik stevig aan en hoop dat ik op die manier iets kan toevoegen aan het welzijn van de gastheer/vrouw.
Omdat ik al vele landen heb bezocht, stel ik nieuwsgierig en vasthoudend kritische vragen. Als mijn gastheer me daartoe uitnodigt of toestemming geeft, vertel ik over andere landen, gebruiken en gewoonten. Ik kan vragen om zich voor te stellen bomen en struiken te snoeien, afval op te ruimen en te verwerken en nieuwe wegen aan te leggen. Ik kan uitleg geven over verschillende manieren van afvalverwerking. We kunnen samen een voorstelling maken voor nieuwe woningen of het opknappen van oude met een frisse kleur verf. Ik kan uitdagen tot het gebruik van handige gereedschappen die soms al decennia lang in gebruik zijn in landen van dichtbij of veraf. En een inspectie van de fundering kan ook heel vruchtbaar zijn. De wortels van de bomen en huizen zijn meestal onzichtbaar, maar des te meer van belang. Als we deze op waarde schatten, bedanken en verstevigen kan dat veel verschil maken voor de toekomst.
De reis gaat verder
Na de ontmoeting gaat de reis van de kindercoach weer verder. Nieuwe landen wachten op ontdekking. Echter, zoals het een goede gast betaamt neemt deze afscheid. Ik kijk nog een keer mee langs de schouder en beschrijf het prachtige uitzicht. Dit is het land van dit moment, met de geschiedenis van vaak vele jaren. Er is wat er is en de mogelijkheden voor groei en ontwikkeling zijn in kaart gebracht. Het is nu aan de gastheer/cliënt om te beoordelen of zijn omgeving bij het oude blijft of dat nieuwe elementen worden toegevoegd.
Ik bedank de gastheer voor het vertrouwen en wacht nieuwsgierig en verwonderd op de nieuwe landen die aan mij worden getoond.
Hoe heerlijk is het wanneer je als een soort reiziger dagelijks nieuwe landen mag ontdekken als kindercoach en opleider. Het maakt mijn leven iedere dag een stukje rijker.
Lees ook: Overeenkomsten tussen reizen en problemen oplossen
Lees ook: Bomen van kinderen
Lees ook: Wat aandacht krijgt, groeit
Lees ook: Prachtige wijze les
Lees ook: Duik eens in je herinnering
Wil je een aantal keer per jaar artikelen ontvangen? Vraag de nieuwsbrief aan van de praktijk voor kindercoaching en de opleiding tot kindercoach.
De illustratie is van Kitty Bakker
En zo is het. Treffend verwoord!
Wat heb je dat mooi weer gegeven.Het is een genot om te lezen en jammer dat je het uit hebt.
Groetjes Erica
Mooi om het zo te ervaren en prachtig verwoord.
Groeten Ria
Wat metaforen al niet kunnen doen: prachtig omschreven hoor!
Waarvoor dank!
mvg, Roosmarijn
vanwege deze mooie verwoording van het werk als kindercoach heb ik gekozen voor deze opleiding!
Ik wist al eerder dat ik aan opvoed/kindercoaching wil gaan doen. Helaas is dit in België niet zo evident wegens bepaalde wetgevingen.
Dit is zo mooi geschreven! Het geeft me nog meer kracht om verder te gaan en te vechten voor mijn droom, bedankt!
Dag Joke,
Ook in België zijn er steeds meer kindercoaches en opvoedcoaches. Velen van hen zijn ook bij mij geweest voor het volgen van een opleiding. Uiteraard ken ik in België de wetgeving niet, maar in Nederland is coaching een vrij beroep en dat betekent dat je zonder regel en wetgeving kinderen en ouders kunt helpen. Al betekent het wel dat je zelf een strenge ethische code moet handhaven en uitvoeren, maar dat is goed te regelen.